هدف از این پژوهش، بررسی امکان استفاده از سبوس برنج به­منزلۀ جاذبی طبیعی برای حذف اسیدسیتریک از محلول­های آبی و تأثیر پارامترهای موثر نظیر دما، زمان، غلظت اولیه اسید و مقدار جاذب بر فرایند جذب سطحی آن است. برازش تجربی جذب اسیدسیتریک از محلول­های آبی با استفاده از چندین مدل جذبی انجام شد. همچنین ترمودینامیک و سینتیک جذب آن تحت بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی اثر زمان بر فرآیند جذب اسید سیتریک روی سبوس برنج نشان داد که پس از 60 دقیقه فرآیند جذب به تعادل می­رسد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش دما و غلظت اولیه اسیدسیتریک، میزان جذب اسیدسیتریک کاهش یافت­ و در مقابل، با افزایش مقدار جاذب و زمان، میزان جذب نیز افزایش نشان داد. در ضمن مقدار بهینۀ جاذب 4 گرم به ­دست آمد. نتایج بررسی معادلات لانگ ­مویر، فروندلیش و تمکین نشان داد که بهترین مدل تطبیق­یافته با داده­های این آزمایش، مدل جذب سطحی فروندلیش است. همچنین منفی­ بودن تغییر انرژی آزاد گیبس  و تغییرات آنتالپی  نشان­دهندۀ خود­به­ خودی بودن و گرمازا­بودن واکنش است. بنابراین، براساس نتایج این مطالعه، سبوس برنج کارآیی خوبی در حذف اسید سیتریک از محیط‌های آبی دارد.

این تحقیق به­ منظور ارزیابی توانایی تولید هورمونIndole acetic acid (IAA)  به­ وسیلۀ باکتری­ های جداسازی شده از خاک­ های متأثر از خشکی و شوری اجرا شد. به­ همین منظور ضمن جداسازی 400 باکتری از خاک­ های با درجات مختلف قابلیت هدایت الکتریکی و نسبت سدیم تبادلی، تغییرات تولید IAA، اثر مقادیر مختلف تریپتوفان و تنش­ های خشکی و شوری بر تولید این هورمون تحت بررسی قرار گرفت. نتایج  نشان داد که اثر تنش­ های خشکی و شوری بر تغییرات تولید IAA از نظر آماری معنی­ دار بود. گونۀ باکتری Arthrobacter siccitolerans  (جداسازی شده از خاک­ های شور-سدیمی)، مولد هورمون IAA است و مقایسۀ میانگین داده­ ها نشان داد که این باکتری  در وضعیت تنش خشکی به میزان 3/84 درصد نسبت به جدایۀ RS11، هورمون بیشتری تولید کرد. در­حالی­که جدایۀ RS11 در شرایط بدون تنش خشکی در مرحله اول غربالگری، بیشترین مقدار IAA ( µg.ml^-141/10) را نسبت به سایر باکتری­ها تولید کرد. همچنین siccitolerans A. تا قابلیت الکتریکی برابر با 40 دسی­زیمنس بر متر و پتانسیل اسمزی 25-  بار همچنان به تولید  IAA ادامه داد. مقدار تولید هورمون IAA به­ ازای مصرف هر واحد تریپتوفان، در این باکتری برابر با 0/1 و در باکتری­ های دیگر، کمتر از 0/1 بود. با توجه به آزمون­های انجام شده، برتری نسبی باکتری یاد­شده محرز شد و برای انجام آزمون­های مزرعه­ای در تنش­ های موجود در خاک­ های متأثر از خشکی، شوری و شور- سدیمی پیشنهاد شد.