یکی از ارکان توسعه، جامعیت و یکپارچه بودن آن در رفع عدم تعادلهای اقتصادی و اجتماعی مناطق است. وجود نابرابری و ابعاد مختلف آن از نشانههای مهم توسعهنیافتگی است که رفع چنین کمبودهایی مستلزم نگرش و توجه جدی به نحوه پراکندگی شاخصهای توسعه در سطوح مختلف است. بر این اساس هدف پژوهش حاضر، سنجش توسعه یافتگی دهستانهای استان آذربایجانغربی از لحاظ برخورداری در زمینههای مختلف توسعه است. جامعه آماری مورد مطالعه، ۱۱۳ دهستان (با ۳۲۶۶ آبادی) استان آذربایجان غربی با توجه به تقسیمات سیاسی ـ اداری سال ۱۳۹۰ است. نوع تحقیق کاربردی بوده و روش بررسی آن توصیفی ـ تحلیلی است. بدین منظور ۳۶ شاخص نرمسازی شده با به کارگیری تکنیک تحلیل عاملی به ۵ عامل معنیدار تقلیل یافته، که در این میان عامل اول با ۳/۱۷ درصد از واریانس بیشترین تأثیر را داشته است. نتایج به دست آمده نشان میدهد که از لحاظ سطح توسعهیافتگی بین دهستانهای استان تفاوت و نابرابری وجود دارد به طوری که سطحبندی صورت گرفته با استفاده از تکنیک تاپسیس نشان میدهد که ۵/۳ درصد (۴ دهستان) دهستانهای استان درسطح توسعه بسیار برخوردار، ۳/۵ درصد (۶ دهستان) در سطح برخوردار و ۶/۱۸ درصد (۲۱ دهستان) در سطح نیمه برخوردار قرار گرفتهاند این در حالی است که بیش از ۷۰ درصد (۸۲ دهستان) از دهستانهای استان از لحاظ توسعهیافتگی در سطح توسعه محروم و بسیار محروم قرار گرفتهاند. بنابراین این تفاوتها لزوم تهیه و اجرای برنامهها و طرحهای هدفمند را برای توسعه یکپارچه و متوازن استان آذربایجانغربی ایجاب میکند.
