پیوندهای روستایی- شهری نقش بسزایی در توسعه روستایی و پویایی آنها ایفا می‌کند. به طوری که از شهر به مثابه موتور توسعه روستایی یاد شده است. از این رو مناسبات روستا- شهری نیازمند برررسیهای جامع به منظور فهم تغییر در ماهیت و شدت این تعاملات در طول زمان است. یکی از نقشهای کلیدی مناسبات روستایی- شهری در فرآیند توسعه، مبادلات مالی و پولی و جریان سرمایه در اشکال مختلف اعم از بودجه‌های عمرانی دولت، انتقال کالاها و انواع سرمایهگذاریهای فردی یا خانوادگی است که برای سرمایهگذاری در مناطق روستایی میتواند در اختیار کشاورزان و شاغلین روستایی قرار داده شود. هدف از این پژوهش بررسی روابط شهر- روستا در توسعه روستایی با تاکید بر سرمایهگذاریهای فردی در توسعه گردشگری در منطقه مورد مطالعه میباشد. نوع تحقیق توصیفی- تحلیلی است. دادههای مورد نیاز با تنظیم پرسشنامه و مصاحبه گردآوری شده است. جامعه آماری این تحقیق ساکنین دائمی روستاهای مورد مطالعه میباشد که به صورت تمام شماری مورد بررسی قرار گرفتهاند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای آماری ویلکاکسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. یافتههای این تحقیق نشان میدهد کهوجود تفاوت معناداری در همه موارد در دوره قبل و بعد از توسعه و گسترش گردشگری روستایی و سرمایهگذاری در گردشگری است؛ به طوری که بیشترین تفاوت معناداری به مولفههای کیفیت کالبدی روستای محل زندگی و مسکن روستایی و کمترین تفاوت معناداری در مولفه میزان مشارکت مردم روستا در مدیریت عمومی روستا با تاکید بر امور گردشگری بوده است. هم چنین بررسی مدل برازش رگرسیونی نشان میدهد که تاثیر مثبت در رضایت مردم از سرمایهگذاری فردی در توسعه روستایی در روستاهای مورد مطالعه خود تابع اثرات مثبت گردشگری است.
