زهرا علی اکبرزاده آرانی، مجید خاری آرانی، علی حاج باقری، فاطمه علی اکبرزاده آرانی،
دوره 7، شماره 2 - ( 6-1392 )
چکیده
آمار فزایندهی کودکان مبتلا به عقب ماندگی ذهنی در ایران و تأثیر عمیق آنها بر سازگاری خانواده، بهویژه مادران این کودکان و وجود مطالعات بسیار اندک در این گروه هدف، سبب شد این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش بر سازگاری مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی آموزش پذیر طبق نظریهی سازگاری روی، در سال 89-1388 انجام گیرد. مطالعهی نیمه تجربی حاضر بر روی 40 نفر از مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر مراجعه کننده به مدرسهی استثنایی شهرستان آران و بیدگل طی سالهای 89-1388 صورت پذیرفت. مداخله به شیوهی حضوری و در 4 جلسهی آموزشی 2 ساعته به همراه 30 دقیقه پرسش و پاسخ در طی 2 هفته انجام گرفت. محتوای آموزش شامل آموزش شیوههای سازگاری بر اساس ابعاد نظریهی سازگاری روی بود. پرسشنامهی سازگاری، قبل و 6 هفته بعد از پایان مداخله، مجدداً توسط واحدهای مورد پژوهش تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون t زوجی و دقیق فیشر نشان داد میانگین نمرات سازگاری اجتماعی مادران در بعد فیزیولوژیک، درک از خود، وابستگی و استقلال، ایفای نقش و سازگاری اجتماعی کل، قبل و بعد از آموزش، اختلاف معناداری دارد. این یافتهها نشان داد که آموزش در تغییر سازگاری اجتماعی مادران کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر مؤثر است.
