رشد سریع جمعیت، فقر گسترده، نابرابریهای فزآینده، بیکاری، مهاجرت، حاشیهنشینی و غیره، همگی از پیامدهای کم توجهی به مقوله کیفیت زندگی در نواحی روستایی است. برای رسیدن به توسعهی پایدار، توجه به توسعه روستایی و افزایش سطح کیفیت زندگی روستاییان ضرورتی اجتنابناپذیر است. تحقیق حاضر با هدف وضعیتشناسی شاخصهای کیفیت زندگی در مراکز دهستانهای شهرستان جیرفت صورت گرفته است. تعداد خانوارهای مراکز دهستانهای مورد مطالعه 4243 خانوار بوده که با استفاده از جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان 350 نفر از آنها به عنوان نمونه تعیین و بهشیوهی طبقهای با انتساب متناسب انتخاب شده است. ابزار جمعآوری دادهها پرسشنامه بوده است. روایی ابزار تحقیق از طریق روایی صوری تأیید گردید و برای بررسی پایایی پرسشنامه، مطالعهی پیشآزمون انجام گرفت که نتایج آمارهی آلفای کرونباخ برای شاخصهای مختلف از (71/0 تا 89/0) محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS20 انجام گرفت. نتایج نشان داد که شاخص امنیت اجتماعی در رتبه اول و شاخص درآمد در رتبه آخر قرار دارد. مقایسه و تفکیک دهستانهای مورد مطالعه نشان داد از لحاظ میانگین شاخص پایگاه اجتماعی، در بین روستاهای مورد مطالعه تفاوت وجود ندارد؛ از حیث میانگین شاخص سرانهی پوشاک روستاها در دو طبقه و از لحاظ میانگین شاخصهای امنیت اجتماعی، مسکن، داراییها، درآمد، سرانهی تغذیه و رضایتمندی در چهار طبقه قابل تفکیک هستند.
