[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
آمار نشریه::
::
شناسنامه نشریه
..
پایگاه‌های نمایه‌کننده

  AWT IMAGE   AWT IMAGE 
 AWT IMAGE   AWT IMAGE 
   

   

..
پایگاه‌های اجتماعی
     
ACADEMIA
 
..
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
دریافت اطلاعات پایگاه
نشانی پست الکترونیک خود را برای دریافت اطلاعات و اخبار پایگاه، در کادر زیر وارد کنید.
..
نظرسنجی
نظر شما در مورد عملكرد دوفصلنامه زبان و ادبيات فارسي چيست؟
عالي
خوب
متوسط
ضعيف
   
..
:: جلد 26، شماره 85 - ( 11-1397 ) ::
جلد 26 شماره 85 صفحات 277-253 برگشت به فهرست نسخه ها
پیوندهای فکری مولانا جلال‌الدین و سلطان ولد در عرصه تأویل احادیث
داود واثقی خوندابی* 1، مهدی ملک ثابت2 ، محمدکاظم کهدویی2
1- دانشگاه یزد ، d.vaseqhi@gmail.com
2- دانشگاه یزد
چکیده:   (5493 مشاهده)
تأویل یکی از بنیادی­ترین اصول منظومه فکری اهل عرفان است. ارباب ذوق با قدرت علمی و شهودی خود در آن­سوی ظواهر الفاظ و عبارات، معانی بکر و عمیقی از آیات قرآن و احادیث ارائه می­دهند که جز در خاطر فضلا و عرفای بزرگ نگنجد. مثنوی معنوی از آثاری است که دیدگاهی تأویلی به قرآن و حدیث دارد. غور در مثنوی آشکار می­سازد که مولانا در بسیاری از موارد از پوسته ظاهری احادیث عبور کرده و معنای عمیق­تری از آنها ارائه داده است. سلطان­ولد نیز در جایگاه فرزند و مرید مولانا در مثنوی‌های سه­گانه خود رویکردی تأویل­گرا به احادیث دارد. او، اگرچه در زمینه تفسیر و تأویل احادیث نوآوری‌هایی دارد، در بیشتر موارد از منظومه فکری پدرش تأثیر پذیرفته است.
نگارندگان در این جستار رویکرد تأویلی مولانا را به احادیث در مثنوی معنوی بررسی می‌کنند و میزان و نحوه بازتاب این تأویل‌ها را در مثنوی‌های سلطان­ولد آشکار می­سازند. نتیجه پژوهش آشکار می­کند که مولانا و به‌تبع او سلطان­ولد سطحی­اندیشی و اتکا به ظواهر متون دینی را درخور ارباب احوال ندانسته‌اند و معتقدند اولیای الهی، به‌علت اینکه صفات بشری را در وجود خود فانی کرده و از عقیله انانیت گذشته­اند، گفتارشان چونان وحی الهی از خطا مصون است و با قدرت شهودی و با استناد به تجربیات عرفانی خود می‌توانند معانی ژرفی از معارف دین بیان کنند. 
 
واژه‌های کلیدی: تأویل احادیث، مولوی، سلطان­ولد، مثنوی معنوی، مثنوی‌های سلطان­ولد.
متن کامل [PDF 321 kb]   (1213 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: ادبیات غنایی
فهرست منابع
1. قرآن کريم (1385) ترجمة مهدي الهي قمشه¬اي. چاپ دوم. قم: آيين دانش.
2. کتاب مقدس، عهد عتيق (1925م) چاپ لندن.
3. ابن‌ابي¬الحديد، عبدالحميدبن‌هبة‌الله (1404ه‍.ق) ‏شرح نهج البلاغة لابن‌ابي¬الحديد. به‌اهتمام محمد ابوالفضل ابراهيم. قم: مكتب آيت‌الـله مرعشي نجفي.
4. ابن‌بابويه (صدوق)، محمدبن‌علي (1372) عيون اخبار رضا. ترجمة حميدرضا مستفيد و علي‌اکبر غفاري. تهران: صدوق.
5. ـــــــ (1385) علل الشرائع. قم: کتاب‌فروشي داوري.
6. ـــــــ (1398ه‍.ق) التوحيد. به‌اهتمام هاشم حسيني. قم: جامعة مدرسين.
7. ابن‌بطريق، يحيي‌بن‌حسن (1407ه‍.ق) عمدة عيون صحاح الأخبار في مناقب امام الابرار. قم: جماعة المدرسين بقم: مؤسسة النشر الاسلامي.
8. ابن‌حنبل، احمدبن‌محمد (1416ه‍.ق) مسند امام احمدبن‌حنبل. به‌اهتمام شعيب ارنووط و ديگران. بيروت: مؤسسة الرسالة.
9. ابن‌فارض، عمربن‌فارض (1410ه‍.ق) ديوان ابن‌فارض. به‌اهتمام مهدي محمد ناصرالدين. بيروت: دارالکتب العلميه.
10. ابن‌منظور، محمدبن‌مکرم (1414ه‍.ق) لسان‌العرب‏. به‌اهتمام جمال¬الدين ميردامادي. چاپ سوم. بيروت: دار الفكر للطباعة و النشر و التوزيع- دار صادر.
11. احمدي، بابک (1372) ساختار و تأويل متن: شالوده¬شکني و هرمنوتيک. چاپ دوم. تهران: مرکز.
12. افلاکي، شمس¬الدين‌محمد (1362) مناقب¬العارفين. به‌کوشش تحسين يازيجي. چاپ دوم. تهران: دنياي کتاب.
13. انوشه، حسن (1376) دانشنامة ادب فارسي(2). تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي.
14. برقی، احمدبن محمدبن‌خالد (1371ق) المحاسن‏. به‌اهتمام جلال¬الدين‏ محدث. چاپ دوم. قم: دارالكتب الاسلامية.
15. پاکتچي، احمد (1392) مجموعه درس‌گفتارهايي دربارة تاريخ تفسير قرآن کريم. تنظيم و ويرايش محمد جاني¬پور. تهران: دانشگاه امام صادق.
16. پورحسن، قاسم (1382) «هرمنوتيک زباني در اسلام و غرب». سروش انديشه. شمارة 7-8: 174-207.
17. ـــــــ (1384) هرمنوتيک تطبيقي: بررسي همانندي¬ فلسفة تأويل در اسلام و غرب. تهران: فرهنگ اسلامي.
18. تميمي آمدي، عبدالواحدبن‌محمد (1366) تصنيف غرر الحكم و درر الكلم. به‌اهتمام مصطفي درايتي. قم: دفتر تبليغات.
19. جوادي آملي، عبدالـله (1391) تسنيم: تفسير قرآن کريم. به‌اهتمام علي اسلامي. چاپ دهم. قم: اسراء.
20. خميني، روح‌الـله (1370) آداب الصلاة. چاپ هفتم. قم: مؤسسة نشر و تنظيم آثار امام‌خميني(ره).
21. رازي، ابوزكريا يحيي‌بن‌معاذ (1423ق.) جواهرالتصوف. به‌اهتمام سعيد هارون عاشور. قاهره: مکتب الادب.
22. راغب اصفهاني، حسين‌بن‌محمد (1374) ترجمه و تحقيق مفردات الفاظ قرآن. ترجمة غلامرضا خسروي حسيني. چاپ دوم. تهران: مرتضوي.
23. رومي، شيخ‌احمد (1354) دقائق‌الحقايق. به‌اهتمام محمدرضا جلالي نائيني و محمد شيرواني. تهران: شوراي‌عالي فرهنگ و هنر.
24. سبحاني، جعفر (1387) مسائل جديد کلامي. قم: امام صادق.
25. سبزواري، ملاهادي (1374) شرح مثنوي. به‌اهتمام مصطفي بروجردي. تهران: وزارت ارشاد اسلامي.
26. سلطان¬العلما، بهاءالدين محمد بلخي ( 1359) رباب¬نامه. به تصحيح علي سلطاني گردفرامرزي. تهران: مطالعات اسلامي مک‌گيل.
27. ـــــــ (1363) مولوي ديگر، بهاءالدين محمد بلخي. به تصحيح حامد ربّاني و مقدمة سعيد نفيسي.
28. ـــــــ ( 1376) انتهانامه. به تصحيح محمدعلي خزانه‌دارلو. تهران: روزنه.
29. ـــــــ (1382) معارف بهاءولد. به تصحيح بديع¬الزمان فروزانفر. چاپ سوم. تهران: طهوري.
30. ـــــــ ( 1389) ابتدانامه. به تصحيح محمدعلي موحد و عليرضا حيدري. تهران: خوارزمي.
31. تهران: کتابخانة سنايي.
32. سليمي، حسين (1389) هرمنوتيک و شناخت روابط جهاني. تهران: رخداد نو.
33. سهروردي، شهاب¬الدين ابوحفص (1375) عوارف المعارف. ترجمة ابومنصوربن‌عبدالمؤمن اصفهاني. به‌اهتمام قاسم انصاري. چاپ دوم. تهران: علمي و فرهنگي.
34. سيدي، سيدحسين (1379) تأويل قرآن در مثنوي: بررسي تطبيقي مثنوي با تفاسير: الميزان، تبيان، کشف¬الاسرار، کبير. تهران: سخن.
35. شاه‌آبادي، محمدعلي (1386) رشحات البحار. به‌اهتمام زاهد ويسي. تهران: پژوهشكدة فرهنگ و انديشة اسلامي.
36. شايان¬مهر، عليرضا (1379) دايرة‌المعارف تعليمي علوم اجتماعي (کتاب دوم). تهران: کيهان.
37. شريف شيرازي، محمدهادي‌بن‌معين¬الدين محمّد (1430ق.) الكشف الوافي في شرح اصول الكافي. به‌اهتمام علي فاضلي. قم: دارالحديث.
38. شفيعي‌کدکني، محمدرضا (1388) غزليات شمس تبريز. چاپ سوم. تهران: سخن.
39. ـــــــ (1392) زبان شعر در نثر صوفيه. چاپ دوم. تهران: سخن.
40. شمس تبريزي، محمدبن‌علي (1391) مقالات شمس تبريزي. به تصحيح محمدعلي موحد. چاپ چهارم. تهران: خوارزمي.
41. شميسا، سيروس (1391) مولانا و چند داستان از مثنوي. چاپ دوم. تهران: قطره.
42. شهيدي، سيدجعفر (1373) شرح مثنوي. تهران: علمي و فرهنگي.
43. طبرسي، حسن‌بن‌فضل (1370) مكارم الاخلاق‏. چاپ چهارم. قم: الشريف الرضي.
44. طريحي، فخرالدين‌بن‌محمد (1375) مجمع البحرين. به‌اهتمام احمد حسيني اشکوري. چاپ سوم. تهران: مرتضوي.
45. عطار نيشابوري، فريدالدين (1384) منطق‌الطير. به تصحيح محمدرضا شفيعي‌کدکني. ويرايش دوم. تهران: سخن.
46. فرغاني، سعيدالدين (1379) مشارق الدراري شرح تائيه ابن فارض. به‌اهتمام سيد جلال¬الدين آشتياني. چاپ دوم. قم‏: دفتر تبليغات اسلامي‏.
47. فروزانفر، بديع¬الزمان (1367) شرح مثنوي شريف. تهران: زوار.
48. ـــــــ (1390) احاديث و قصص مثنوي. ترجمة کامل و تنظيم مجدد حسين داودي. چاپ پنجم. تهران: اميرکبير.
49. القضاعي، محمدبن‌سلامة‌بن‌جعفر ابوعبدالـله (1407ه‍.ق) مسندالشهاب. به‌اهتمام حمدي‌بن‌عبدالمجيد السلفي. چاپ دوم. بيروت: الرساله.
50. قمي، عباس (1414ه‍.ق) سفينة‌البحار. قم: اسوه.
51. قيصري، داود (1381) رسائل قيصري‏. به‌اهتمام سيد جلال¬الدين آشتياني‏. چاپ دوم. تهران: حكمت و فلسفة ايران.
52. کراجکي، محمدبن‌علي (1410ه‍.ق) کنز الفوائد. به‌اهتمام عبدالـله نعمه. قم: دارالذخائر.
53. کليني، محمدبن‌يعقوب (1369) اصول کافي. ترجمة سيد جواد مصطفوي. تهران: كتاب‌فروشي علمية اسلاميه.
54. ـــــــ (1430ه‍.ق) الكافي. به‌اهتمام محمدحسين درايتي. قم: دارالحديث.
55. مجلسي، محمدباقر (1403ق.) بحارالانوار. چاپ دوم. بيروت: دار إحياء التراث العربي.
56. محقق ترمذي، برهان¬الدين (1377) معارف: مجموعه مواعظ و کلمات سيد برهان¬الدين محقق ترمذي. به تصحيح بديع‌الزمان فروزانفر. چاپ دوم. تهران: مرکز نشر دانشگاهي.
57. محمدي آسيابادي، علي (1387) هرمنوتيک و نمادپردازي در غزليات شمس. تهران: سخن.
58. مسلم، ابوالحسين (1412ق) صحيح مسلم. به‌اهتمام محمدفؤاد عبدالباقي. قاهره: دارالحديث.
59. معرفت، محمدهادي (1391) تفسير و مفسران. چاپ هفتم. قم: تمهيد.
60. ملاصدرا شيرازي، صدرالمتألهين (1383) شرح اصول کافي. به‌اهتمام محمد خواجوي. تهران: مطالعات و تحقيقات فرهنگي.
61. مولوي، جلال¬الدين محمد ( 1363) مثنوي معنوي. به‌تصحيح رينولد ا. نيکلسون. به‌اهتمام نصرالـله پورجوادي. تهران: اميرکبير.
62. ـــــــ ( 1371) مکتوبات. به تصحيح توفيق هاشم¬پور سبحاني. تهران: مرکز نشر دانشگاهي.
63. ـــــــ (1389) فيه ‌ما فيه. به تصحيح بديع¬الزمان فروزانفر. چاپ سيزدهم. تهران: اميرکبير.
64. نعماني، شبلي (1386) تاريخ علم كلام. ترجمة سيدمحمدتقي فخر داعي. تهران: اساطير.
65. نيچه، فردريش و ديگران ( 1379) کتاب هرمنوتيک مدرن گزينه جستارها. ترجمة بابک احمدي، مهران مهاجر و محمد نبوي. تهران: مرکز.
66. واينسهايمر، جويل (1381) هرمنوتيک فلسفي و نظرية ادبي: مروري بر آراي گادامر در گسترة هرمنوتيک. ترجمة مسعود عليا. تهران: ققنوس.
67. هاشمي خويي، ميرزا حبيب‌الـله (400ق.) منهاج‌البراعة في شرح نهج‌البلاغة. به‌اهتمام ابراهيم ميانجي. ترجمة حسن حسن¬زادة آملي و محمدباقر کمره¬اي. چاپ چهارم. تهران: مکتب‌الاسلاميه.
ارسال پیام به نویسنده مسئول

ارسال نظر درباره این مقاله
نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

CAPTCHA



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Vaseghi D, Malek Sabet M, Kahdooyi M K. Intellectual Links between Mawlānā Jalāl ad-Dīn and Sultan Walad in the Realm of Hadith Interpretation: A Case Study of Masanvi Manavi and Sultan Walad’s Masnavies. Persian Language and Literature 2019; 26 (85) :253-277
URL: http://jpll.khu.ac.ir/article-1-3403-fa.html

واثقی خوندابی داود، ملک ثابت مهدی، کهدویی محمدکاظم. پیوندهای فکری مولانا جلال‌الدین و سلطان ولد در عرصه تأویل احادیث. زبان و ادبيات فارسی. 1397; 26 (85) :253-277

URL: http://jpll.khu.ac.ir/article-1-3403-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
جلد 26، شماره 85 - ( 11-1397 ) برگشت به فهرست نسخه ها
دوفصلنامه  زبان و ادبیات فارسی دانشگاه خوارزمی Half-Yearly Persian Language and Literature
Persian site map - English site map - Created in 0.13 seconds with 42 queries by YEKTAWEB 4666