جستجو در مقالات منتشر شده


2 نتیجه برای معتادان

علی بیگی، محمد نقی فراهانی، شهرام محمدخانی،
دوره 5، شماره 1 - ( 6-1390 )
چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه­ای کیفیت زندگی و سبک­های مقابله­ای بین اعضای انجمن معتادان گمنام و معتادان تحت درمان نگهدارنده متادون انجام گرفت. در این مطالعه علی مقایسه­ای تعداد 100 نفر مرد (50 نفر انجمن معتادان گمنام، 50 نفر اعضای تحت درمان نگهدارنده متادون)، سن 20-40 با حداقل 6 ماه پرهیز از مواد، مقیاس­های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و سبک­های مقابله­ای اندلر و پارکر را تکمیل کردند. نتایج نشان داد که میانگین نمرات اعضای انجمن معتادان گمنام در روابط بین فردی، و سلامت فیزیکی، سبک مقابله­ای تکلیف­مدار، سبک مقابله­ای اجتناب­مداری، به طور معناداری، بالاتر از میانگین افراد تحت درمان متادون است. هم­چنین، نتایج تحلیل تشخیص نشان داد که این تفاوت، در ترکیبی از متغیرهای پژوهش بر حسب اهمیت­شان به ترتیب: روابط بین فردی، سلامت فیزیکی، سبک مقابله­ای تکلیف­مداری، دو گروه را به نحو برجسته­ای از یکدیگر متمایز می­کند. به نظر می­رسد که شرکت فعال معتادان در انجمن معتادان گمنام ممکن است باعث کیفیت زندگی بهتر، یادگیری سبک­های مقابله­ای مؤثر وابسته به موقعیت شود .
فاطمه قدیری، دکتر نادر منیرپور،
دوره 18، شماره 2 - ( 6-1403 )
چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری و شادکامی مردان معتاد انجام گرفت. روش پژوهش آزمایشی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مردان تحت درمان داروی متادون بودند که در سال 1399 جهت درمان به مراکز ترک اعتیاد استان قم مراجعه کرده بودند که از میان آن‌ها بر حسب ملاک‌های ورود به پژوهش و به روش نمونه‌گیری هدفمند 30 نفر از معتادان  انتخاب و به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای برنامه‌ی آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد  را دریافت کردند و  و گروه کنترل که در لیست انتظار قرار داشت هیچ آموزشی دریافت نکرد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه تاب­آوری کانر- دیویدسون(2003) و مقیاس شادکامی آرگایل و همکاران (1989) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بعد از کنترل اثرات پیش‌آزمون، تفاوت معناداری بین میانگین پس‌آزمون دو گروه در تاب‌آوری  و شادکامی وجود داشت. می‌توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تاب آوری و شادکامی معتادان مرد در حال بهبودی  اثربخش است و بنابراین با توجه به یافته‌های پژوهش، می‌توان درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به منظور افزایش تاب‌آوری و شادکامی معتادان مرد در حال بهبودی استفاده کرد.
 


صفحه 1 از 1     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به فصلنامه پژوهش در سلامت روانشناختی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 |

Designed & Developed by : Yektaweb