|
۱. قرآن کريم. ۲. بريجانيان، ماري (۱۳۷۱) فرهنگ اصطلاحات فلسفه و علوم اجتماعي. تهران: مؤسسة مطالعات و تحقيقات فرهنگي. ۳. حافظ¬شيرازي، ¬شمس¬الدين¬محمد (۱۳۶۷) ديوان حافظ. به‌تصحيح قاسم¬ غني و محمد قزويني. تهران: زوار. ۴. حزين لاهيجي، محمدعلي (۱۳۸۴) ديوان حزين لاهيجي. به‌تصحيح ذبيح‌الـله صاحبکار. چاپ سوم. تهران: سايه. ۵. چناري، عبدالامير (۱۳۷۴) «متناقض‌نمايي در ادبيات فارسي». کيان. شمارة ۲۷: ۶۸-۷۱. 6. ـــــــــ (1377) متناقض‌نمايي در شعر فارسي. تهران: فرزان. ۷. راستگو، سيدمحمد (۱۳۸۲) هنر سخن‌آرايي (فن بديع). تهران: سمت. ۸. زرين‌کوب، عبدالحسين (۱۳۷۵) از گذشتة ادبي ايران (مروري بر نثر فارسي، سيري در شعر فارسي، نظري بر ادبيات معاصر). تهران: مهدي. ۹. سروش، عبدالکريم (۱۳۶۶) «تعميم صنعت طباق با استفاده از عکس و نقيض و عدم تقارن در شعر سعدي». در: ذکر جميل سعدي. جلد دوم. چاپ دوم. تهران: وزارت ارشاد اسلامي. ۱۰. شفيعي‌کدکني، محمدرضا (۱۳۷۸) صورخيال در شعر فارسي. چاپ هفتم. تهران: آگاه. 11. ـــــــــ (۱۳۷۹) موسيقي شعر. چاپ ششم. تهران: آگاه. 12. ـــــــــ (1389) شاعر آينه‌ها. چاپ نهم. تهران: آگاه. 13. ـــــــــ (1392) زبان شعر در نثر صوفيه (درآمدي بر سبک‌شناسي نگاه عرفاني). تهران: سخن. ۱۴. شميسا، سيروس (۱۳۸۶) نگاهي تازه به بديع. چاپ دوم. تهران: ميترا. ۱۵. عين¬القضات، همداني (۱۳۸۹) تمهيدات. چاپ هشتم. تهران: زحل. ۱۶. فتوحي رودمعجني، محمود (۱۳۸۵) بلاغت تصوير. تهران: سخن. ۱۷. فولادي، عليرضا (۱۳۸۹) زبان عرفان. چاپ سوم. تهران: سخن. ۱۸. فيض‌الاسلام، علينقي (۱۳۷۰) نهج‌البلاغه. چاپ مکرر. تهران: مرکز نشر آثار فيض‌الاسلام. ۱۹. کزازي، ميرجلال‌الدين (۱۳۷۴) بديع زيباشناسي سخن فارسي. تهران: کتاب ماد. ۲۰. ميرصادقي، ميمنت (۱۳۷۳) واژه‌نامة هنر شاعري. تهران: مهناز. ۲۱. واحد، اسدالـله (۱۳۸۴) «تصاوير و مفاهيم متناقض¬نما در شعر صائب تبريزي». پژوهشنامة علوم انساني. شمارة ۴۵-۴۶: ۱-۱۴. ۲۲. وحيديان کاميار، تقي (۱۳۸۸) بديع از ديدگاه زيبايي‌شناسي. چاپ چهارم. تهران: سمت. 23. ـــــــــ (1376) «متناقض‌نما در ادبيات». نشرية دانشکدة ادبيات و علوم انساني دانشگاه فردوسي مشهد. سال بيست‌وهشتم. شمارة 2-4: 271 -294.
|
صاحب امتیاز و ناشر
