سامانه نشریات علمی

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

هدف این تحقیق بررسی ابعاد مختلف تکانش­گری ورزشکاران رشته­های برخوردی و غیربرخوردی بود. به همین منظور 120 نفر ورزشکار حرفه­ای در دو گروه 60 نفری رشته­های برخوردی (سن: 6/4±9/25) و ورزشکاران رشته­های غیربرخوردی (9/4±6/27 سال) از فدراسیون­های مختلف ورزشی کشتی، تکواندو، دو و میدانی، شنا، جودو و قایقرانی به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد مقیاس تکانش­گری بارات[1] (BIS؛ بارات، 1994) را تکمیل و در آزمون عملکرد مداوم[2] (CPT) شرکت کنند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که بین ورزشکاران شرکت­کننده در ورزش­های برخوردی و غیربرخوردی از نظر آیتم­های آزمون عملکرد مداوم (89/0²=&eta Partial و 001/0=P، 27/3 =_2,117F) و نیز از نظر عامل­های مقیاس تکانش­گری (55/0²=&eta Partial و 001/0=P ، 66/47 =_3,116F) تفاوت معنی­داری وجود دارد. بدین­صورت که در عامل­های توجهی، حرکتی و بی­برنامگی از خرده­مقیاس­های تکانش­گری و تعداد تشخیص درست از آزمون عملکرد مداوم، ورزشکاران رشته­های برخوردی نسبت به ورزشکاران  رشته­های غیربرخوردی نمره بیشتری را کسب کردند؛ و برعکس ورزشکاران رشته­های غیربرخوردی مقادیر بیشتری در متوسط زمان نادرست و تعداد تشخیص نادرست، از آزمون عملکرد مداوم نسبت به ورزشکاران غیربرخوردی داشتند. با توجه به نتایج این تحقیق می­توان نتیجه گرفت که کنش­های تکانش­گری ورزشکاران در ورزش­های برخوردی و غیربرخوردی متفاوت است.
[1] Barratt’s Impulsivity Scale [2] Continues Performance Test

واژه‌های کلیدی: ورزش، تکانش‌گری توجهی، تکانش‌گری بی‌برنامگی، تکانش‌گری حرکتی، آزمون عملکرد مداوم

متن کامل [PDF 2193 kb]   (2856 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---