فصلنامه

---

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر استرس  بر توجه انتخابی و متمرکز بینایی با نگاه به عامل شخصیتی گشودگی نسبت به تجربه بود. تعداد 60 نفر از دانشجویان پسر ساکن شهر تهران با میانگین سنی 26 سال و 7 ماه (دامنۀ سنی 21 تا 36 سال) پس از اعمال متغیرهای کنترل به صورت نمونه­گیری تصادفی چند مرحله­ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. از آزمودنی­های گروه­های آزمایشی پس از اعمال کاربست آزمایشی (انجام تکالیف استر­س­زای شناختی) آزمون سنجش توجه انتخابی (متمرکز) بینایی به عمل آمد. بر آزمودنی­های گروه کنترل بدون اجرای تکالیف استرس­زای شناختی آزمون سنجش توجه انتخابی (متمرکز) بینایی اجرا شد. خطاهای آزمودنی­ها در تعداد (خطای شمارش) و طبقه­بندی محرک­ها (خطای طبقه­بندی) به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شدند. تجزیه­ و تحلیل نتایج با استفاده از آزمون t برای دو گروه مستقل نشان داد که در سطح 0001/0 میانگین نمرات خطاهای شمارش و طبقه­بندی آزمودنی­های گروه آزمایش از گروه کنترل به طور معناداری بیشتر است. همچنین میانگین نمرات خطاهای شمارش و طبقه­بندی گروه گشوده به طور معنادار بیشتر از گروه آزمایش (سطح اطمینان 01/0 و کمتر) شد و آزمون ANOVA نیز نتایج حاصله را تایید کرد. بخشی از نتایج پژوهش حاضر در پاره­ای زمینه­ها با پژوهش­های موجود متفاوت است. این امر می­تواند ناشی از اعمال متغیرهای کنترل نوروسایکالوژیک و تفاوت در جامعه­های مورد بررسی باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استرس توجه انتخابی (متمرکز) بینایی را کاهش می­دهد و افراشتگی عامل گشودگی نسبت به تجربه در تشدید این امر نقش مهمی بر عهده دارد.