بادیان رومی متعلق به تیرۀ چتریان است. با توجه به اهمیت شناخت مراحل تکوینی در گسترش دانش زیست­شناسی، بادیان رومی که ارزش دارویی و اقتصادی زیادی دارد، انتخاب شد. نمونه‎های اندام‎های رویشی و زایشی در مراحل متفاوتی از تکوین انتخاب و با استفاده از روش‎های سلول-بافت شناسی بررسی شدند. مشاهدۀ ساختار تشریحی اندام­های رویشی نشان داد در بین بافت پارانشیمی برگ مجرای ترشحی قرار دارد. برش غنچه‎های گل نشان داد که بساک­ها دارای چهار کیسۀ گرده بوده و تقسیم سلول‎های مادرگرده از نوع هم­زمان، تترادهای میکروسپور از نوع چهاروجهی و لایۀ مغذی از نوع ترشحی است. بررسی فراساختار دانۀ گرده با میکروسکوپ الکترونی نگاره نشان داد که دانۀ گرده سه­شیاری و تزئینات سطح اگزین از نوع مشبک منفذ‎دار است. تخمدان دو­برچه و دو­خانه، تخمک واژگون و تک‎پوسته‎ای است. نمو کیسۀ رویانی نیز الگوی عمومی دو­لپه‎ای‎ها را دارد. در بررسی رویا­­ن­زایی، رویان‎های کروی، لپه‎ای، اژدری و گذر از رویان کروی به رویان قلبی مشاهده شد. اندام‎های رویشی بادیان رومی دارای ساختار عمومی دو­لپه‎ای‎ها است. الگوهای تکوین تخمک و کیسۀ رویانی از نهان­دانگان و تیپ پلی‎گونوم تبعیت می‎کنند. تترادهای میکروسپور از نوع تتراهدرال است. فراساختار دانۀ گرده شبیه به جنس  Smyrnium تیرۀ چتریان است. در بررسی رویان­زایی نیز کلیه مراحل رویانی مشاهده شد.

سردۀ علف هفت­بند با 29 گونه در ایران گروهی از  گیاهان یکساله و چند ساله را در زیستگاه ­های مختلف تشکیل می­دهد. P. aviculareتشکیل گونه­ ای پیچیده را داده که تفکیک آن از گونه­های P. arenastrum, P. patulum  بسیار دشوار است. در این تحقیق تلاش شده است تا با بررسی­­های دانه­ های گرده­، سطح فندقه ­ها، بشرۀ پوشانندۀ گلپوش و برگ، صفات افتراقی برای گونه­ها فراهم آید. درمجموع 33 جمعیت از 6 گونۀ یک­سالۀ علف هفت­ بند مشتمل بر P. aviculare، P. arenastrum،  P. patulum،  P. argyrocoleon،   P. polycnemoides  و P. olivascens بررسی شدند. واحدهای جمعیتی از طبیعت جمع­آوری و با میکروسکوپ نوری و الکترونی شدند. بررسی دانه­های گرده در تمام گونه­ های تحت بررسی از نوع منفرد، subprolate یا  Prolate spheroidal و سه­ شیاری هستند. بیشترین تنوع در تزئینات سطحی مشاهده شد. طول محور استوایی، طول محور قطبی، طول شیار، قطر نسبی گرانول­ها و متوسط فاصلۀ گرانول­ها سایر صفات افتراقی دانه­ های گرده بودند.  بررسی آماری داده­ های بشره مؤید آن است که طول و عرض یاخته­ های بشره و نیز  طول یاخته روزنه در گونه های بررسی شده تنوع نشان می­دهند. ارتباطی نزدیک بین P. aviculare و P. arenastrum  و بین گونه ­های P. argyrocoleon و P. olivascens دیده شد. موقعیتی متمایز برای گونۀ P. polycnemoides می تواند با ویژگی­ های بشره مشخص شود. نتایج مشخص کرد که مجموعۀ صفات انتخابی دارای ارزش تاکسونومیکی است.

دانۀ گردۀ 7 گونۀ سردۀL.  Rubus متعلق به زیرسردۀ L.  Rubus از ایران با میکروسکوپ نوری (LM) و میکروسکوپ الکترونی نگارۀ (SEM) تحت بررسی قرار گرفت. طی این مطالعه چهارده خصوصیت مختلف گرده ­شناسی سنجیده و اندازه­ گیری شدند. تمامی دانه­ های گردۀ منفرد، سه­ شیار منفذی، جورقطب، از نظر اندازه متوسط بودند. سه شکل دانۀ گرده شامل prolate،  perprolate و prolate spheroidal  در نمونه­ های یکسان تشخیص داده شد. ساختار شکاف­ ها معمولاً سه شیار (ectocolpi) و سه منفذ درونی (endoporus) را نشان می­ دهد شیارها بلند بوده که 70 تا 90 درصد طول محور قطبی را در بر می­ گیرند. منفذ درونی در ناحیۀ میانی شیار قرار دارد. سطح تزئینات اگزین نشان داده که تمام گونه­ ها دارای الگویی شیاردار یا مخطط هستند که در برخی گونه ­ها از جمله R. hyrcanus ، R. persicus   و R. sanctus   این شیارها تا حدودی مستقیم­ اند (striate) و برجستگی کمتری دارند ولی در دیگر گونه ­ها این شیارها به ­صورت برجسته و چندشاخه (scabrate-striate) در طول محور قطبی گرده­ ها هستند. صفات دانۀ گرده شاخصی مفید برای جدایی آرایه­ ها در سطح گونه است. به نظر می­ رسد ارتباطی بین تنوع دانۀ گرده و رویشگاه­ های گونه­ ها نیز وجود دارد.