۱. سند راهبردی نظام جامع توسعة تربيت بدنی و ورزش کشور، ۱۳۸۲، توسعه ورزش همگاني و تفريحي، شرکت راد سامانه.
۲. خامنه¬ای،علی،۱۳۹۱، بیانات مقام معظم رهبری، سایت رسمی، قابل بازیابی در http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=۲۲۱۶۸(بازیابی شده در ۱۳۹۲,۰۶.۱۴)
۳. خامنه¬ای،علی،۱۳۸۹، بیانات مقام معظم رهبری، سایت رسمی، قابل بازیابی درhttp://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=۹۰۵۴. (بازیابی شده در ۱۳۹۲,۰۶.۱۴)
۴. محمدکاظمی، رضا؛ زیویار، فرزاد؛ باقرزاده، فضل¬الله؛ ۱۳۹۲؛ رسانه و ورزش (فعالیت¬های رسانه¬ای در ورزش)؛ جهاد دانشگاهی واحد صنعتی اصفهان.
۵. احراری، ابراهیم، ۱۳۸۳، نقش رسانه¬ها در کنترل جامعه، پژوهش و سنجش، شماره ۳۷، صص ۱۲۸-۱۰۷.
۶. روشندل اربطانی، طاهر، ۱۳۸۶، تبيين جايگاه رسانه¬هاي همگاني در نهادينه کردن ورزش همگاني در کشور، نشريه حرکت، شماره ۳۳، صص ۱۷۸-۱۶۵.
۷. غفوري، فرزاد؛ رحمان سرشت، حسين؛ كوزه چيان، هاشم؛احساني؛ محمد، ۱۳۸۲، مطالعه و بررسي نگرش متخصصان تربيت بدني به نقش رسانه¬هاي جمعي (راديو، تلويزيون و نشريات) در گرايش مردم به ورزش قهرماني و همگاني، مجله حركت، شماره ۱۶، صص ۷۸-۵۷.
۸. هنری، حبیب؛ احمدی، عبدالحمید؛ مرادی، مهدی، ۱۳۹۱، بررسی عوامل موثر نقش¬های اطلاع¬رسانی، مشارکت اجتماعی، آموزش و فرهنگ¬سازی رسانه¬های ورزشی در توسعه ورزش قهرمانی، مدیریت ورزشی، شماره ۱۲، صص ۱۴۵-۱۲۷.
۹. مهدویان مشهدی، مریم؛ همتي¬نژاد، مهرعلي؛ احمدي، عبدالحميد؛ احساني، محمد، ۱۳۹۱، مقایسه وضعیت موجود و مطلوب نقش رادیو، تلویزیون و مطبوعات در ورزش بانوان از دیدگاه صاحب¬نظران، فصلنامه پژوهش¬های ارتباطی، شماره ۶۹، صص ۵۳-۳۹.
۱۰. مرادی، مهدی؛ هنری، حبیب؛ احمدی، عبدالحمید، ۱۳۹۰، بررسی نقش چهارگانه رسانه¬های ورزشی در توسعه فرهنگ ورزش همگانی، مدیریت ورزشی، صص. ۱۸۰-۱۶۷.
۱۱. ﻗﻴﺎﻣﻲ راد، اﻣﻴﺮ،۱۳۸۷، ﺑﺮرﺳﻲ ﻫﻤﺴﻮﻳﻲ ﻋﻤﻠﻜﺮد رﺳﺎﻧﻪﻫﺎي ﮔﺮوﻫﻲ ﻛﺸﻮر ﺑﺎ اﻫﺪاف ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﺪﻧﻲ، ﻫﻤﺎﻳﺶ ﻣﻠﻲ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ورزﺷﻲ ﺑﺎ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺑﺮ ﺳﻨﺪ ﭼﺸﻢاﻧﺪاز ۲۰ ﺳﺎﻟﺔ ﻛﺸﻮر، آﻛﺎدﻣﻲ ﻣﻠﻲ اﻟﻤﭙﻴﻚ.
۱۲. ظریفی، مجتبی؛ داودی، کریم، ۱۳۹۱، رسانه ملی و توسعه ورزش همگانی، فصلنامه پژوهش¬های ارتباطی، شماره ۶۹، صص ۱۳۴-۱۱۹.
۱۳. افروزه، محمدصادق؛ حمیدی، مهرزاد؛ الهی، علیرضا، ۱۳۹۱، شناسایی دیدگاه اعضای انجمن¬های ورزشی دانشگاه¬ها در خصوص رویکرد رسانه¬ها به ورزش، پژوهش¬های ارتباطی، شماره ۶۹، صص ۷۰-۵۵.
۱۴. مک¬کویل، دنیس؛ ویندال، سون، ۱۳۸۸، مدل¬های ارتباطات جمعی، ترجمه گودرز میرانی، تهران: طرح آینده، ص. ۳.
۱۵. ریتزر، جورج، ۱۳۸۷، نظریه جامعه¬شناسی در دوران معاصر، ترجمه محسن ثلاثی، چاپ سیزدهم، تهران: انتشارات علمی، ص. ۱۲۱.
۱۶. کازنو، ژان، ۱۳۸۴، جامعه¬شناسی وسایل ارتباط جمعی، ترجمه باقر ساروخانی و منوچهر محسنی، چاپ هشتم، تهران: انتشارات اطلاعات، ص. ۴۸.
۱۷. سورین، تانکارد؛ ورنر. جی؛ دبلیو ، وجیمز، ۱۳۸۸، نظریه¬های ارتباطات، ترجمه علیرضا دهقان، چاپ چهارم، تهران: موسسه انتشارات دانشگاه تهران.
۱۸. خبازی، مجید، ۱۳۹۰، راهبرد رسانه: رهیافتی نظری بر کارکردها و نقش رسانه ملی در جهاد اقتصادی، مرکز پژوهش¬های اسلامی صدا و سیما، ص. ۷.
۱۹. مک¬لوهان، مارشال، ۱۳۷۷، برای درک رسانه¬ها، ترجمه سعید آذری، تهران: مطالعات و سنجش برنامه¬ای صدا و سیما، ص. ۳۶۴.
۲۰. ساروخانی، باقر (زیرنظر)، ۱۳۸۳، اندیشه¬های بنیادین علم ارتباطات، تهران: انتشارات خجسته، ص. ۱۴۲.
۲۱. مک¬کوایل، دنیس، ۱۳۸۲، درآمدی بر نظریه ارتباطات جمعی، ترجمه پرویز اجلالی، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه¬ها، ص. ۳۹۴.
۲۲. وردی¬نژاد، فریدون؛ بهرامی رشتیانی، شهلا، ۱۳۸۸، جامعه¬شناسی خبر، تهران: انتشارات ثانیه، ص. ۷۳,۳۵. وردی¬نژاد، فریدون؛ بهرامی رشتیانی، شهلا، ۱۳۸۸، جامعه¬شناسی خبر، تهران: انتشارات ثانیه، ص. ۷۳.
۲۳. راجرز، اورت میچل، ۱۳۸۷، تاریخ تحلیلی علم ارتباطات، جلد اول: رویکردی شرح حال نگارانه، ترجمه غلامرضا آذری، تهران: نشر دانژه، ص. ۴۲۱.
۲۴. دانايي¬فرد، حسن؛ الوانی، سید مهدی؛ آذر، عادل؛ ۱۳۸۴، روش¬شناسی پژوهش کیفی در مدیریت، تهران، انتشارت صفار.
۲۵. بازرگان، عباس، ۱۳۸۷، مقدمه¬ای بر روش¬های تحقیق کیفی و آمیخته، رویکردهای متداول در علوم رفتاری. تهران: دیدار.
۲۶. ویمر، راجر. دی؛ دومینیک، جوزف آر، ۱۳۸۴، تحقیق در رسانه¬های جمعی، ترجمه کاووس سیدامامی، تهران: انتشارات سروش، ص. ۲۵۱.
