دوره 8، شماره 4 - ( 12-1393 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 8-7 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
kashefi neyshaburi J, Zamani N, Darvishi M. The Effect of Impulse Control Training on Impulsiveness and Anxiety and Depressions sisters of children with childhood onset fluency disorders: Three Case Studies. Journal title 2014; 8 (4) :7-8
URL: http://rph.khu.ac.ir/article-1-2385-fa.html
URL: http://rph.khu.ac.ir/article-1-2385-fa.html
کاشفی نیشابوری جهانگیر، زمانی نرگس، درویشی محمد. اثربخشی آموزش کنترل‌تکانه بر رفتارهای تکانشی و اختلالات نیمه‌بالینی اضطراب و افسردگی خواهران کودکان اختلال سیالی(کلامی): موردپژوهشی سه بیمار. عنوان نشریه. 1393; 8 (4) :7-8
1- کارشناس ارشد روانسنجی
2- کارشناس ارشد دانشگاه علوم پزشکی ایلام ،n.zamani1367@yahoo.com
3- دانشجوی دکترای دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان
2- کارشناس ارشد دانشگاه علوم پزشکی ایلام ،
3- دانشجوی دکترای دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خوزستان
چکیده: (9200 مشاهده)
خانواده کودکان مبتلا به اختلال اختلال سیالی(روانی) از اختلالات بالینی و نیمه بالینی رنج می‌برند، لذا هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش کنترل‌تکانه بر رفتارهای تکانشی اختلالات نیمه‌بالینی خواهران کودکان اختلال سیالی(کلامی)، با استفاده از طرح مطالعه موردی است.
دریک بررسی تک موردی آزمایشی از نوع خط پایه چندگانه فرایند درمان بر روی سه آزمودنی انجام گرفت. سه شرکت کننده مبتلا به اختلالات تکانشی با اختلالات افسردگی، اضطراب، پیش از مداخله، حین مداخله و پس از مداخله با استفاده از مقیاس تکانشگری بارات(2004)، پرسشنامه افسردگی بک ویراست دوم(2000) و پرسشنامه اضطراب بک(1988) ارزیابی شدند.
نتایج پژوهش نشان داد، که این درمان به کاهش نشانه‌های تکانشگری بی‌برنامگی، شناختی از متغیر تکانشگری و کاهش اضطراب و افسردگی منجر شد ولی در متغیر تکانشگری حرکتی در مراجع سوم تغییر معناداری مشاهده نشد.
نتایج بررسی این سه آزمودنی، حاکی از اثربخشی بالینی درمان کنترل‌تکانه بر رویکرد بر رفتارهای تکانشی و اختلالات نیمه‌بالینی اضطراب و افسردگی خواهران کودکان اختلال سیالی(روانی) بود. هرچند این مطالعه فاقد گروه کنترل بود، اما یافته‌های پژوهش حاضردلالت بر تعمیم پذیری بالای یافته های مربوط به کنترل تکانه است. در نهایت، میتوان گفت که این روش درمانی، موثر بوده و برای بررسی بیشتر اثربخشی آن، مطالعات ارزیابی کنترل شده‌ای در جهت رسیدن به نتیجه قطعی لازم است.
دریک بررسی تک موردی آزمایشی از نوع خط پایه چندگانه فرایند درمان بر روی سه آزمودنی انجام گرفت. سه شرکت کننده مبتلا به اختلالات تکانشی با اختلالات افسردگی، اضطراب، پیش از مداخله، حین مداخله و پس از مداخله با استفاده از مقیاس تکانشگری بارات(2004)، پرسشنامه افسردگی بک ویراست دوم(2000) و پرسشنامه اضطراب بک(1988) ارزیابی شدند.
نتایج پژوهش نشان داد، که این درمان به کاهش نشانه‌های تکانشگری بی‌برنامگی، شناختی از متغیر تکانشگری و کاهش اضطراب و افسردگی منجر شد ولی در متغیر تکانشگری حرکتی در مراجع سوم تغییر معناداری مشاهده نشد.
نتایج بررسی این سه آزمودنی، حاکی از اثربخشی بالینی درمان کنترل‌تکانه بر رویکرد بر رفتارهای تکانشی و اختلالات نیمه‌بالینی اضطراب و افسردگی خواهران کودکان اختلال سیالی(روانی) بود. هرچند این مطالعه فاقد گروه کنترل بود، اما یافته‌های پژوهش حاضردلالت بر تعمیم پذیری بالای یافته های مربوط به کنترل تکانه است. در نهایت، میتوان گفت که این روش درمانی، موثر بوده و برای بررسی بیشتر اثربخشی آن، مطالعات ارزیابی کنترل شده‌ای در جهت رسیدن به نتیجه قطعی لازم است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
انتشار: 1392/12/24
انتشار: 1392/12/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
