|
|
|
|
|
 |
جستجو در مقالات منتشر شده |
 |
|
4 نتیجه برای هوش هیجانی
ضیاء تاج الدین، پرویز علوی نیا،
دوره 12، شماره 2 - ( 6-1388 )
چکیده
از بین رویدادهای قابل ملاحظه در طول تاریخ فعالیت ها و تحقیقات در حوزه روان شناسی و روان شناسی زبان می توان به ﭘیدایش نظریه بحث انگیز هوش هیجانی در اواسط دهه 90 میلادی اشاره کرد. هر چند متعاقب ظهور این رشته، مطالعات متعددی از جانب بسیاری از رشته های مرتبط با آن در راستای کشف ماهیت واقعی این زمینه علمی نوین به انجام رسید، هنوز به نظر می رسد در تحقیقات مرتبط با یادگیری زبان دوم برخی از جنبه های هوش هیجانی آنطور که باید و شاید مورد توجه کافی قرار نگرفته اند. به نظر می رسد یکی از این جنبه های نسبتا نادیده انگاشته شده بررسی تاثیر روش های مداخله گر در ﭘیشبرد هوش هیجانی فراگیران زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم باشد. لذا تحقیق حاضر بر آنست که با استفاده از دو روش ابداعی و نوین تفکر فازی و سِیف (روش ابراز احساسات از طریق علائم) تا حد امکان به ﭘر کردن خلا موجود در این زمینه ﺑﭙردازد. یافته های تحقیق حاکی از بروز تغییراتی عمده ای در سطح هوش هیجانی یادگیرندگان و در بخشهای وﻳﮊه ای از آزمون هوش هیجانی بارآن میباشد که به نظر می رسد حاصل تیمار اعمال شده در مورد آزمودنی های دو گروه تجربی باشد.
افسانه غنی زاده، فاطمه معافیان،
دوره 14، شماره 1 - ( 1-1390 )
چکیده
مطالعه حاضر به بررسی رابطه بین تفکر انتقادی و هوش هیجانی دانشجویان زبان انگلیسی می پردازد. علاوه بر این، نقش سن و جنس به عنوان عوامل تعدیل کننده رابطه بین تفکر انتقادی و هوش هیجانی را بررسی می کند. هم چنین روا بط بین سن و جنس دانشجویان با هوش هیجانی آنان مورد مطالعه قرار می گیرد. برای این منظور، 86 دانشجوی زبان انگلیسی آزمون تفکر انتقادی واتسون گلیزر و پرسشنامه هوش هیجانی بارآن را تکمیل کردند. نتا یج بدست آمده ازتحلیل آماری همبستگی بر روی داده ها بیانگر وجود رابطه معناداری بین تفکر انتقادی و هوش هیجانی دانشجویان می باشد. از میان فاکتورهای تفکر انتقادی دو عامل انعطاف پذیری و مسئولیت اجتماعی بالاترین همبستگی را با هوش هیجانی داشته و پیش بینی کننده های مثبتی برای هوش هیجانی بودند. افزون برآن، یافته های تحقیق نشان داد که جنس و سن رابطه ی میان تفکر انتقادی و هوش هیجانی را تعدیل نکرده و هیچ کدام از این دو عامل نقش معناداری درهوش هیجانی دانشجویان ایفا نمی کنند.
رامین اکبری، کبری توسلی،
دوره 14، شماره 2 - ( 6-1390 )
چکیده
طی سالهای اخیر، معلمین به عنوان یکی از مهمترین عوامل در تعلیم و تربیت بیش از پیش مورد توجه محققین قرار گرفتهاند. در این راستا، تلاشهای زیادی جهت یافتن روابط بین متغیرهای مختلف معلمان (از جمله کارآمدی، تحلیلرفتگی شغلی، سبک تدریس و هوش هیجانی) و ویژگیهای جمعیت شناختی آنان (نظیر جنسیت، میزان تحصیلات، و سابقه تدریس) در رشتههای وابسته به تعلیم و تربیت صورت گرفته است. با این وجود، فقدان چنین تحقیقاتی در رشته آموزش زبان انگلیسی محسوس می باشد. هدف از تحقیق حاضر، یافتن روابط میان برخی از این متغیرها در بین معلمان زبان انگلیسی ایرانی بود. بدین منظور، 264 معلم زبان انگلیسی به چهار پرسشنامه کارآمدی، تحلیلرفتگی شغلی، سبک تدریس، و هوش هیجانی پاسخ دادند. نتایج تحلیل دادههای جمعآوری شده حاکی از وجود همبستگی معنا دار در بین برخی از اجزا این چهار متغیر از یکسو و اختلاف معنا دار در بین بعضی از این اجزا بر اساس جنسیت، میزان تحصیلات، و سابقه تدریس افراد شرکتکننده در تحقیق بود.
محمد احمدی صفا،
دوره 16، شماره 1 - ( 1-1392 )
چکیده
توسعه توانشهای زیر مجموعه زبان دوم تحت تاثیر عوامل مختلفی چون عوامل شناختی، فردی، و اجتماعی است ( الیس، 1994) که در این میان طیف وسیعی از عوامل فردی در مطالعات آموزش زبان مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته اند لیکن تاکنون در این مطالعات هوش هیجانی به عنوان یک عامل فردی مورد توجه جدی قرار نگرفته است (پیشقدم، 2009). از سوی دیگر برخی از کنشهای زبانی که از جمله عناصر اصلی توانش کاربردشناسی زبان بینابین به شمار می رود دارای ویژگی «تهدید وجهه» می باشد. این نکته تاثیر و یا ارتباط هوش هیجانی - که ارتباط مستقیم با توانایی و مهارت افراد در مدیریت و کنترل احساسات دارد – را با توانش کاربرد شناسی زبان بینابین بسیار محتمل می سازد. در مطالعه حاضر محقق به بررسی این ارتباط محتمل می پردازد و با این هدف پرسشنامه «بار-آن» به عنوان معیار هوش هیجانی ، آزمون تافل به عنوان معیار سطح مهارت و توانایی زبانی و دو آزمون کاربرد شناسی زبان بینابین بر روی 52 زبان آموز ایرانی اجرا شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشانگرعدم وجود ارتباط موثر و معنا دار میان هوش هیجانی و توانش کاربرد شناسی و سطح مهارت زبانی زبان آموزان می باشد در حالی که میان توانش کاربرد شناسی زبان بینابین و سطح مهارت زبانی ارتباطی معنا دار و موثر وجود دارد. افزون بر این نتایج به دست آمده بیانگر آن است که هوش هیجانی نمی تواند به عنوان معیار مناسبی برای پیش بینی میزان توسعه توانش کاربردشناسی زبان بینابین و یا سطح مهارت زبانی مورد استفاده قرار گیرد و در نتیجه با استناد به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت که در فرآیند یادگیری زبان دوم به طور عام و توسعه توانش کاربرد شناسی زبان بینابین به طور خاص نمی توان هوش هیجانی را به عنوان یک عامل فردی تاثیر گذار و مهم به شمار آورد.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صاحب امتیاز
