حضور فلزهای سنگین باعث کاهش رشد گیاهان و نقص عملکرد آنها می شود. فلزهای سنگین همچنین، موجب القای تشکیل انواع فعال اکسیژن میشوند و ازاین راه به سلول های گیاهی آسیب میرساند. یکی از راهکارهای اساسی گیاه برای مقابله با آسیبهای ناشی از فلزهای سنگین، راه اندازی سیستم پاداکساینده است که خود شامل آنتی اکسیدان های آنزیمی و غیرآنزیمی است. از مهم ترین این نوع آنزیم ها، سوپراکسیددیسموتاز است که با تبدیل آنیون سوپراکسید به پراکسید هیدروژن به بقای گیاه کمک میکند. در ادامه، آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز با تبدیل پراکسید هیدروژن به آب آن را خنثی میکند. راهکار دیگر گیاه برای مقابله با فلزهای سنگین، همزیستی با قارچ میکوریزی وزیکولار آرباسکولار است. در پژوهش حاضر، بذرهای جو رقم ریحان در دو دستۀ میکوریزی و غیرمیکوریزی در چهار غلظت صفر، 100، 200، 300 و 400 میکروگرم گرم سولفات نیکل آبدار بر گرم خاک در گلخانه کاشته شدند. پس از نمونهبرداری از بخشهای هوایی گیاهان مشخص شد در تیمارهای میکوریزی فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان در مقایسه با گیاهان غیرمیکوریزی بیشتر است. همچنین مشخص شد در ریشۀ گیاهان میکوریزی تجمع فلز نیکل در مقایسه با ریشۀ گیاهان غیرمیکوریزی بیشتر است که این خود نشان دهندۀ نقش قارچ میکوریز وزیکولار آرباسکولار در ممانعت از انتقال فلزهای سنگین و جلوگیری از آسیب به بخش های هوایی گیاه است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |