دوره ۲۴، شماره ۷۵ - ( ۱۰-۱۴۰۳ )
جلد ۲۴ شماره ۷۵ صفحات ۳۲۹دوره۳۱۴فصل__Se |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Lashgari Tafreshi E. (2024). Epistemological effects of the political on relativistic political geography. jgs. 24(75), 314-329. doi:10.61186/jgs.24.75.3
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3898-fa.html
URL: http://jgs.khu.ac.ir/article-1-3898-fa.html
لشگری تفرشی احسان. اثرات معرفت شناختی امر سیاسی در جغرافیای سیاسی نسبیت گرا تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی ۱۴۰۳; ۲۴ (۷۵) :۳۲۹-۳۱۴ ۱۰,۶۱۱۸۶/jgs.۲۴.۷۵.۳
دانشیار جغرافیای سیاسی، گروه جغرافیا، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه یزد، یزد، ایران، یزد- چهارراه پژوهش - پردیس علوم انسانی و اجتماعی - گروه جغرافیا ، ehsanlashgari80@yahoo.com
چکیده: (۴۱۱۳ مشاهده)
در دیدگاه کلاسیک همواره مطالعۀ بُعد سیاسی فضا به مثابه بن مایه هستی شناختی جغرافیای سیاسی مورد اهتمام بوده است. بتدریج از دهه 1980 با توسعه دیدگاه های فرا اثبات گرا در جغرافیای انسانی؛ سیاست در تمامی حوزه ها از دولت و احزاب سیاسی تا جنسیت، طبقات اجتماعی اثرگذار گردید و کوچکترین روابط قدرت را مورد توجه قرار داد که در قالب مفهوم امر سیاسی تداعی یافته است. امر سیاسی درصدد نقد سازمان یابی فضا بر مبنای منطق صوری و ارائه گونه های جدیدی از بازساخت معرفت شناسانۀ در مطالعۀ رابطه سیاست و فضا بوده است. در این مقاله کوشش گردیده تبعات معرفت شناختی اعتباردهی به امر سیاسی در مطالعه رابطۀ سیاست و فضا تبیین گردد. یافته های تحقیق بیان گر آن است که اعتبار بخشی به کنشگری امر سیاسی سبب می گردند که فضاشناسی نیازمند معرفت شناسی اعتباری باشد. در این راستا ادراکات جمعی و بین الاذهانی است که وابستگی خاص به تحول تاریخی فضا و در نتیجه نیازمند تبارشناسی عامل قدرت داشته است. این تبارشناسی فضایی همواره در پیوند با تعارضی است که در جوامع بشری وجود دارد و امکان شناخت آنتاگونیستی فضا را شکل می دهد. بر این اساس معنای اجتماعی فضای جغرافیایی محل منازعه و مقاومت گروه های حاشیه ای و نیروهای هژمون در جامعه تلقی می گردد که در یک محدودۀ مشخص زمانی به نوعی تعادل سازشی می رسند. این فرایند موجب انطباق فزاینده الگوی معرفت شناختی جغرافیای فرهنگی و جغرافیای سیاسی با یکدیگر می گردد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
جغرافیای سیاسی
فهرست منابع
۱. اسدی، روح اله؛ رهنما، محمدرحیم؛ خوارزمی، امیدعلی. (۱۳۹۴). آینده‌پژوهی تبارشناسانه، رویکردی شایسته در آینده‌پژوهی پدیده‌های جغرافیایی. فصلنامه مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، ۶(۲۲)،۵۴-۷.
۲. اشمیت، کارل. (۱۳۹۲). مفهوم امر سیاسی. ترجمه سهیل صفاری، تهران: نشر نگاه معاصر.
۳. آقانظری، حسن. (۱۳۹۷). روش‌شناسی واقعیت نهادی، فصلنامه روش‌شناسی علوم انسانی، ۲۴(۹۵)، ۷۳-۸۲.
۴. برلین، آیزیا. (۱۳۷۱). به نام آزادی، ترجمه محمدامین کاردان، تهران: نشر خجسته.
۵. بل، وندل. (۱۳۹۲). مبانی آینده‌پژوهی، تاریخچه، اهداف و دانش. چاپ اول، ترجمه افشین خاکباز، تهران: نشرنی.
۶. پیرسون، کریستوفر. (۱۳۸۴). معنای مدرنیت؛ گفتگوی کریستوفر با آنتونی گیدنز. ترجمه علی اصغر سعیدی، تهران: انتشارات کویر.
۷. تراکمه، آیدین. (۱۳۹۳). درآمدی بر تولید فضای هانری لفور، تهران: انتشارات تیسا.
۸. خالقی دامغانی، احمد و ملک زاده، حمید. (۱۳۹۴). سیاست، پایدیا و دولت؛ امر سیاسی و بنیان ذهنی آن، فصلنامه دولت پژوهی، ۱(۲)، ۱۳۶-۱۴۹.
۹. سیدامامی، کاوس. (۱۳۹۱). پژوهش در علوم سیاسی، تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
۱۰. شاه وردی، امین و مشکات، محمد. (۱۳۹۶). ضرورت‌های گذار روح در پدیدارشناسی هگل. دوفصلنامه تأملات فلسفی، ۷(۱۸)، ۱۰۳-۱۲۴.
۱۱. عالم، عبدالرحمن و صادقی، هادی. (۱۳۹۳). بررسی پارادایمی نسبت اخلاق و سیاست در تفکر لاک، فصلنامه راهبرد، ۲۳(۷۰)، ۲۳۵-۲۶۳.
۱۲. عالم، عبدالرحمن. (۱۳۷۶). تاریخ فلسفه سیاسی غرب؛ عصر جدید و سده نوزدهم، تهران: انتشارات دفتر سیاسی و بین‌الملل وزارت امور خارجه.
۱۳. عضدانلو، حمید. (۱۳۸۰). گفتمان و جامعه. تهران: نشر نی.
۱۴. غرویان، محسن. (۱۳۷۸). آموزش منطق. قم: انتشارات دارالعلم.
۱۵. فوکو، ميشل. (۱۳۷۸). مراقبت، تنبيه و تولد زندان. ترجمه افشين جهان‌ديده و نيکو سرخوش؛ تهران: نشر ني.
۱۶. کرمانی، محسن و دلاوری ابوالفضل. (۱۳۹۵). از ایدئولوژی تا گفتمان: سوژه، قدرت و حقیقت. فصلنامه علوم اجتماعی، ۲۶(۷۴)، ۱۱۱-۱۴۸.
۱۷. کسل، فیلپ. (۱۳۸۳). چکیده آثار آنتونی گیدنز. ترجمه حسن چاووشیان، تهران: انتشارات ققنوس.
۱۸. گل محمدی، احمد. (۱۳۸۶). درآمدی بر تبیین فرهنگی سیاست؛ نگاهی به رهیافت فرهنگی در علم سیاست، پژوهشنامه علوم سیاسی. ۲(۱)، ۱۳۰- ۱۵۱.
۱۹. لاین، دیوید. (۱۳۸۱). پسامدرنیته. ترجمه محمدرضا تاجیک، تهران: نشر بقعه.
۲۰. متقي، ابراهيم و کاظمي، حجت. (۱۳۸۶). سازه انگاري، هويت، زبان و سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران. فصلنامه سياست، ۳۷(۴)، ۲۰۹- ۲۳۷.
۲۱. مجتهدی، کریم. (۱۳۷۱). پدیدارشناسی روح بر حسب نظر هگل، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
۲۲. مقدس، علی‌اصغر و قدرتی، حسین. (۱۳۸۳). نظریه ساختاری شدن آنتونی گیدنز و مبانی روش‌شناختی آن، فصلنامه علوم اجتماعی، ۱(۱)، ۱-۳۱.
۲۳. مقدم حیدری، غلامحسین. (۱۳۹۴). قیاس ناپذیری پارادایمهای علمی. تهران: نشر نی.
۲۴. نصر، مهدی. (۱۳۹۷). ملازمت دولت و عدالت در فلسفه سیاسی. فصلنامه دولت پژوهی، ۴(۱۴)، ۱۰۱-۶۹.
۲۵. نظری، علی‌اشرف. (۱۳۹۶). چرخش مفهوم سیاست و بازآفرینی امر سیاسی: درک زمینه هستی شناختی. فصلنامه سیاست، ۴۷(۱)، ۲۵۷- ۲۷۷.
۲۶. یحیوی، حمید. (۱۳۹۴). کالبدشناسی فوکویی دولت. فصلنامه دولت پژوهی، ۱(۳)، ۱۱۱-۱۴۶.
27. Agha-Nazari, H. (2018). Methodology of Institutional Facts. Journal of Humanities methodology, 24(95), 73- 82. (in Persian) doi.10.30471/mssh.2018.1474
28. Alem, A & Sadeghi, H. (2014). A paradigmatic study of the relationship between ethics and politics in Locke's thought. Journal of Strategy, 23(70), 235- 263. (in Persian)
29. Alem, A. (1997). History of political philosophy in the west; New era and 19th century. Tehran: Political and International Office of the Ministry of Foreign Affairs Press.
30. Asadi, Roholah & Rahnam, Mohammad Rahim & Kharazmie, Omid (2015). Genealogy futuristic, an appropriate approach to the future study of geographic phenomena. Journal of Geographical studies of Arid Zone, 6(22): 54-71. (in Persian)
31. Azodanlou, H. (2001). Discourse and society. Tehran: Nye Publisher. (in Persian)
32. Bell, W. (2013). Foundations of futures studies: human science for a new era. Translated by Afshin Khakbaz, Tehran: Nye publisher. (in Persian)
33. Bennet, D. (2009). Critical Rationalism (After Popper). International Encyclopedia of Human Science, London: Elsevier. [DOI:10.1016/B978-008044910-4.00671-4]
34. Berlin, I. (1992). Freedom and its betrayal: six enemies of human liberty. Translated by Khojasteh Keiya, Tehran: Khojasteh Publisher. (in Persian)
doi.20.1001.1.10283102.1392.22.2.7.8
35. Foucault, M. (1999). Surveiller et punir: Naissance de la Prison. Translated Afshin Jahan Dedeh & Nikoo Sarkhosh, Tehran: Nye Publisher. (in Persian)
36. Foucault, M. (2008 (. The Birth of bio politics: Lecture at the college de France: 1978-1979. New York: Palgrave Macmillan.
37. Gharaveyan, H. (1999). Teaching logic. Qom: Darolelm Publisher. (in Persian)
38. Giddens, A. (2004). The Giddens reader. Translated by Hassan Chavosheyan, Tehran: Ghoghnous Publisher. (in Persian)
39. Golmohamadi, A. (2007). Introduction to the cultural explanation of politics; A look at the cultural approach in political science. Political science research, 2(1), 130- 151. (in Persian)
40. Gregory, D. (1994 (. Geographical imagination. Oxford: Blackwell.
41. Jossep, B. (2007). From Micro power to governmentality: Foucault's work on statehood, state formation, statecraft and state power. Journal of political geography, 26(3), 34-40. doi:10.1016/j.polgeo.2006.08.002 [DOI:10.1016/j.polgeo.2006.08.002]
42. Kermani, M & Delavari, A. (2016). From ideology to discourse: subject, power and truth. Journal of Social Science, 26(74): 111- 148.(in Persian) doi.org/10.22054/qjss.2017.11607.1284
43. Khaleghi, A & Malekzade, H. (2015). Politics, Paideia and the State: The Political and Its Inter-Subjective Foundation. Journal of State studies, 1(2), 136- 149. (in Persian) doi.org/10.22054/tssq.2015.1808
44. Lefebvre, H. (1991). The production of space. Oxford: Blackwell.
45. Lemon, M. (2003). Philosophy of History: A Guide for student. London: Routledge. [DOI:10.4324/9780203380239]
46. Lesser, E.)2000 (. Knowledge of communication. Boston: Butterworth Press.
47. Lyon, D. (2002). Postmodernity. Translated by Mohamad_Reza Tajek, Tehran: Bogheh publisher.
48. Moghadam Hedari, G. (2015). Incomparability of scientific paradigms. Tehran: Nye Publisher.
49. Moghaddas, A., & Ghodrati, H. (2004). Anthony Giddens's theory of structuration and its methodological foundations. Journal of Social Science, 1(1), 1- 31. (in Persian). doi.org/10.22067/jss.v0i0.3086
50. Mojtahedi, K. (1992). Phenomenology of soul according to Hegel's view. Tehran: Scientific and cultural publications. (in Persian)
51. Motaghi, I & Kazemi, H. (2007). Constructivism, identity, language and foreign policy of the Islamic Republic of Iran. Journal of Politics, 37(4), 209- 237. (in Persian)
52. Nasr, M. (2018). The Concomitance of 'Justice' with 'State' in Political Philosophy. Journal of State studies, 4(14), 69- 101. (in Persian) doi.org/10.22054/tssq.2018.9075
53. Nazari, A.A. (2017). Conceptual transition and of the political: Representation of ontological background. Journal of Politics, 47(1), 257- 277. (in Persian) doi10.22059/jpq.2017.60784
54. North, D.C. (1994). The historical evolution of polities. International review of law and Economics, 3(14), 381- 391. [DOI:10.1016/0144-8188(94)90022-1]
55. Pierson, C. (2005). Conversation with Anthony Giddens: making sense of modernity. Translated by Ali-Asghar Saedi, Tehran: Kavir Publisher. (in Persian)
56. Schmitt, C. (2013). The concept of the political. Translated by Soheil Satari, Tehran: Negahe_Moaser publisher. (in Persian)
57. Shahverdi, A & Meshkat, M. (2017). Necessities of soul transition in Hegel's phenomenology. Philosophical Meditations, 7(18), 103- 124. (in Persian) doi.20.1001.1.22285253.1396.7.18.4.3
58. Smith, P & Riley, A. (2011 (. Cultural theory; An introduction. London & New York: John Wily & Sons.
59. Tarkomeh, A. (2014). Introduction to the Production of Henri Lefebvre Space, Tehran: Teesa Publisher. (in Persian)
60. Yahyavi, H. (2015). The Foucauldian Anatomy of State. Journal of State studies, 1(3), 257- 277. (in Persian) doi.org/10.22054/tssq.2016.2454
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)