|
۱. آموزگار، ژاله (۱۳۷۴) «فعل خواستاري: ساخت و کاربرد آن در فارسي ميانه (پهلوي)». مجلة زبان‌شناسي. سال نهم. شمارة ۱: ۲ـ ۸. ۲. آموزگار، ژاله و احمد تفضلي (۱۳۸۰) زبان پهلوي، ادبيات و دستور آن. چاپ سوم. تهران: معين. ۳. ابوالقاسمي، محسن (۱۳۷۵) راهنماي زبان‌هاي باستاني. جلد ۱. تهران: سمت. ۴. ابوالقاسمي، محسن (۱۳۷۶) راهنماي زبان‌هاي باستاني. جلد ۲. تهران: سمت. ۵. ابوالقاسمي، محسن (۱۳۷۹) «فعل دعايي در زبان فارسي». در: يادنامة دکتر احمد تفضلي. به‌کوشش علي‌اشرف صادقي. تهران: سخن: ۶۱ـ۶۶. ۶. ابوالقاسمي، محسن (۱۳۸۷) دستور تاريخي زبان فارسي. چاپ هفتم. تهران: سمت. ۷. ابوالقاسمي، محسن (۱۳۸۹) تاريخ زبان فارسي. چاپ دهم. تهران: سمت. ۸. احمدي گيوي، حسن (۱۳۸۰) دستور تاريخي فعل. جلد ۱. تهران: قطره. ۹. البخاري، محمدبن‌عبدالـله (۱۳۶۹) داستان‌هاي بيدپاي. تصحيح پرويز ناتل¬خانلري و محمد روشن. چاپ دوم. تهران: خوارزمي. ۱۰. بلعمي، ابوعلي محمد (۱۳۴۱) تاريخ بلعمي (تکمله و ترجمة تاريخ طبري). تصحيح ملک‌الشعراء بهار. به‌کوشش محمد پروين گنابادي. تهران: وزارت فرهنگ. ۱۱. بهار، محمدتقي (۱۳۷۳) سبک¬شناسي. جلد ۱. چاپ ششم. تهران: اميرکبير. ۱۲. بيهقي، ابوالفضل (۱۳۵۶) تاريخ بيهقي. تصحيح علي‌اکبر فياض. چاپ دوم. مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد. ۱۳. تاريخ سيستان (۱۳۱۴) به‌تصحيح ملک‌الشعرای بهار. تهران: موسسة خاور. ۱۴. تفسير قرآن پاک (۱۳۸۵) به‌تصحيح علی رواقی. چاپ دوم. تهران: سمت. ۱۵. جدلی، فاطمه (۱۳۸۹) آب زوهر. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. ۱۶. خاقاني، افضل¬الدين بديل‌بن‌علي (۱۳۳۸) ديوان خاقاني. به اهتمام ضياءالدين سجادي. تهران: زوار. ۱۷. راستارگويوا، و. س (۱۳۷۹) دستور زبان فارسي ميانه. ترجمة ولي¬الـله شادان. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگي. ۱۸. راشدمحصل، محمدتقی (۱۳۸۲) سروش يسن. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. ۱۹. روشن، محمد (مصحح) (۱۳۸۲) بخشي از تفسيري کهن. چاپ دوم. تهران: سمت. ۲۰. سعدي، مصلح‌بن‌عبدالـله (۱۳۶۳) کليات. تصحيح محمدعلي فروغي. به‌کوشش بهاءالدين خرمشاهی. چاپ سوم. تهران: اميرکبير. ۲۱. شفيعي، محمود (۱۳۷۷) شاهنامه و دستور. چاپ دوم. تهران: دانشگاه تهران. ۲۲. صديقيان، مهين¬دخت (۱۳۸۳) ويژگي‌هاي نحوي زبان فارسي در نثر قرن پنجم و ششم هجري. زير نظر پرويز ناتل¬خانلري. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسي. ۲۳. طبري، محمدبن‌جرير (۱۳۳۹) ترجمة تفسير طبري. تصحيح حبيب يغمائي. ۷ جلد. تهران: دانشگاه تهران. ۲۴. عتيق نيشابوري، ابوبکر (۱۳۴۷) قصص قرآن مجيد (برگرفته از تفسير سورآبادي). به‌کوشش يحيي مهدوي. تهران: دانشگاه تهران. ۲۵. عنصرالمعالي، کيکاووس‌بن‌اسکندر (۱۳۷۷) درس زندگي (گزيدة قابوسنامه). انتخاب و توضيح غلامحسين يوسفي. چاپ ششم. تهران: علمي. ۲۶. فردوسي، ابوالقاسم (۱۳۱۵) شاهنامه. به‌کوشش مجتبي مينوي و همکاران. ۱۰ جلد. چاپ بروخيم. تهران: بی¬نا. ۲۷. فردوسي، ابوالقاسم (۱۹۶۳) شاهنامه. زيرنظر ا. برتلس. ۹ جلد. مسکو: بی¬نا. ۲۸. فرشيدورد، خسرو (۱۳۹۰) دستور مختصر تاريخي زبان فارسي. چاپ دوم. تهران: زوار. ۲۹. فره¬وشي، بهرام (۱۳۷۸) کارنامة اردشير بابکان با متن پهلوي، آوانويسي، ترجمة فارسي و واژه¬نامه. تهران: دانشگاه تهران. ۳۰. قريب، بدرالزمان (۱۳۷۹) «تحول وجه تمنايي به ماضي استمراري در زبان‌هاي ايراني». در: يادنامة دکتر احمد تفضلي. به‌کوشش علي‌اشرف صادقي. تهران: سخن: ۲۴۵ـ۲۷۸. ۳۱. الکاتب الرجاني، فرامرزبن‌خداداد (۱۳۴۳) سمک عيار. تصحيح پرويز ناتل¬خانلري. ۴ جلد. تهران: دانشگاه تهران. ۳۲. لازار، ژيلبر (۱۳۵۲ الف) «پسوند اي در زبان فارسي (۱)». ترجمة خسرو فرشيدورد. گوهر. شمارة ۹: ۸۳۴ـ۸۴۴. ۳۳. لازار، ژيلبر (۱۳۵۲ ب) «پسوند اي در زبان فارسي (۲)». ترجمة خسرو فرشيدورد. گوهر. شمارة ۱۱ و ۱۲: ۱۱۲۲ـ۱۱۲۷. ۳۴. منوچهري، ابوالنجم (۱۳۴۷) ديوان. تصحيح محمد دبيرسياقي. تهران: زوار. ۳۵. منور، محمد (۱۳۶۶) اسرار التوحيد في مقامات الشيخ ابي‌سعيد. تصحيح محمدرضا شفيعي کدکني. ۲ جلد. تهران: آگاه. ۳۶. ناتل¬خانلري، پرويز (۱۳۷۷) تاريخ زبان فارسي. جلد دوم. چاپ ششم. تهران: فردوس. ۳۷. نظام‌الملک طوسي، ابوعلي (۱۳۵۸) سياستنامه (سيرالملوک). مصحح جعفر شعار. چاپ دوم. تهران: شرکت کتاب‌هاي جيبي. ۳۸. هجويري غزنوي، ابوالحسن (۱۳۳۶) کشف‌المحجوب. تهران: بی¬نا. 39. Boyce, M. (1975) A Reader in Manichaean Middle Persian and Parthian (Acta Iranica 9). Leiden: E.J. Brill. 40. Brunner, Ch. j. (1977) A Syntax of Western Middle Iranian. Delmar. New York: Caravan Books. 41. Dhabhar, E.B.N. (1913) Pahlavi Rivayat. Bombay: the Trustees of the Parsi Puncheyet Funds and Properties. 42. Dhabhar, E.B.N. (1927) Zand-i Khūrtak Avistāk, Bombay: Trustees of the Parsi Puncheyet Funds and Properties. 43. Dhabhar, E.B.N. (1949) Pahlavi Yasna and Visperad. Bombay: S. F. Desi for the Trustees of the Parsi Puncheyet Funds and Properties. 44. Huyse, Ph. (1999) Die dreisprachige Inschrift Šābuhrs I. an der Ka'ba-i Zardušt (ŠKZ) 2 vols. London: School of Oriental and African Studies. 45. Ivanov, V. A. (1923) "Tabaqat of Ansari in Old Language of Heart". Journal of the Royal Asiatic society of Great Britain and Ireland. Vol. 3. pp. 337-382. [ DOI:10.1017/S0035869X00067587] 46. Jackson, A.V.W. (1892) An Avesta Grammar. Stuttgart: W. Kohlhammer. 47. Josephson, J. (1997) The Translation Technique as Illastrated by Hōm Yašt. Uppsala: Uppsala Universitetsbibliotek. 48. Kent. R. (1953) Old Persian. New Haven, Connecticut: American Oriental Society. 49. Madan, D.M. (1911) The Complete Text of the Pahlavi Dinkart. Part 1, 2. Bombay: Ganpatrao Ramajirao Sindhe. 50. MacKenzie, D.N. (1971) A Concise Pahlavi Dictionary. London: Oxford University Press. 51. Palmer, F. R. (1986) Mood and Modality. Cambridge: University Press. 52. Reichelt, H. (1909) Awestisches Elementarbuch. Heidelberg: C. Winter. 53. Reichelt, H. (1911) Avesta Reader (Texts, Notes, Glossary and Index). Strassburg: Verlag von Karl J. Trüner. 54. Skjærvø, P. O. (2010) "Middle West Iranian". The Iranian Languages. ed. G. Windfuhr. London and New York: Routledge. pp. 196-278.
|
صاحب امتیاز و ناشر
