|
۱. قرآن کريم ۲. آرنت، هانا (۱۳۵۹) خشونت. ترجمة عزت‌اله فولادوند. تهران: خوارزمي. ۳. اشپولر، برتولد (۱۳۸۹) مغولان در تاريخ. ترجمة عبدالرسول خيرانديش. تهران: آبادبوم. ۴. بيهقي، ابوالفضل (۱۳۸۷) تاريخ بيهقي. تصحيح خليل خطيب‌رهبر. تهران: مهتاب. ۵. تاريخ سيستان (۱۳۸۱) به تصحيح محمدتقي بهار. تهران: معين. ۶. جوزجاني، منهاج‌السراج (۱۳۸۹) طبقات ناصري. تصحيح و مقدمة عبدالحي حبيبي. تهران: اساطير. ۷. جويني، علاءالدين عطاملک (۱۳۹۱) تاريخ جهانگشاي جويني. جلد اول. تصحيح حبيب‌الـله عباسي و ايرج مهرکي. تهران: زوار. ۸. خواندمير، غياث‌الدين (۱۳۸۷) تاريخ حبيب السّير في اخبار افراد بشر. مقدمة جلال‌الدين همايي. تهران: هرمس. ۹. داد، سيما (۱۳۹۰) فرهنگ اصطلاحات ادبي. تهران: مرواريد. ۱۰. زرين‌کوب، عبدالحسين (۱۳۸۹) با کاروان حُلّه. تهران: علمي. ۱۱. سلطاني، سيدعلي‌اصغر (۱۳۸۴) قدرت، گفتمان و زبان: سازوکارهاي جريان قدرت در جمهوري اسلامي ايران. تهران: ني. ۱۲. شميسا، سيروس (۱۳۸۶) کليات سبک‌شناسي. تهران: ميترا. ۱۳. عباسي، حبيب‌الـله (۱۳۸۷) «موتيف مرگ در تاريخ جهانگشاي جويني». فصلنامة هنر. شمارة ۷۶: ۷-۲۱. ۱۴. فتوحي، محمود (۱۳۹۲) سبک‌شناسي. تهران: سخن. ۱۵. ماکياولي، نيکلا (۱۳۲۴) شهريار. ترجمة محمود محمود. تهران: بنگاه آذر. ۱۶. نبوي، عباس (۱۳۸۶) فلسفة قدرت. تهران: سمت. ۱۷. هوارث، ديويد (۱۳۷۹) «نظرية گفتمان». در: مجموعه مقالات گفتمان و تحليل گفتماني. ترجمة اميرمحمد حاجي يوسفي. به‌اهتمام محمدرضا تاجيک. تهران: فرهنگ گفتمان. ۱۸. يورگنسن، ماريان و لوئيز فيليپس (۱۳۸۹) تحليل گفتمان. ترجمة هادي جليلي. تهران: ني.
|
صاحب امتیاز و ناشر
