|
1. آل‌احمد، جلال (1387) سنگي بر گوري. تهران: آدينة سبز. 2. اسپينوزا، بنديکت (1333) اتيک. ترجمة منوچهر داوري. تهران: معرفت. 3. اسون، پل‌ـ لوران (1389) واژگان فرويد. ترجمة کرامت موللي. تهران: ني. 4. افلاطون (1366) رسالة مهماني در: دورة آثار افلاطون. ترجمة محمدحسن لطفي و رضا کاوياني. جلد اول. تهران: خوارزمي. 5. اوستا، کهن‌ترين سروده‌ها و متن‌هاي ايراني (1391) گزارش و پژوهش جليل دوستخواه. تهران: مرواريد. 6. اونامونو، ميگل د. (1360) درد جاودانگي. ترجمة بهاءالدين خرمشاهي. تهران: اميرکبير. 7. پارسانسب، محمد (1388) «بن‌مايه: تعاريف، گونه‌ها، کارکردها و ...». نقد ادبي. سال يکم. شمارة 5: 7ـ40. 8. تاواراتاني، ناهوکو (1385) مار و کاج (سمبل‌هاي جاودان در ادبيات فارسي و ژاپني). تهران: بهجت. 9. جزايري، عليرضا و علي سينا رحيمي (1390) زيگموند فرويد. تهران: دانژه. 10. حصوري، علي (1388) سرنوشت يک شمن از ضحاک به اودن. تهران: چشمه. 11. دانشور، سيمين (1380) به کي سلام کنم؟. تهران: خوارزمي. 12. شاملو، سعيد (1390) روان‌شناسي شخصيت. تهران: رشد. 13. شيري، قهرمان (1387) مکتب‌هاي داستان‌نويسي در ايران. تهران: چشمه. 14. فرويد، زيگموند (1389) تمدن و ملالت‌هاي آن. ترجمة محمد مبشري. تهران: ماهي. 15. فيست، جس و گريگوري (1390) نظريه‌هاي شخصيت. ترجمة يحيي سيدمحمدي. تهران: روان. 16. کزازي، ميرجلال‌الدين (1387) آسمان جان. تهران: معين. 17. گورين، ويلفرد. ال و همکاران (1383) راهنماي رويکردهاي نقد ادبي. ترجمة زهرا ميهن‌خواه. تهران: اطلاعات. 18. لويد، ژنويو (1387) عقل مذکر. ترجمة محبوبه مهاجر. تهران: ني. 19. ميرصادقي، جمال و ميمنت ميرصادقی (1388) واژه‌نامة هنر داستان‌نويسي. تهران: کتاب مهناز. 20. ميرعابديني، حسن (1380) صد سال داستان‌نويسي ايران (جلد2). تهران: چشمه.
|
صاحب امتیاز و ناشر
