باران اسیدی که شکل مرطوب آلاینده­های گازی تلقی می­شود، دراثر ترکیب آلاینده­هایی مانند CO_2،  SO₂و NO₂ در اتمسفر با بخار آب در ابرها تشکیل می­شود. با افزایش غلظت این آلاینده­ها در اتمسفر میزان باران اسیدی نیز رو­به­افزایش است. باران اسیدی، که مخلوطی از اسیدهای سولفوریک، نیتریک و کربنیک است، در خاک موجب تغییراتی مانند کاهش pH، زدایش عناصر غذایی­، افزایش آزادسازی فلزات ­سمی و کاهش حاصل‌ خیزی خاک می­شود،که نتیجۀ آن اعمال اثرات منفی بر گیاهان است. در مطالعۀ حاضر طی یک دوره 32 روزه، گیاهان گندم تحت آبیاری و برگ­پاشی با 4 تیمار باران اسیدی حاوی اسیدسولفوریک و اسیدنیتریک با ­pHهای 5/2 و 5/3 و 5/4 و 6/5 قرار گرفتند، درحالی­که گیاهان شاهد با آب معمولی با 4/7pH=  آبیاری شدند. طبق نتایج، گیاهان­ شاهد در تمام شاخص­های رشدی و فیزیولوژیکی بهتر از گیاهان تیمار باران اسیدی با pH­های 5/2 و 5/3 بودند. همچنین گیاهان تیمار­شده با باران اسیدی در pH­های 6/5 و 5/4، به غیر از شدت ­فتوسنتز، محتوای رنگیزه­ها و قندهای محلول در دیگر فاکتورها در سطح پایین‌تری از گیاهان شاهد قرار داشتند. همچنین درpH های 5/3 و 5/2 ایجاد لکه­های سفید در هر­دو سطح برگ، خشک­شدن رأس و کنار­های برگ نیز مشاهده شد.

هدف از این تحقیق مطالعۀ تأثیر دود حاصل از سوزاندن برگ­های یک­سالۀ گیاه V.speciocum موجود در منطقۀ یزن بویین­زهرا در ترمیم زخم پوست آسیب­دیدۀ موش صحرایی نر نژاد ویستار بود. در این  بررسی تجربی پایه­ای، در شرایط درون­تنی، 36 سر موش صحرایی نر بالغ به طور تصادفی در سه گروه کنترل، شم و گروه تجربی تحت تیمار قرار گرفتند. روز جراحی روز صفر محسوب شد و تیمار 10 روز ادامه یافت. در روز 14، موش­ها با کلروفرم کشته شدند و نمونه­برداری از محل بستر زخم جهت مطالعات هیستولوژیکی با رنگ­آمیزی اختصاصی تری­کروم­ماسون و وان­گیسون برای کلاژن و نیز جهت سنجش میزان جذب نوری اسید آمینه هیدروکسی پرولین تحت بررسی قرارگرفت. بررسی گروه­های تجربی نشان داد که ضخامت اپیدرم، قطر فولیکول­های مو، تعداد و قطر عروق خونی در رنگ­آمیزی وان­گیسون و تری­کروم­ماسون افزایش معناداری در مقایسه با گروه­های شم وکنترل نداشت، اما تعداد فولیکول­های مو در گروه تجربی تیمار با دود کاهش یافت. قطر کلاژن در گروه تیمار افزایش یافته بود، ولی این افزایش معنادار نبود. به­علاوه میزان جذب نوری اسید آمینه هیدروکسی پرولین گروه­های تجربی نسبت به گروه شم وکنترل در سطح  p<0.001معنادار بود. نتایج نشان داد که استفاده از دود برگ­های یک­سالۀ گیاه گل ماهور، به­طور­کلی باعث افزایش سرعت ترمیم زخم و بسته­شدن آن نشد و احتمالاً در مرحلۀ تکثیر از مراحل ترمیم زخم اثر اندکی از خود نشان داد که به بررسی بیشتری احتیاج دارد.

ساختار تشریحی برگ 35 جمعیت متعلق به 18 آرایه از Scrophularia L. تحت بررسی قرار گرفت .از بین 39 صفت کیفی و کمی تحت بررسی در برگ، صفاتی نظیر ضخامت پهنک، ضخامت کوتیکول فوقانی و تحتانی رگبرگ میانی، طول سلول‌های پارانشیم نردبانی فوقانی و تحتانی، ضخامت دیوارۀ اپیدرم تحتانی رگبرگ میانی، ضخامت اپیدرم تحتانی و فوقانی پهنک، تعداد لایه‌های پارانشیم اسفنجی، نوع کلانشیم فوقانی رگبرگ میانی و وجود ایدیوبلاست، ارزش آرایه‌شناسی بالاتری در جدایی آرایه‌ها دارند. درنهایت، مقایسۀ نتایج این مطالعه با طبقه‌بندیGrau  (1981) حاکی از آن است که از بین 12 گروهی که او ارائه کرده است، 4 گروه به ­واسطه صفات تشریحی تأیید شده و در بقیۀ موارد هم­خوانی قابل توجهی بین دو مطالعه مشاهده نمی‌شود.

در راستای بازنگری جنسGlaucium  ،G. contortuplicatum var. hirsutum   به منزلۀ واریتۀ جدید معرفی می شود. این واریته با داشتن موهای خوابیده و متراکم در سراسر طول تخمدان (یا سیلیک جوان) از واریته تیپ جدا می شود. این دو آرایه بر­اساس ویژگی­های اپیدرم برگ مقایسه شدند. در این مطالعه G. leiocarpum با G. flavum و G. elegans var. integerrima  با G. elegans var. elegans مترادف می شوند. علاوه بر این، ویژگی­های ریخت­شناسی و پراکنش جغرافیایی آرایه های مطالعه شده در ایران و جهان بیان می شوند

.