دوره 10، شماره 3 - ( 8-1402 )
جلد 10 شماره 3 صفحات 95-77 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hejazinia R, ahmadi S. A framework for the requirements of e-health 2.0 in developing countries: a qualitative approach. Human Information Interaction 2023; 10 (3)
URL: http://hii.khu.ac.ir/article-1-3082-fa.html
URL: http://hii.khu.ac.ir/article-1-3082-fa.html
حجازی نیا رویا، احمدی سیدآبادی سمیه. چارچوب الزامات سلامت الکترونیک 2.0: رویکرد کیفی برای کشورهای درحال‌توسعه. تعامل انسان و اطلاعات. 1402; 10 (3)
گروه مدیریت فناروی اطلاعات، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
چکیده: (2023 مشاهده)
مقدمه: اهمیت ارائه خدمات به‌صورت غیرحضوری ازیک‌طرف و ضریب نفوذ بالای رسانه اجتماعی در بین گروه‌های مختلف از طرف دیگر، ارائه خدمات مختلف به‌ویژه در حوزه سلامت و بهداشت بر بستر رسانه اجتماعی را ضروری ساخته است. براین‌اساس هدف پژوهش حاضر ارائه چهارچوبی جهت معرفی الزامات ارائه خدمات حوزه سلامت در بستر رسانه‌های اجتماعی (سلامت الکترونیک 2.0) در کشورهای درحال‌توسعه است.
روش‌پژوهش: پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و با استفاده از روش تحلیل تماتیک در بازه زمانی ۵ماهه (بهمن‌ماه 1400 تا تیرماه 1401) انجام شد. داده‌های موردنیاز پژوهش، با استفاده از ابزار مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته و از بین جامعه آماری شامل متخصصان فناوری اطلاعات و پژوهشگران حوزه سلامت الکترونیک بودند که بر اساس معیارهای سابقه پژوهش، سابقه علمی (تحصیلات دانشگاهی مرتبط) و داشتن سابقه‌ی تجربی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و سلامت الکترونیک انتخاب شدند. به‌گونه‌ای که حداقل دو معیار از سه معیار مطرح شده را دارا بودند. همچنین از روش نمونه‌گیری هدفمند با تعداد نمونه آماری 22 نفری جهت دسترسی داده‌های پژوهش بهره برده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که الزامات ارائه خدمات سلامت در بستر رسانه اجتماعی (سلامت الکترونیک 2.0) برای کشورهای درحال‌توسعه شامل مواردی چون الزامات زیرساختی، سازمانی، محیطی و ارتباطی است.
نتیجه‌گیری: با بهره‌مندی از چارچوب الزامات سلامت الکترونیک 2.0 (الزامات زیرساختی، سازمانی، محیطی و ارتباطی)، مسیر مدیریت و برنامه‌ریزی جهت استفاده از رسانه‌های اجتماعی در بخش سلامت برای کشورهای درحال‌توسعه هموار شده و با توسعه دسترسی خدمت گیرندگان، امکان ارائه خدمات حوزه سلامت فارغ از مرزهای زمانی و مکانی فراهم می‌شود.
روش‌پژوهش: پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و با استفاده از روش تحلیل تماتیک در بازه زمانی ۵ماهه (بهمن‌ماه 1400 تا تیرماه 1401) انجام شد. داده‌های موردنیاز پژوهش، با استفاده از ابزار مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته و از بین جامعه آماری شامل متخصصان فناوری اطلاعات و پژوهشگران حوزه سلامت الکترونیک بودند که بر اساس معیارهای سابقه پژوهش، سابقه علمی (تحصیلات دانشگاهی مرتبط) و داشتن سابقه‌ی تجربی در حوزه‌ی فناوری اطلاعات و سلامت الکترونیک انتخاب شدند. به‌گونه‌ای که حداقل دو معیار از سه معیار مطرح شده را دارا بودند. همچنین از روش نمونه‌گیری هدفمند با تعداد نمونه آماری 22 نفری جهت دسترسی داده‌های پژوهش بهره برده شد.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که الزامات ارائه خدمات سلامت در بستر رسانه اجتماعی (سلامت الکترونیک 2.0) برای کشورهای درحال‌توسعه شامل مواردی چون الزامات زیرساختی، سازمانی، محیطی و ارتباطی است.
نتیجه‌گیری: با بهره‌مندی از چارچوب الزامات سلامت الکترونیک 2.0 (الزامات زیرساختی، سازمانی، محیطی و ارتباطی)، مسیر مدیریت و برنامه‌ریزی جهت استفاده از رسانه‌های اجتماعی در بخش سلامت برای کشورهای درحال‌توسعه هموار شده و با توسعه دسترسی خدمت گیرندگان، امکان ارائه خدمات حوزه سلامت فارغ از مرزهای زمانی و مکانی فراهم می‌شود.
فهرست منابع
1. Azer, J., Blasco-Arcas, L., Harrigan, P. (2021). #COVID-19: Forms and drivers of social media users' engagement behaviour toward a global crisis. Journal of Business Research, 135; 99-111. [DOI:10.1016/j.jbusres.2021.06.030] [PMID] []
2. Anand, S., Gupta, M., Kwatra, S. (2013). Social media and effective health communication. International Journal of Social Science & Interdisciplinary Research, 2(8); 39-46.
3. Amrita, B.D. (2013). Health Care Social Media: Expectations of Users in a Developing Country. Medicine, 2(2); e4. [DOI:10.2196/med20.2720] [PMID] []
4. Al-Dmour, H., Masa'deh, R., Salman, A., Abuhashesh, M, Al-Dmour, R. (2020).
5. Influence of Social Media Platforms on Public Health Protection Against the COVID-19 Pandemic via the Mediating Effects of Public Health Awareness and Behavioral Changes: Integrated Model. J Med Internet Res, 22(8); 19996. [DOI:10.2196/19996] [PMID] []
6. Amgad, M., Alfaar, A.S. (2014). Integrating Web 2.0 in Clinical Research Education in a Developing Country. Journal of Cancer Education, 29; 536-540. [DOI:10.1007/s13187-013-0595-5] [PMID]
7. Braun, V., Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative Research in Psychology, 3(2); 77-101. [DOI:10.1191/1478088706qp063oa]
8. Boyatzis, R.E. (1998). Transforming qualitative information: thematic analysis and code development. Virginia: Sage Braun.
9. Bhanot, S. (2012). Use of social media by companies to reach their customers. SIES Journal of Management, 8(1); 47-55.
10. Batta, H.E., Iwokwagh, N.S. (2015). Optimising the digital age health-wise: utilisation of new social media by Nigerian teaching hospitals. Social and Behavioral Sciences, 176; 175-185. [DOI:10.1016/j.sbspro.2015.01.459]
11. Batta, H., Udousoro, N., Abubakar, Y. (2015). Digital Health Technologies and Implications for Developing Country Media and Health Communication. New Media and Mass Communication, 41; 2224-3275.
12. Corbin, J., Strauss, A. (2008). Basics of Qualitative Research: Techniques and Procedures for Developing Grounded Theory. Los Angeles: Sage Publications. [DOI:10.4135/9781452230153]
13. Chamberlain, J. (2020 May 12). Coronavirus has revealed the power of social networks in a crisis. Available from: https://theconversation.com/coronavirus-has -revealed-the-power-of-social-networks-in-a-crisis-136431/.
14. Carpentier, M., Van Hoye, G., Weijters, B. (2019). Attracting applicants through the organization's social media page: Signaling employer brand personality. Journal of Vocational Behavior, 15; 103326. [DOI:10.1016/j.jvb.2019.103326]
15. Donthu, N., Gustafsson, A. (2020). Effects of COVID-19 on business and research. Journal of Business Research,117; 284-289. [DOI:10.1016/j.jbusres.2020.06.008] [PMID] []
16. Hughes, B., Joshi, I., Wareham, J. (2008). Health 2.0 and Medicine 2.0: Tensions and Controversies in the Field. Journal of medical internet research, 10(3); e23. [DOI:10.2196/jmir.1056] [PMID] []
17. Hagg, E., Dahinten, V.S, Currie, L.M. (2018). The emerging use of social media for health-related purposes in low and middle-income countries: A scoping review. International journal of medical informatics, 115; 92-105. [DOI:10.1016/j.ijmedinf.2018.04.010] [PMID] []
18. Hajili, M.N. (2014). Developing online health communities through digital media. International Journal of Information Management, 34(2); 311-314. [DOI:10.1016/j.ijinfomgt.2014.01.006]
19. Iranian National Statistics Center. (2021 Sep 15). in 1399, sixty-five per cent of people aged 15 and over Have been a member of at least one social network. Available from:https://www.amar.org.ir/news/ID/15819. (Persian).
20. Kabadayi, S., O'Connor, G.E., Tuzovic, S. (2020). Viewpoint: The impact of coronavirus on service ecosystems as service mega-disruptions. Journal of Services Marketing, ahead-of-print(ahead-of-print), 34(6); 809-817. [DOI:10.1108/JSM-03-2020-0090]
21. Kavota, J.K., Kamdjoug, J.R., Wamba, S.F. (2020). Social media and disaster management: Case of the north and south Kivu regions in the Democratic Republic of the Congo. International Journal of Information Management, 52; 102068. [DOI:10.1016/j.ijinfomgt.2020.102068]
22. LaGrant, B., Navarro, S.M., Becker, J., Shaikh, H., Sulapas, S., Shybut, T.B. (2021). Fellowship Training Is a Significant Predictor of Sports Medicine Physician Social Media Presence. Arthroscopy, Sports Medicine, and Rehabilitation, 3(1); 199-204. [DOI:10.1016/j.asmr.2020.09.010] [PMID] []
23. Lincoln, Y.S., Guba E. (1985). Naturalistic Inquiry. Beverly Hills: Sage Publications. [DOI:10.1016/0147-1767(85)90062-8]
24. Mansoor M. (2021). Citizens' trust in government as a function of good governance and government agency's provision of quality information on social media during COVID-19. Government Information Quarterly, 38; 101597. [DOI:10.1016/j.giq.2021.101597] [PMID] []
25. Merolli, M., Gray, K., Martin-Sanchez, F. (2013). Developing a Framework to Generate Evidence of Health Outcomes from Social Media Use in Chronic Disease Management. Med 2.0, 2(2); e3. [DOI:10.2196/med20.2717] [PMID] []
26. Morgan, G., Tagliamento M, Lambertini M, Devnani B, Westphalen B, Dienstmann R, et al. (2021). Impact of COVID-19 on social media as perceived by the oncology community: results from a survey in collaboration with the European Society for Medical Oncology (ESMO) and the OncoAlert Network. ESMO open, 6(2); 100104. [DOI:10.1016/j.esmoop.2021.100104] [PMID] []
27. Mulholland, K. (2014). Can the use of a social media and SMS-based information platforms be used to improve the healthcare in Thailand. Journal of Facilities Management, 12(2); Available from:
https://doi.org/10.1108/JFM-03-2014-0008 [DOI:10.1108/JFM-03-2014-0008.]
28. Nisar, S., Shafiq, M. (2019). Framework for Efficient Utilization of Social Media in Healthcare Sector of Pakistan. Technology in Society, 56; 31-43. [DOI:10.1016/j.techsoc.2018.09.003]
29. Tankovska, H. (2022 Jan 28). Number of global social network users 2017-2025. Available From: https://www.statista.com/statistics/260811/social-network-penetration-worldwide/.
30. Thakur, D.N. (2016). Social Media: Opportunity or threat to public health in the context of Nepal. Health Prospect, 16(1); 7-9. [DOI:10.3126/hprospect.v16i1.17099]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
