دوره ۱۳، شماره ۵۰ - ( ۱۰-۱۴۰۳ )
جلد ۱۳ شماره ۵۰ صفحات ۰-۰ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Taheri A, Rahimi Kolour H. A Framework for the Team Resilience Model of Startup Founders in Iran. serd 2024; 13 (50)
URL: http://serd.khu.ac.ir/article-1-4030-fa.html
URL: http://serd.khu.ac.ir/article-1-4030-fa.html
طاهری امیرحسین، رحیمی کلور حسین. ارائه چارچوبی برای مدل تاب‌آوری تیمی بنیان‌گذاران کسب‌وکارهای استارت آپی ایران. اقتصاد فضا و توسعه روستایی. ۱۴۰۳; ۱۳ (۵۰)
۱- دانشگاه محقق اردبیلی
۲- دانشگاه محقق اردبیلی ،h_clever@uma.ac.ir
۲- دانشگاه محقق اردبیلی ،
چکیده: (۳۵۷ مشاهده)
هدف: با ظهور اینترنت و فناوری اطلاعات در دهههای اخیر، استارتاپها میتوانند حول ایدههای نوآورانه، فرصتهای جدید کسب‌وکار خلق کنند. از آنجائی که استارتاپها با حوزه فناوری گره خورده‌اند، به یک موتور پیشران در اقتصاد کشورها تبدیل شدهاند؛ اما نرخ بالای شکست آن‌ها نشان میدهد که شکست بخشی از اکوسیستم استارتاپی است و اجتناب‌ناپذیر، و به دلیل منابع و زمان محدود استارتاپها، یک پروژه شکست خورده می‌تواند آن‌ها را از کسب‌وکار خارج نماید. با این حال، با توجه به تأثیر قابل توجه بیماری همه‌گیری جهانی و همچنین تحریم‌های اعمال شده برای ایران، برخی از استارت‌آپ‌های ایرانی با شکست مواجه شدهاند. از این رو، هدف از این پژوهش ارائه چارچوبی برای مدل تاب‌آوری تیمی بنیان‌گذاران کسب‌وکارهای استارتاپی ایران بوده است.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و اکتشافی است و از نظر روش، کیفی بوده کـه بـا استراتژی داده بنیاد انجام شده است. در این پژوهش، مطالعه چند موردی در شرکتهای ابزار دقیق، ربات صنعت موازی دلتا، پلتفرم نوبت‌دهی آنلاین و ... که چرخه حیات استارتاپی را با موفقیت طی کرده‌اند و تاب آورده‌اند، انجام شده است. بدین ترتیب تعداد نمونه (جامعه مشارکت کننده) با روش گلوله برفی انتخاب شدند و تا رسیدن به نقطه اشباع نظری تعداد 11 مصاحبه انجام و تجزیه و تحلیل شد. همچنین، به منظور تأیید روایی دادهها و کدها، از بازنگری مشارکت‌کنندگان در پژوهش استفاده گردید و برای سنجش پایایی، از روش پایایی بازآزمون استفاده شد و سپس با معیار توافق درصدی هولستی، میزان تطابق کدها 82 درصد تعیین شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان میدهد که 7 عامل بر موفقیت و شکست تاب‌آوری در استارت‌آپ‌های تیمی ایرانی مؤثر هستند که این عوامل شامل 20 مفهوم است. این عوامل در مدل پاردایمی پژوهش به صورت عوامل علّی (عوامل در سطح فردی و تیمی)، عوامل زمینه‌ای (شرایط زمینه‌ای همانند عوامل سیاسی و اقتصادی، اجتماعی، شیوه‌های سازمانی، عوامل فرهنگی و منابع جمعی)، عوامل مداخله‌گر (ساختار سازمانی همانند ساختار گروه، طراحی وظیفه و انتظارات و ارتباطات گروه)، راهبردها (رهبری چابکی (حفظ عملکرد و حفظ سلامت) و آموزش پذیری تاب‌آوری تیمی) و پیامدی (تاب‌آوری کسب‌وکارهای تیمی همچون مدیریت و اصلاح رفتار، برنامه‌ریزی و یادگیری و فرهنگ) نشان داده شده است. همچنین، در این پژوهش مفاهیمی چون داشتن مهارت و سهم دانش و تخصصی که در اعضای تیم وجود دارد، باعث موفقیت یا شکست تیم می‌گردد و عوامل روانشناختی مانند وجود اعتماد به نفس، روحیه ریسک‌پذیری و یادگیری در امر تجارت نیز به عنوان عوامل مهم و تأثیرگذار در مدل تاب‌آوری استارتاپی شناسایی شده است.
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان میدهد که اگر چه تیمهای مورد مطالعه پس از بحران با مشکلاتی مواجه میشوند، اما همین موانع و بحران‌ها سبب یادگیری از تجربه و ایجاد تجربه مفید و مثبت در جهت آمادگی اعضای تیم (و آموزشپذیری تاب آوری) در آینده گردیده است.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و اکتشافی است و از نظر روش، کیفی بوده کـه بـا استراتژی داده بنیاد انجام شده است. در این پژوهش، مطالعه چند موردی در شرکتهای ابزار دقیق، ربات صنعت موازی دلتا، پلتفرم نوبت‌دهی آنلاین و ... که چرخه حیات استارتاپی را با موفقیت طی کرده‌اند و تاب آورده‌اند، انجام شده است. بدین ترتیب تعداد نمونه (جامعه مشارکت کننده) با روش گلوله برفی انتخاب شدند و تا رسیدن به نقطه اشباع نظری تعداد 11 مصاحبه انجام و تجزیه و تحلیل شد. همچنین، به منظور تأیید روایی دادهها و کدها، از بازنگری مشارکت‌کنندگان در پژوهش استفاده گردید و برای سنجش پایایی، از روش پایایی بازآزمون استفاده شد و سپس با معیار توافق درصدی هولستی، میزان تطابق کدها 82 درصد تعیین شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان میدهد که 7 عامل بر موفقیت و شکست تاب‌آوری در استارت‌آپ‌های تیمی ایرانی مؤثر هستند که این عوامل شامل 20 مفهوم است. این عوامل در مدل پاردایمی پژوهش به صورت عوامل علّی (عوامل در سطح فردی و تیمی)، عوامل زمینه‌ای (شرایط زمینه‌ای همانند عوامل سیاسی و اقتصادی، اجتماعی، شیوه‌های سازمانی، عوامل فرهنگی و منابع جمعی)، عوامل مداخله‌گر (ساختار سازمانی همانند ساختار گروه، طراحی وظیفه و انتظارات و ارتباطات گروه)، راهبردها (رهبری چابکی (حفظ عملکرد و حفظ سلامت) و آموزش پذیری تاب‌آوری تیمی) و پیامدی (تاب‌آوری کسب‌وکارهای تیمی همچون مدیریت و اصلاح رفتار، برنامه‌ریزی و یادگیری و فرهنگ) نشان داده شده است. همچنین، در این پژوهش مفاهیمی چون داشتن مهارت و سهم دانش و تخصصی که در اعضای تیم وجود دارد، باعث موفقیت یا شکست تیم می‌گردد و عوامل روانشناختی مانند وجود اعتماد به نفس، روحیه ریسک‌پذیری و یادگیری در امر تجارت نیز به عنوان عوامل مهم و تأثیرگذار در مدل تاب‌آوری استارتاپی شناسایی شده است.
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان میدهد که اگر چه تیمهای مورد مطالعه پس از بحران با مشکلاتی مواجه میشوند، اما همین موانع و بحران‌ها سبب یادگیری از تجربه و ایجاد تجربه مفید و مثبت در جهت آمادگی اعضای تیم (و آموزشپذیری تاب آوری) در آینده گردیده است.
فهرست منابع
۱. براری جیرندهی، آذر؛ سجادی، سید مجتبی و داوری، علی (۱۴۰۱). طراحی الگوی تاب‌آوری کسب‌وکارهای نوپا: مسیری به سوی آینده‌نگاری کسب‌وکارهای نوپا، مقاله پژوهشی، ۷ (۲)، ۱۵۵-۱۷۹.
۲. دانایی‌فرد، حسن و اسلامی، آذر (۱۳۹۰). ساخت نظریه بی‌تفاوتی سازمانی: کاربرد استراژی پژوهشی نظریه داده بنیاد در عمل، انتشارات دانشگاه امام صادق (علیه السلام).
۳. دانایی فرد، حسن؛ الوانی، سید مهدی و آذر، عادل. (۱۳۸۳). روش‌شناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع، انتشارات صفار، تهران.
۴. لطیفی، میثم (۱۳۹۰). نظریه‌پردازی داده بنیاد. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (علیه السلام).
۵. یوسفیان آرانی، وحدی؛ فیاضی، مرجان؛ امین، فرشته و داوری، علی (۱۴۰۱). شناسایی ابعاد مدل تاب‌آوری فردی بنیان‌گذاران استارت‌آپ‌های ایرانی. مدیریت بازرگانی، ۱۴(۴)، ۷۴۱-۷۶۹.
۶. باباذکری، فاطمه، نوری پور، مهدی، و شریفی، زینب. (۱۳۹۸). تعیین راهبردهای توسعه تولید گیاهان دارویی در استان کهگیلویه و بویر احمد با استفاده از مدل سوات (SWOT). راهبردهای توسعه روستایی، ۶(۱ )، ۶۳-۷۳. SID. https://sid.ir/paper/۳۸۱۴۷۸/fa
۷. براری جیرندهی، آذر؛ سجادی، سید مجتبی و داوری، علی (۱۴۰۱). طراحی الگوی تاب‌آوری کسب‌وکارهای نوپا: مسیری به سوی آینده‌نگاری کسب‌وکارهای نوپا، مقاله پژوهشی، ۷ (۲)، ۱۵۵-۱۷۹.
۸. دانایی‌فرد، حسن و اسلامی، آذر (۱۳۹۰). ساخت نظریه بی‌تفاوتی سازمانی: کاربرد استراژی پژوهشی نظریه داده بنیاد در عمل، انتشارات دانشگاه امام صادق (علیه السلام).
۹. دانایی فرد، حسن؛ الوانی، سید مهدی و آذر، عادل. (۱۳۸۳). روش‌شناسی پژوهش کیفی در مدیریت: رویکردی جامع، انتشارات صفار، تهران.
۱۰. لطیفی، میثم (۱۳۹۰). نظریه‌پردازی داده بنیاد. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (علیه السلام).
۱۱. یوسفیان آرانی، وحدی؛ فیاضی، مرجان؛ امین، فرشته و داوری، علی (۱۴۰۱). شناسایی ابعاد مدل تاب‌آوری فردی بنیان‌گذاران استارت‌آپ‌های ایرانی. مدیریت بازرگانی، ۱۴(۴)، ۷۴۱-۷۶۹.
۱۲. باباذکری، فاطمه، نوری پور، مهدی، و شریفی، زینب. (۱۳۹۸). تعیین راهبردهای توسعه تولید گیاهان دارویی در استان کهگیلویه و بویر احمد با استفاده از مدل سوات (SWOT). راهبردهای توسعه روستایی، ۶(۱ )، ۶۳-۷۳. SID. https://sid.ir/paper/۳۸۱۴۷۸/fa
13. Aldianto, L., G. Anggadwita, A. Permatasari, I. R. Mirzanti, and I. O. Williamson. 2021. “Toward a Business Resilience Framework for Startups.” Sustainability 13 (6): 3119–3132. doi: 10.3390 / su 13063132.
14. Alliger, G. M., Cerasoli., C. P., Tannenbaum, S. I., & Vessey, W. B. (2015). Team resilience :How teams flourish under pressure. Organizational Dynamics, 44, 176-178.
15. Amiri Sardari, Z., Heydari, A., Jamshidi, M. J., & Zivdar, M. (2021). The Influence of Legal-Managerial Components and Participation of Stakeholders in the Ecotourism Industry on Attracting Business-Angels (Case Study: Kermanshah Province). The Journal of Research in Humanities, 28(1), 93-119. [in Persian]. http://dorl.net/dor/20.1001.1.23834269.1442.28.1.6.8.
16. Barari Jirandehi, A., Sajjadi, S. M., & Davari, A. (2022). Designing the resilience model of start-up businesses: a path towards the foresight of start-up businesses, research paper, 7(2), 155-179. [in Persian]
17. Berkes, F., & Ross, H. (2013). Community resilience: Toward an integrated approach. Society & Natural Resources, 26, 5-20.
18. Bonanno, G. A., Romero, S. A., & Klein, S. I. (2015). The temporal elements of psychological resilience: An integrative framework for the study of individuals, families, and communities. Psychological Inquiry, 26, 139-169.
19. Castro, M. P., & Zermeño, M. G. G. (2020). Being an entrepreneur post-COVID-19–resilience in times of crisis: a systematic literature review. Journal of Entrepreneurship in Emerging Economies, 13(4), 721-746.
20. Chapman, A., & Magnani, M. (2018). Resilience in teams: A conceptual and empirical examination of team resilience. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 91(4), 729-757
21. Conz E, Magnani G (2020) A dynamic perspective on the resilience of firms: a systematic literature review and a framework for future research. Eur Manage J 38:400–412.
22. Dahles, H., & Susilowati, T. P. (2015). business resilience in times of growth and crisis. Annals of Tourism Research, 51, 34–50.
23. Danai Fard, H., & Eslami, A. (2010). Constructing the Theory of Organizational Indifference: Application of Foundation Data Theory Research Strategy in Practice, Imam Sadiq University Publications (peace be upon him). [in Persian]
24. Danai Fard, H., Elwani, S. M., & Azar, A. (2000). Qualitative research methodology in management: a comprehensive approach, Safar Publishing House, Tehran. [in Persian]
25. Fatoki, O. (2018). The impact of entrepreneurial resilience on the success of small and medium enterprises in South Africa. Sustainability, 10(7), 2527.
26. Flint-Taylor, J., & Cooper, C. L. (2017). Team resilience: Shaping up the challenges ahead. In M. Crane (Ed.), Managing for resilience: A practical guide for employee well-being and organizational performance, 129-149.
27. Heidari, A. A., Amiri Sardari, Z., Jamshidi, M. J., & Salarzahi, H. (2020). Investigating the Effects of Infrastructure and Technology of Infrastructure Ecotourism on the Recruitment of Business Angels in Development of Rural Tourism Industry of Kermanshah Province. Journal of Entrepreneurship Development, 13(2), 199-216. [in Persian]
28. Holsti, O. R. (1969). Content analysis for the social sciences and humanities, Reading, MA: Addison-Wesley.
29. Joiner, B.; Josephs, S. (2007). Developing agile leaders. Ind. Commer. Train, 39, 35-42.
30. Kennedy, D. M., Landon, L. B., & Maynard, M. T. (2016). Extending the Conversation: Employee Resilience at the Team Level. Industrial and Organizational Psychology, 9, 466-475.
31. Kennedy, D. M., Landon, L. B., & Maynard, M. T. (2016). Extending the Conversation: Employee Resilience at the Team Level. Industrial and Organizational Psychology, 9. 466-475.
32. Khurana, I., Dutta, D. K., & Ghura, A. S. (2022). SMEs and digital transformation during a crisis: The emergence of resilience as a second-order dynamic capability in an entrepreneurial ecosystem. Journal of Business Research, 150, 623-641.
33. Latifi, M. (2018). Foundation data theory. Tehran: Publications of Imam Sadiq University (peace be upon him).
34. Lee, C.Y.; Huang, Y.C. (2012), Knowledge stock, ambidextrous learning, and firm performance. Manag. Decis, 50, 1096-1116.
35. Manfield, R. C., & Newey, L. R. (2017). Resilience as an entrepreneurial capability: integrating insights from a cross-disciplinary comparison. International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research, 24(7), 1155-1180.
36. Marcus, B., Weigelt, O., Hergert, J., Gurt, J., & Gelléri, P. (2017). The use of snowball sampling for multi source organizational research: Some cause for concern. Personnel Psychology, 70(3), 635-673.
37. Mohamadabadi, T. A., Nazarian-Jashnabadi, J., Daryani, M. A., Al-Rashid, M. A., & Campisi, T. (2025). Factors affecting online customer experience of food delivery services during crisis: TISM and Delphi techniques. Sustainable Futures, 9, 100408. [in Persian]
38. Morgan, P. B., Fletcher, D., & Sarkar, M. (2013). Defining and characterising team resilience in elite sport. Psychology of Sport and Exercise, 14, 549-559.
39. Raetze, S., Duchek, S., Maynard, M. T., & Kirkman, B. L. (2021). Resilience in organizations: An integrative multilevel review and editorial introduction. Group & Organization Management, 46(4), 607-656.
40. Saad, M. H., Hagelaar, G., van der Velde, G., & Omta, S. W. F. (2021). Conceptualization of SMEs’ business resilience: A systematic literature review. Cogent Business & Management, 8(1), 1938347.
41. Sanchis, R., Canetta, L., & Poler, R. (2020). A conceptual reference framework for enterprise resilience enhancement. Sustainability, 12(4), 1464.
42. Santoro, G., Messeni-Petruzzelli, A., & Del Giudice, M. (2021). Searching for resilience: the impact of employee-level and entrepreneur-level resilience on firm performance in small family firms. Small Business Economics, 57.455-471.
43. Sreenivasan, A., Suresh, M., & Tuesta Panduro, J. A. (2023). Modelling the resilience of start-ups during COVID-19 pandemic. Benchmarking: An International Journal, 30(6), 2085-2109.
44. Tash, M., Amiri Sardari, Z., & Yavari, G. (2024). Structural Analysis of Establishing a new Business Through the Identification and Development of Electronic Marketing Opportunities Using a Partial Least Squares Approach. Public Management Researches, 16(62), 317-349. [in Persian]
45. Winnard, J., Adcroft, A., Lee, J., & Skipp, D.(2014). Surviving or flourishing? Integrating business resilience and sustainability. Journal of strategy and management, 7(3), 351-362.
46. Wu, J.; Shanley, M.T. (2009), Knowledge stock, exploration, and innovation: Research on the United States electromedical device industry.J. Bus. Res, 62, 474-483.
47. Yousefian Arani, Vahedi., Fayazi, Marjan., Amin, Fereshte., & Davari, A. (2022). Identifying the dimensions of the individual resilience model of the founders of Iranian startups. Business Management, 14(4), 741-769. [in Persian]
48. Abdoli Mohamadabadi, T. , Ahmadpour Daryani, M. , Karimi, A. and Amiri Sardari, Z. (2024). A Conceptual Model for Antecedents of Dynamic Capability Development in New Ventures (Case Study: IT Business). Interdisciplinary Journal of Management Studies (Formerly known as Iranian Journal of Management Studies), 17(2), 625-638. [in Persian]
49. Soltanzade, S. , Rezvani, M. , Mobini Dehkordi, A. and Abdoli Mohammad Abadi, T. (2020). Sustainable Internationalization Pattern in Iranian Pharmaceutical Technology Based Industries: Explaining the Actions Taken and Providing the Optimal Model. Journal of Improvement Management, 14(3), 23-45. [in Persian].
50. Mohamadabadi, T. A., Nazarian-Jashnabadi, J., Daryani, M. A., Al-Rashid, M. A., & Campisi, T. (2025). Factors affecting online customer experience of food delivery services during crisis: TISM and Delphi techniques. Sustainable Futures, 9, 100408. [in Persian]
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
