تحریمها علیه ایران بیش از ۳۰ سال است که در فرم‌های مختلف اعمال میگردد و از بسیاری جهات بر اقتصاد ایران تأثیرگذاشته است. یکی از راهکارهایی دستیابی به پایداری، تقویت تابآوری اقتصادی در برابر تحریمها است. از اینرو افزایش تابآوری اقتصادی روستاییان در برابر بحرانهای اقتصادی نوظهور، مانند تحریمها میتواند نقش مؤثری در بهبود وضعیت اقتصادی روستاییان و نیز بهبود تابآوری اقتصاد کلان داشته باشد. لذا هدف پژوهش حاضر این است که میزان تابآوری اقتصادی روستاییان ساکن در نواحی روستایی شهرستان بینالود را در برابر بحران اقتصادی ناشی از تحریمهای اقتصادی بررسی نماید. پژوهش حاضر از نظر ماهیت، از نوع پژوهشهای کمی- کیفی، از نظر هدف در زمره تحقیقات کاربردی و از جهت روش، در زمره تحقیقات توصیفی – تحلیلی به شمار میآید. اطلاعات مورد نیاز در این پژوهش با بهرهگیری از مطالعات اسنادی و پرسشنامه محققساخته بر اساس شاخصهای مستخرج از ادبیات تحقیق، جمعآوری گردیده است. پایایی کل بدست آمده برابر 929/0 است. به منظور تحلیل نتایج حاصل از پرسشنامهها نیز از نرمافزار آماری spss استفاده گردیده است. یافتههای حاصل از پژوهش با توجه به سطح معناداری 00/0 در آزمون t تک نمونهای و منفی بودن حد بالا و پایین در این آزمون، بیانگر آن است که سطح تابآوری اقتصادی روستاییان مورد مطالعه پایین است. همچنین نتایج حاصل از مدل ویکور با توجه به مقدار Q 205/0 و 853/0 بیانگر آن است که به ترتیب روستای کنگ و ویرانی، از بیشترین و کمترین میزان تابآوری برخوردار میباشند. نتایج آزمون آنالیز واریانس و همبستگی نیز بیانگر وجود تفاوت در سطح تابآوری روستاییان با کسب وکارها و مهارتهای شغلی متنوع است. لذا میتوان بیان نمود که به طور کلی سطح تابآوری روستاییان مورد مطالعه در برابر تأثیرات منفی ناشی از تحریمها، بسیار پایین است.
