یکی از مهمترین چالشهای سنجش پایداری در نظامهای بهرهبرداری از زمین، فقدان چارچوبی جامع در این زمینه است. همین امر سبب شکلگیری نگرش تک بعدی در بسیاری از تحقیقات پایداری شده است. از این رو در پژوهش حاضر سعی شده است در ابتدا با شیوهای نقادانه به شناسایی چارچوبی جامع جهت سنجش پایداری در نظامهای بهرهبرداری از زمین پرداخته شود. سپس با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی فازی (FAHP) به وزن دهی مؤلفه‌ها در چارچوب شناسایی‌شده پرداخته شود؛ برای این منظور، نظرات 12 نفر از متخصصان کلیدی در زمینه نظامهای بهرهبرداری از زمین مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. مقایسات زوجی صورت گرفته توسط آنان نشان داد به ترتیب معیار مدیریت، سرمایه، آسیبپذیری و تنش دارای بیشترین اهمیت در سنجش پایداری نظامها بهرهبرداری از زمین است. در این راستا توصیه میشود محققان از چارچوب شناسایی‌شده و وزنهای فازی آن به عنوان چارچوبی جامع جهت سنجش پایداری در نظامهای بهرهبرداری از زمین استفاده نمایند.
