|
۱. احمدي، بابک (۱۳۸۰) ساختار و تأويل متن. تهران: مرکز. ۲. اناري و رنجبران (۱۳۹۱) «بررسي اصطلاحات بينامتني در زبان فارسي و عربي با تكيه بر نظرية ژرار ژنت». ادب پژوهي. شمارة ۲۱: ۱۷۱-۱۸۹. ۳. پروست، مارسل (۱۳۹۲) «کلمات و ديگر هيچ». ترجمة رضا مهدوي. انديشة نو. شمارة ۵۵: ۲۵- ۳۵. ۴. پورنامداريان، تقي (۱۳۷۵ ) رمز و داستان‌هاي رمزي در ادب فارسي. تهران: علمي و فرهنگي. ۵. پورنامداريان، تقي (۱۳۸۰) در ساية آفتاب. تهران: سخن. ۶. زرين‌کوب، عبدالحسين (۱۳۸۱) سرّ ني، نقد و شرح تحليلي و تطبيقي مثنوي. تهران: علمي. ۷. رضايي دشت‌ارژنه، محمود (۱۳۸۷) «نقد و تحليل قصه‌اي از مرزبان‌نامه براساس رويكرد بينامتنيت». نقد ادبي. سال اول. شمارة ۴: ۳۱-۵۱. ۸. عرب يوسف‌آبادي و همکاران (۱۳۹۲) «ترامتنيت در مقامات حميدي». پژوهش‌هاي ادبيات تطبيقي: شمارة۱: ۱۲۱-۱۳۹. ۹. گرجي، مصطفی و احمد نريماني (۱۳۸۹) «بررسي و تحليل مثنوي طاقديس و ميزان تأثر آن از مثنوي معنوي». کتاب ماه ادبيات. شمارة ۴۲: ۱۲-۲۱. ۱۰. مولوي، جلال‌الدين محمد (۱۳۷۷) مثنوي معنوي. تصحيح نيکلسون. به‌کوشش نصرالـله پورجوادي. تهران: ققنوس. ۱۱. نامورمطلق، بهمن (۱۳۹۰) درآمدي بر بينامتنيت: نظريه‌ها و کاربردها. تهران: سخن. ۱۲. نراقي، ملااحمد (۱۳۶۲) مثنوي طاقديس. به‌اهتمام حسن نراقي. تهران: اميرکبير. 13. Proust, Marcel (1971) Essais et Articles, Prais: Gallimard.
|
صاحب امتیاز و ناشر
