فصلنامه اقتصاد فضا و توسعه روستایی

هدف پژوهش توصیفی- همبستگی حاضر، بررسی تأثیر مؤلفه­های سرمایه اجتماعی بر میزان ریسک­پذیری کشاورزان کلزاکار با استفاده از دستگاه مدل­سازی معادلات ساختاری می­باشد. جامعه آماری، کشاورزان کلزاکار شهرستان کنگاور بودند (389 N=) که تعداد 185 نفر از آنها با استفاده از جرسی و مورگان به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای انتخاب نمونه­ها، از روش نمونه­گیری تصادفی سیستماتیک استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده­ها با نرم­افزارهای 15 Spss و 18 Amos نشان داد که میزان سرمایه اجتماعی و قدرت ریسک­پذیری در کشاورزان کلزاکاران در حد متوسط است. هم چنین بر اساس یافته­ها، رابطه مثبت و معنی­داری بین سرمایه اجتماعی و ریسک­پذیری کشاورزان وجود دارد. از 8 مؤلفه وارد شده در نرم افزار Amos، متغیرهای احساس اعتماد و امنیت، بها دادن به زندگی و دوستی و روابط خانوادگی، واریانس بیشتری از میزان ریسک­پذیری کشاورزان کلزاکار را تبیین کردند.

در عصر حاضر بسیاری از برنامه­ریزان، گردشگری روستایی را فعالیتی بسیار مهم برای توسعه روستاها معرفی کرده­اند و هموارهآن را از دیدگاه­های گوناگون مورد توجه قرار داده­اند؛ به طوری که اقتصاددانان صنعت گردشگری را صادرات نامرئی نامیده­اند. این صنعت، فعالیتی گسترده است که تأثیرات اقتصادی، اجتماعی فرهنگی و زیست محیطی مهمی را با خود به همراه دارد. لذا برنامه­ریزی در جهت توسعه گردشگری روستایی، نیازمند شناخت آثار و پیامدهای آن از دیدگاه جامعه میزبان می­باشد که در نهایت همین امر منجر به توسعه پایدار منطقه می­گردد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثرات گردشگری بر جامعه میزبان در منطقه ریجاب واقع در استان کرمانشاه است. حجم نمونه 270 نفر برآورد شد که از این میان، 200 پرسشنامه به روش تصادفی ساده جمع­آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل عاملی این تحقیق نشان داد که توسعه گردشگری در منطقه مورد مطالعه دارای چهار پیامد عمده می­باشد. این پیامدها عبارتند از: درآمدزایی، ایجاد مشکلات زیست­محیطی، توسعه فرهنگی و کاهش سرمایه اجتماعی. نتایج این مطالعه می­تواند دستاوردهایی برای سازمان جهانگردی و گردشگری به همراه داشته باشد. بدین معنا که با بکارگیری نتایج این مطالعه می­توان اثرات مثبت گردشگری را تقویت و پیامدهای منفی آن را کاهش داد.