دوره 7، شماره 5 - ( جلد 7 پاییز و زمستان 86- 1386 )
جلد 7 شماره 5 صفحات 105دوره90فصل__Se |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
اوحدی حائری پروین‌دخت. گستره جغرافیایی مناطق شیعه‌نشین و تأثیر آن بر رونق علم کلام، فقه و حدیث در عصر غیبت صغری تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی 1386; 7 (5) :105-90
چکیده: (5156 مشاهده)
یکی از مسائل مطرح، در بررسی وضعیت فکری شیعیان، توجه به پراکندگی شیعیان درشهرهای مختلف وشناخت حوزه‌های علمی شیعه در دوران غیبت صغری است. گزارش‌های منابع جغرافیایی و دیگر منابع حاکی از این است که شیعیان در نواحی مختلف سرزمین‌های اسلامی می‌زیستند، بدیهی است پراکندگی شیعیان در شهرهاونواحی مختلف تأثیرچشمگیری درگسترش علوم وعقایدتشیع داشت و حوزه‌های علمی متعددی را پدید آورد، و منشأ تحولات چشمگیری در نظام علمی و اندیشه‌های شیعیان گردید. شکل‌گیری و تکوین اولیه این تحولات در عصر غیبت صغری صورت گرفت و دستاوردهای آن چند دهه بعد بروز یافت. معرفی ویژگی‌های شهرهای شیعه‌نشین و تلاش علمای بزرگ شیعه در این شهرها به منظور گسترش علوم اسلامی این دوران، محور اصلی این مقاله می باشد دوره موردمطالعه از 260 تا 329 بوده است.
واژه‌های کلیدی: غیبت صغری، امام عصر (عج)، شیخ مفید، شیخ صدوق، کلینی، خراسان، عراق، ایران، ماوراءالنهر
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons — Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0)