1- دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران
2- استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران ، motamedi45@gmail.com
3- دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران
چکیده: (4812 مشاهده)
تبیین رابطه تاب آوری در برابر سوانح طبیعی در واقع نحوه تأثیرگذاری ظرفیتهای اجتماعی، اقتصادی، نهادی و کالبدی در افزایش تابآوری در جوامع است. بر این اساس هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان تابآوری شهر شیروان در مواجه با زلزله است. روش تحقیق این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر نوع دادهها، اسنادی و میدانی و از نظر نحوه اجرا به صورت پیمایشی است. در پژوهش حاضر، با در نظر گرفتن ساختارهای کالبدی، اجتماعی، نهادی و اقتصادی دخیل در برابر زلزله در قالب 26 شاخص و 4 بعد اصلی (کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و نهادی) به ارزیابی تابآوری شهر شیروان در مقابل زلزله پرداخته شده است. در این راستا برای تعداد 30 نفر از کارشناسان شهرداری شهر شیروان و متخصصان مرتبط با موضوع، به روش نمونهگیری ساده و هدفمند پرسشنامه توزیع و تکمیل شد و با استفاده از نرم افزار Expert Choice و GIS و با بهره گیری از مدل های تصمیمگیری چندمعیاره ی وضعیت تابآوری شهر شیروان مشخص شد. یافتههای تحقیق نشان داد که میزان تابآوری شهر شیروان بر اساس تلفیق شاخصهای مورد سنجش در 4/65 درصد از شهر پایین و تنها در 2/19 درصد از شهر میزان تابآوری بالا است. به عبارت دیگر، در 17 محله از 26 محله شهر شیروان میزان تابآوری در مواجه با خطرات ناشی از زلزله پایین است و تنها در 5 محله شهر میزان تابآوری بالا است. بنابراین نتایج نهایی تابآوری شهر شیروان در 2/19 درصد از شهر بالا، در 4/15 درصد متوسط و در 4/65 درصد از شهر پایین است. در مجموع نتایج حاکی از آن است که تابآوری شهر شیروان در وضعیت نامناسب و نامطلوبی قرار دارد و میزان تابآوری در این شهر در مواجه با خطرات ناشی از زلزله پایین است.