|
1. آسانا، جاماسب جی (1371). متون پهلوی. گزارش از سعید عریان. تهران: کتابخانۀ جمهوری اسلامی ایران. 2. آموزگار، ژاله؛ تفضلی، احمد (1375). زبان پهلوی؛ ادبیات و دستور آن. چاپ دوم. تهران: معین. 3. بندهش ایرانی (بی‌تا). براساس نسخۀ TD1 تهمورس دینشاه. تهران: بنیاد فرهنگ ایران. 4. بهار، مهرداد (1376). پژوهشی در اساطیر ایران. چاپ دوم. تهران: آگه. 5. بیرونی، ابوریحان (1387). التفهیم لاوائل صناعه التنجیم. به‌كوشش جلال‌الدین همایی. چاپ پنجم. تهران: هما. 6. تارویردی‌زاده، نسرین؛ منشی‌زاده، مجتبی؛ شهیدی، علی (1398). مقایسة ارقام و سیستم شمارش قوم‌های کهن ایرانی با دیگر اقوام. دستاوردهای نوین در مطالعات علوم انسانی. سال دوم. شمارۀ 21: 134- 148. 7. جعفری مته‌کلائی (آریا بزرگمهر)، مهدی؛ گشتاسب، فرزانه (1396). معرفی دستگاه عددنویسی پهلوی و رهیافتی مؤثر به حساب اعداد پهلوی. زبان‌شناخت. سال هشتم. شمارۀ 2: 27-53. 8. جعفری نائینی، علیرضا (1399). اعداد و ارقام. دانشنامۀ ایران. 259091https://www.cgie.org.ir/fa/article/ 9. جنیدی، فریدون (1360). نامۀ پهلوانی. تهران: بنیاد نیشابور. 10. حاسب طبری، محمدبن ایوب (1349). مفتاح المعاملات. به‌کوشش محمدامین ریاحی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران. 11. حسینی شکرایی، احترام‌السادات (1390). بررسی نقش اعداد از باستان تاکنون. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. 12. دهخدا، علی‌اکبر (1377). لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران. 13. دانتزيگ، توبياس (١٣٦١). عدد، زبان علم. ترجمۀ عباس گرمان. تهران: شرکت سهامي کتاب‌هاي جيبي. 14. رضایی باغ‌بیدی، حسن و همکاران (1391). خط و نظام‌های نوشتاری در جهان اسلام. تهران: کتاب مرجع. 15. شفیعی سرارودی، مهرنوش؛ حسن‌نسب، مهسا (1397). تجلی عدد چهار در نقوش سفالینه‌های پیش از تاریخ در ایران. نگره. دورۀ سیزدهم. شمارۀ 45: 52-71. 16. شوالیه، ژان ژاک؛ گربران، آلن (1382). فرهنگ نمادها. ترجمۀ سودابه فضایلی. تهران: جیحون. 17. شیمل، آنه‌ماری (1388). راز اعداد. ترجمۀ فاطمه توفیق. چاپ ششم. قم: دانشگاه ادیان و مذاهب. 18. فردوسی، ابوالقاسم (1366). شاهنامه. به‌کوشش جلال خالقی مطلق. نیویورک: بنیاد میراث پارسی. 19. فروغی، محمدعلی (1344). سیر حکمت در اروپا. تهران: زوار. 20. کارنامۀ اردشیر بابکان (1382). به‌کوشش بهرام فره‌وشی. چاپ سوم. تهران: دانشگاه تهران. 21. لوي، توني (١٣٧٣). منشأ اعداد. ترجمۀ سيامک کاظمي. پيام يونسکو. شمارة ٢٨٢: 5-9. 22. معین، محمد (1386). فرهنگ معین. چاپ سوم. تهران: زرین. 23. ملاصدرا، صدرالدین شیرازی (2002). الحكمه المتعاليه في الأسفار العقليه الأربعه. بیروت: دار احیاء التراث العربیه. 24. نامور فرگی، مجتبی؛ ابراهیمی، شیما (1391). بررسی چگونگی پیدایش و تغییر اعداد در زبان فارسی از دیدگاه زبان‌‌شناسی. مجموعه مقالات دانشگاه علامه طباطبایی. شمارة 281: 826- 836. 25. نیبرگ، هنریک ساموئل (1389). دستورنامۀ پهلوی. تهران: اساطیر. 26. نیلوفری، فرهاد (1389). آموزش خط و زبان پهلوی. نشر الکترونیک تک‌بوک: www.takbook.com. 27. هومن، محمود (1348). تاریخ فلسفه از آغاز تا نخستین آکادمی. چاپ دوم. تهران: کتابخانۀ طهوری. 28. هونکه، زیگرید (1361). فرهنگ اسلام در اروپا. ترجمۀ مرتضی رهبانی. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی. 29. هینلز، جان (1373). شناخت اساطیر ایران. ترجمۀ ژالۀ آموزگار و احمد تفضلی. چاپ سوم. تهران: نشر آویشن و نشر چشمه. 30. Allen, James Peter (2010). "Numbers". Middle Egyptian: An Introduction to the Language and Culture of Hieroglyphs. Cambridge University Press. [ DOI:10.1017/CBO9780511845055] 31. Boyer, Carl Benjamin (1991). A History of Mathematics. Wiley international edition. 32. Encyclopædia (Britannica Online) (2006). Leonardo Pisano: "Contributions to number theory". Retrieved 18 September 2006. 33. Marcos, Juan- Jose (2014). A Unicode Font for Linguistics and Ancient Languages. http://guindo.pntic.mec.es/jmag0042/alphabet.html. 34. Tylor, Edward Burnett )1871(. Primitive Culture: Researches into the Development of Mythology, Philosophy, Religion, Art, and Custom. Vol. I. London: Murray.
|
