|
۱. آريان، قمر (۱۳۵۲) «ويژگي¬ها و منشأ پيدايش سبک مشهور به هندي در سير تحول شعر فارسي». مجلة دانشكدة¬ ادبيات و علوم انساني دانشگاه فردوسي. شمارة ۳۴: ۲۶۱-۲۹۶. ۲. اکبرآبادي، سراج‌الدين علي‌خان (۱۳۷۵) چراغ هدايت. به‌کوشش منصور ثروت. تهران: اميرکبير. ۳. اميرخسرو دهلوي، خسروبن‌محمود (۱۳۸۰) ديوان. با مقدمه و تصحيح محمد روشن. تهران: نگاه. ۴. انوري، حسن؛ و حسن احمدي‌گيوي (۱۳۸۲) دستور زبان فارسي۲. چاپ بيست‌ودوم. تهران: فاطمي. ۵. خلف‌تبريزي، محمدحسين (۱۳۶۲) برهان قاطع. چاپ دوم. به‌اهتمام محمد معين. تهران: اميرکبير. ۶. بهار، محمدتقي (۱۳۸۱) سبک‌شناسي يا تاريخ تطور نثر فارسي. جلد اول. تهران: زوار. ۷. تتّوي، عبدالرشيد‌بن‌عبدالغفور (۱۳۳۷) فرهنگ رشيدي. تحقيق و تصحيح محمد عباسي. تهران: کتابفروشي باراني. ۸. تفتازاني، مسعودبن‌عمر (۱۳۷۰) مختصرالمعاني. قم: مؤسسة دارالفکر. ۹. تهانوي، محمدعلي (۱۹۹۶) کشّاف اصطلاحات الفنون و العلوم. لبنان: مکتبه لبنان ناشرون. ۱۰. جان‌نثاری، ناصر (۱۳۷۸) «انديشه‌هاي عرفاني در شعر غالب دهلوي». کيهان فرهنگی. شمارة ۱۵۱: ۲۴-۲۷. ۱۱. جمال¬الدين انجو، حسين‌بن¬حسن (۱۳۷۵) فرهنگ جهانگيري. ويراستة رحيم عفيفي. جلد سوم. تهران: دانشگاه فردوسي مشهد. ۱۲. حافظ، خواجه شمس‌الدين محمد (۱۳۷۵) ديوان. به‌تصحيح و توضيح پرويز ناتل خانلري. تهران: خوارزمي. ۱۳. دهخدا، علي‌اکبر (۱۳۷۷) لغت‌نامه. تهران: دانشگاه تهران. ۱۴. ديوان‌بيگي شيرازي، سيداحمد (۱۳۶۵) حديقه‌الشعرا. تصحيح و تکميل و تحشيه عبدالحسين نوائي. تهران: زرين. ۱۵. راستگو، سيدمحمد (۱۳۷۹) ايهام در شعر فارسي. تهران: سروش. ۱۶. رامپوري، غياث‌الدين (۱۳۷۵) غياث‌اللغات. به‌کوشش منصور ثروت. تهران: اميرکبير. ۱۷. سليمانی، قهرمان (۱۳۹۳) «دساتير، زبان پاک و غالب¬دهلوي». نامة فرهنگستان. شمارة ۲: ۵۵-۷۶. ۱۸. شاد، محمدپادشاه (۱۳۶۳) فرهنگ جامع فارسي آنندراج. زيرنظر محمد دبيرسياقي. چاپ دوم. تهران: کتابفروشي¬خيام. ۱۹. شريعت، محمدجواد (۱۳۶۷) دستور زبان فارسي. چاپ سوم. تهران: اساطير. ۲۰. شفيعي¬کدکني، محمدرضا (۱۳۴۷) «شعر پارسي در آن‌سوي مرزها». هنر و مردم. شمارة ۶۹: ۲۴-۲۹. ۲۱. شفيعي¬کدکني، محمدرضا (۱۳۸۴) شاعر آينه‌ها. چاپ ششم. تهران: آگه. ۲۲. صفا، ذبيح‌الله (۱۳۷۳) تاريخ ادبيات در ايران. چاپ دهم. جلد پنجم. تهران: فردوس. ۲۳. غالب دهلوي (۱۳۷۶) ديوان. به‌اهتمام محسن کياني. تهران: روزنه. ۲۴. غالب دهلوي (۱۳۷۷) ديوان. مقدمه تصحيح و تحقيق محمدحسن حائري. تهران: ميراث مکتوب. ۲۵. فرشيدورد، خسرو (۱۳۸۲) دربارة ادبيات و نقد ادبي. چاپ چهارم. تهران: اميرکبير. ۲۶. گرکاني، شمس¬العلما (۱۳۷۷) ابدع البدايع. به‌اهتمام حسين جعفري. تبريز: احرار. ۲۷. محمود، سيدفياض؛ و سيد وزيرالحسن عابدي (۱۳۸۰) تاريخ ادبيات فارسي در شبه قارة هند. ترجمة مريم ناطق‌شريف. تهران: رهنمون. ۲۸. مشهدی، محمدامير (۱۳۸۹) «حافظ و غالب». مطالعات شبه‌قارّه. شمارة ۵: ۱۰۱-۱۲۴. ۲۹. معين، محمد (۱۳۸۳) فرهنگ فارسي. تهران: اميرکبير. ۳۰. ميرصادقي، ميمنت (۱۳۸۵) واژه‌نامة هنر شاعري. چاپ سوم. تهران: کتاب مهناز. ۳۱. الهاشمي، احمد (۱۳۹۴) جواهرالبلاغه. ترجمه و شرح حسن عرفان. چاپ سوم. قم: بلاغت. ۳۲. همايي، جلال¬الدين (۱۳۷۴) معاني و بيان. چاپ سوم. تهران: هما.
|
صاحب امتیاز و ناشر
