با 88 گونه، تیرۀ باقلائیان (Fabaceae) با 56 گونه، تیرۀ نعناعیان (Lamiaceae) با 46 گونه، تیرۀ کرفسیان (Apiaceae) با 34 گونه و تیرۀ گل­سرخیان (Rosaceae<span style="font-family: " b="" zar";="" font-size:="" 10pt;="" mso-ascii-font-family:="" "times="" new="" roman";="" mso-hansi-font-family:="" roman";"="" lang="AR-SA">) با 30 گونه هستند. از تعداد کل گونه‌های گیاهی، 190 گونه متعلق به گیاهان دارویی رایج، 51 گونه مربوط به گیاهان کاربردی در طب سنتی منطقه، 59 گونه انحصاری ایران، 37 گونه سمی، 75 گونه علف هرز، 119 گونه علوفه‌ای، 17 گونه کاشته شده است.

شوری یکی از عوامل مهم محیطی است که رشد گیاه و تولید محصول را محدود می­کند. انگور جزو گیاهان نسبتاً حساس به شوری طبقه­بندی شده است. هدف این مطالعه بررسی اثر شوری بر پراکسیداسیون لیپیدی غشا، اجزای آنتی­اکسیدانی و فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیداتیو در چهار ژنوتیپ انگور Vitis vinifera L. (قره­شانی، لعل­بیدانه، ساچاق و شاهرودی) بود که عمدتاً در زمین­های اطراف دریاچه ارومیه رشد می­کنند. محتوای مالون­دی­آلدهید و فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیداتیو در ریشه و برگ همۀ ژنوتیپ­ها به­طور معنی­داری (p<0.05) افزایش یافت. ژنوتیپ­های قره­شانی و لعل­بیدانه بیشترین فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدان و کمترین مقدار پراکسیداسیون لیپیدی غشا را نشان دادند. شوری اثر معنی­داری هم بر انباشتگی فنل کل و فعالیت آنزیم فنیل­آلانین ­آمونیا­لیاز در همۀ ژنوتیپ­ها داشت. ژنوتیپ قره­شانی بیشترین مقدار فنل کل و فعالیت PAL را نشان داد. همبستگی مثبت معنی­داری بین فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدان، محتوای فنل کل و فعالیت PAL در برگ همۀ ژنوتیپ­ها وجود داشت. به­نظر می­رسد ژنوتیپ­های قره­شانی و لعل­بیدانه سیستم آنتی­اکسیدانی بهتری در­مقایسه ­با دیگر ژنوتیپ­ها دارند و قابلیت بیشتری برای تحمل شوری نشان می­دهند.

این مطالعه به منظور نشان­دادن اثر مکمل گیاهی سنگروویت بر پارامترهای رشد، فاکتورهای بیوشیمیایی خون، بازماندگی و مقاومت به تنش­شوری در بچه­ماهیان سفید انجام شد. ماهیان با وزن 003/0±1 گرم به چهار گروه تقسیم شدند و با جیره­های حاوی سنگروویت در سطوح مختلف صفر (شاهد)، 05/0، 1/0 و 15/0 درصد به مدت 45 روز تغذیه شدند. نتایج نشان داد که وزن نهایی، افزایش وزن و میزان رشد ویژه افزایش در ماهیان تغذیه شده با جیره­های حاوی سنگروویت افزایش معنی­داری داشته است (05/0>p). علاوه­براین، ضریب تبدیل غذایی ماهیان تیمار­شده با سنگروویت در مقایسه با گروه شاهد به­طور معنی­داری کاهش یافت (05/0>p). با این­حال، میزان ضریب چاقی، گلوکز و پروتئین کل در بین تیمارهای مختلف و گروه شاهد اختلاف معنی­داری نداشت (05/0<p). از سوی دیگر، کلسترول خون ماهی سفید در گروه شاهد (013/0±17/190 میلی­گرم در دسی­لیتر) در مقایسه با تیمارهای سنگروویت افزایش معنی­داری داشت (05/0>p). مکمل غذایی سنگروویت بر بازماندگی و مقاومت به تنش شوری تأثیری نداشت (05/0<p). نتایج مطالعه حاضر نشان می­دهد که مکمل گیاهی سنگروویت می­تواند میزان رشد، مصرف غذا و پارامترهای بیوشیمیایی خون بچه­ماهیان سفید را بهبود بخشد.

در تحقیق حاضر تأثیر ترکیب پروبیوتیک (بیوپلاس ب-2) و  آهن (فریرون) بر برخی از پارامترهای خونی 270 بچه­ماهی سفید (Rutilus frisii kutum)  با میانگین وزنی 1/0±4/0 گرم و میانگین طولی 3/0±9/3 سانتی­متر در 9 تیمار با سه تکرار در مدت 60 روز تحت بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که حداکثر تعداد گلبول­های قرمز 55/1±10⁶×65/1 عدد در میلی­متر مکعب، میزان هموگلوبین 15/0±63/7  گرم در دسی­لیتر خون، هماتوکریت 85/0­±­03/24 درصد، MCV 48/1 ± 45/1 فمتولیتر، MCH 25/0±29/46 پیکوگرم و لنفوسیت 2±92 درصد مربوط به تیمار 5 بود. بیشترین میزان  MCHC (67/0±65/34 گرم در دسی لیتر) در تیمار 4 و بالاترین تعداد گلبول­های سفید (100±6/6 عدد در میلی­متر مکعب) در تیمار 8 مشاهده شد. یافته­های این تحقیق نشان می­دهد تیمار 5 که حاوی بالاترین میزان آهن (7 میلی­گرم در هر کیلوگرم غذا) و پروبیوتیک (CFC 10⁹×­6/1) در غذا بود بالاترین تعداد گلبول­های قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، MCV، MCH و لنفوسیت را در این پژوهش نشان داد.

جنس Gypsophila چهارمین جنس بزرگ تیرۀ­ Caryophyllaceae است. وجود یا فقدان کرک روی قسمت­های مختلف گیاه یکی از مهم­ترین صفات تشخیصی بین گونه­های این جنس محسوب می­شود. کرکپوش 13 آرایه از این جنس به­وسیلۀ میکروسکوپ الکترونی نگاره تحت بررسی قرار گرفت. در تمام آرایه­ها کرک­ها از نوع ترشحی و چندسلولی هستند. طول کرک بین بعضی گونه­های نزدیک از نظر ریخت­شناختی می­تواند به­عنوان صفت متمایزکننده به شمارآید. اگر­چه  صفات ریخت­شناختی در تعیین حدود بخشه­ها مهم­تر هستند، صفات مربوط به کرکپوش نیز آنها را تأیید می­کنند. کرکپوش در بین جمعیت­های یک گونه اغلب ثابت است؛ به استثنای دو گونه که نمونه­های بدون کرک آنها در اینجا با نام واریته جدید معرفی شده­اند:

G. pilosa var. glabra و G. polyclada var. leioclada..

کورتیزول کورتیکواستروئیدی است که مهم­ترین اثر آن تنظیم اسمزی در ماهیان دریازی است. هدف این مطالعه­ بررسی اثر کورتیزول خوراکی بر مقاومت به تنش شوری در بچه­ماهیان کپور معمولی Cyprinus carpio است. برای این منظور، کپور معمولی (12/0±36/1 گرم) به مدت 8 هفته با غذای تجاری حاوی صفر (شاهد)، 50 (1)، 100 (2) و 200 (3) میلی­گرم بر کیلوگرم غذای هیدروکورتیزون تغذیه شدند (3 تیمار و یک گروه شاهد و 3 تکرار). سپس مقاومت در­برابر تنش شوری، طی 7 روز مقابله با شوری ppt 12، با اندازه­­گیری تغییرات هماتوکریت و پارامترهای بیوشیمیایی خون (گلوکز، کلسیم و پروتئین کل) بررسی شد. نتایج نشان داد میزان بازماندگی بین تیمارها پس از 7 روز مقابله با شوری، اختلاف معنی­داری نداشت (05/0<p). میزان گلوکز قبل از تنش، در گروه شاهد به­طور معنی­داری پایین­تر از سه تیمار تغذیه­شده با سطوح مختلف کورتیزول بود (40/1±04/73) (05/0>p) و پس از تنش، در تمام تیمارها افزایش معنی­داری داشت (05/0>p) و بیشترین مقدار در تیمار 2 و 3 مشاهده شد (05/0>p). بیشترین میزان هماتوکریت پس از تنش در گروه شاهد مشاهده شد (08/2±67/61) (05/0>p). میزان یون کلسیم پس از تنش در تمامی تیمارها جز گروه شاهد افزایش  معنی­داری داشت (05/0>p) که بیشترین مقدار در تیمار 3 مشاهده شد (31/0±17/11). پروتئین کل، در ماهیان تیمار­شده با کورتیزول به طور معنی­داری کمتر از گروه شاهد بود (05/0>p). نتایج نشان داد که کورتیزول خوراکی می­تواند مقاومت بچه­ماهی کپور معمولی را به تنش شوری افزایش دهد.

سیستم­های نوروترانسمیتری و نورومودولاتوری متعددی در تشکیل حافظه موثرند که از میان آنها سیستم اندوکانابینوئیدی با تعدیل ترشح بسیاری از نوروترانسمیترها نقش تعیین­کننده­ای در شکل­گیری حافظه دارد. به­نظر می­رسد که هستۀ آکومبنس با داشتن جایگاهی در مرکز مدارهای نورونی سیستم لیمبیک نقش یکپارچه­سازی و تثبیت اطلاعات ورودی از سایر بخش­های مغز را برعهده دارد. در این مطالعه تأثیر تزریق دو­طرفه عوامل تحریکی و مهاری رسپتور کانابینوئیدی به­داخل پوستۀ آکومبنس بر فرآیند تثبیت حافظه در رت­­های نر بالغ، با استفاده از مدل یادگیری اجتنابی غیرفعال تحت بررسی قرارگرفته است. نتایج نشان دادند که تزریق ACPA به­عنوان آگونیست رسپتورCB1 (ng/rat 6) به­داخل پوستۀ آکومبنس بلافاصله پس ازمرحلۀ آموزش، تثبیت حافظۀ اجتنابی را کاهش می­دهد، درحالی­که تزریق آنتاگونیست آن (AM251) با دوزهای مختلف هیچ اثری بر تثبیت حافظه اجتنابی ندارد. به­هرحال تزریق توأم AM251 (ng/rat 60) با دوز موثر ACPA توانست از ایجاد اختلال در تثبیت حافظه توسط ACPA، جلوگیری کند. این نتایج نشان می­دهند که سیستم کانابینوئیدی پوستۀ آکومبنس به­عنوان یک سیستم تعدیل کننده، احتمالاً در فرآیند تثبیت حافظه­های آزاردهنده از جمله حافظۀ اجتنابی غیرفعال دخالت دارد.

مرزنجوش به­عنوان گیاهی موثر برای درمان ناباروری در طب سنتی استفاده می­شد. تحقیق حاضر، به مقایسۀ اثر عصارۀ هیدروالکلی سرشاخۀ هوایی مرزنجوش با A₂-  LHRH و 17 بتااسترادیول بر فراساختار تخمک و هیپوفیز در ماهی گورامی سه­خال نابالغ پرداخته است. بدین­منظور 60  قطعه ماهی گورامی سه­خال با میانگین وزنی1± 1/2 گرم به شش گروه: دارونما، نرمال سالین، اتانولی و 3 گروه تجربی (مرزنجوش و 17 بتااسترادیول با دوز 50 میلی­گرم بر کیلوگرم و  LHRH-A₂ با دوز 005/0 میلی­گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند (هر گروه 10 قطعه  ماهی). ماهیان به صورت IM، یک­روز­درمیان و در 7 دوز تزریق شدند. فراساختار تخمک و هیپوفیز قدامی در هر سه تیمار اندازه­گیری و با تیمارهای کنترل مقایسه شد. نتایج نشان داد که اندازۀ فولیکول تخمک و میانگین قطر کیسه­های دستگاه گلژی در تیمار مرزنجوش از تیمار LHRH-A₂ بیشتر، ولی از تیمار 17 بتا­استرادیول کمتر است (p≤0.05). همچنین نتایج حاصل از مقایسه فراساختار هیپوفیز قدامی نشان داد که در تیمار مرزنجوش تعداد گرانول­های کوچک افزایش یافته و مقدار کمی گرانول بزرگ نیز در سلول گنادوتروپ ساخته شده است. در ماهیان تحت درمان با 17بتااسترادیول نیز تعدادگرانول­های بزرگ به­طور قابل توجهی افزایش یافت، در­حالی­که درتیمار LHRH- A₂ گرانول­های بزرگ لیز شده و تحریک به طور کامل صورت گرفته بود. نتایج حاضر حاکی از تاثیر گیاه مرزنجوش بر باروری ماهی گورامی سه­خال بود.

graveolens ، گیاهی معطر و یک­ساله از تیرۀ کاسنیان است. هدف این بررسی، ارزیابی میزان فنل کل، محتوای فلاونوئید، فلاونول، فعالیت آنتی‌اکسیدانی و دیگر متابولیت‌‌های ثانویۀ دارویی مهم اندام‌های مختلف این گیاه است. بر اساس نتایج، میزان فنل کل و فلاونوئید در اندام‌های مختلف گیاهD. graveolens متفاوت است، به نحوی­که این ترکیبات آنتی‌اکسیدانی به طور معنی‌داری در گل و برگ بیشتر از ساقه و در ساقه بیشتر از ریشه است. میزان فلاونول در گل، برگ و ساقه اختلاف معنی‌داری نشان نداد و کمترین میزان آن در ریشه مشاهده شد. علاوه بر این، ضریب همبستگی خطی و معنی‌داری بین فعالیت آنتی‌اکسیدانی و ترکیبات فنلی در عصارۀ بخش‌های مختلف گیاه وجود داشت. همچنین عمده‌ترین متابولیت‌‌های ثانویه دارویی موجود در گل بورنیل استات، آلفا-کادینول و بورنئول در برگ و ساقه بورنیل استات، تیمول  و کالارن و در ریشه، سافرول، کارواسیل استات، ولگارن-ب و برنیل استات بودند. در مجموع نتایج این تحقیق در مقایسه با تحقیقات دیگر، تأثیر خاستگاه گیاه را بر کیفیت و کمیت ترکیبات دارویی بخش‌های مختلف گیاه بیشتر مشخص کرد.

بادیان رومی متعلق به تیرۀ چتریان است. با توجه به اهمیت شناخت مراحل تکوینی در گسترش دانش زیست­شناسی، بادیان رومی که ارزش دارویی و اقتصادی زیادی دارد، انتخاب شد. نمونه‎های اندام‎های رویشی و زایشی در مراحل متفاوتی از تکوین انتخاب و با استفاده از روش‎های سلول-بافت شناسی بررسی شدند. مشاهدۀ ساختار تشریحی اندام­های رویشی نشان داد در بین بافت پارانشیمی برگ مجرای ترشحی قرار دارد. برش غنچه‎های گل نشان داد که بساک­ها دارای چهار کیسۀ گرده بوده و تقسیم سلول‎های مادرگرده از نوع هم­زمان، تترادهای میکروسپور از نوع چهاروجهی و لایۀ مغذی از نوع ترشحی است. بررسی فراساختار دانۀ گرده با میکروسکوپ الکترونی نگاره نشان داد که دانۀ گرده سه­شیاری و تزئینات سطح اگزین از نوع مشبک منفذ‎دار است. تخمدان دو­برچه و دو­خانه، تخمک واژگون و تک‎پوسته‎ای است. نمو کیسۀ رویانی نیز الگوی عمومی دو­لپه‎ای‎ها را دارد. در بررسی رویا­­ن­زایی، رویان‎های کروی، لپه‎ای، اژدری و گذر از رویان کروی به رویان قلبی مشاهده شد. اندام‎های رویشی بادیان رومی دارای ساختار عمومی دو­لپه‎ای‎ها است. الگوهای تکوین تخمک و کیسۀ رویانی از نهان­دانگان و تیپ پلی‎گونوم تبعیت می‎کنند. تترادهای میکروسپور از نوع تتراهدرال است. فراساختار دانۀ گرده شبیه به جنس  Smyrnium تیرۀ چتریان است. در بررسی رویان­زایی نیز کلیه مراحل رویانی مشاهده شد.

پارک ملی بوجاق با داشتن اکوسیستم آبی شامل مانداب­های بوجاق و کیاشهر، مساحتی بالغ بر 3/3477 هکتار دارد. به­ منظور بررسی عوامل موثر بر پوشش گیاهی در رویشگاه ­های آبی و مرطوب پارک ملی بوجاق 44 قطعه نمونه در منطقه پیاده شد و برای آزمایش ویژگی­ های شیمیایی آب موجود از 22 قطعه نمونۀ آب برداشت شد. نتایج حاکی از تحلیل دو­طرفه گونه ­های شاخص اصلاح ­شده نشان داد که چهار گروه گیاهی در منطقه حضور دارند. گیاهان گروه اول غوطه­ ور و شناور و گیاهان گروه سوم و چهارم بیشتر هلوفیتیک هستند. گیاهان گروه دوم در مناطقی با ماسه و لای حضور دارند. نتایج حاصل از تحلیل تطبیقی متعارف متغیرهای آب (اسیدیته، عمق، فسفر، ازت، کلر، کربنات، بی­کربنات، هدایت الکتریکی، سدیم، پتاسیم) ارتباط معنی­داری با گروه ­های گیاهی نشان داد. مهم­ترین عامل موثر در پراکنش و تفکیک گروه­ های گیاهی نیز عمق آب بوده است. همچنین نقشۀ پوشش گیاهی مانداب بوجاق و کیاشهر بر­پایۀ گروه­ های گیاهی تهیه شد.

هدف از این پژوهش، بررسی امکان استفاده از سبوس برنج به­منزلۀ جاذبی طبیعی برای حذف اسیدسیتریک از محلول­های آبی و تأثیر پارامترهای موثر نظیر دما، زمان، غلظت اولیه اسید و مقدار جاذب بر فرایند جذب سطحی آن است. برازش تجربی جذب اسیدسیتریک از محلول­های آبی با استفاده از چندین مدل جذبی انجام شد. همچنین ترمودینامیک و سینتیک جذب آن تحت بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی اثر زمان بر فرآیند جذب اسید سیتریک روی سبوس برنج نشان داد که پس از 60 دقیقه فرآیند جذب به تعادل می­رسد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش دما و غلظت اولیه اسیدسیتریک، میزان جذب اسیدسیتریک کاهش یافت­ و در مقابل، با افزایش مقدار جاذب و زمان، میزان جذب نیز افزایش نشان داد. در ضمن مقدار بهینۀ جاذب 4 گرم به ­دست آمد. نتایج بررسی معادلات لانگ ­مویر، فروندلیش و تمکین نشان داد که بهترین مدل تطبیق­یافته با داده­های این آزمایش، مدل جذب سطحی فروندلیش است. همچنین منفی­ بودن تغییر انرژی آزاد گیبس  و تغییرات آنتالپی  نشان­دهندۀ خود­به­ خودی بودن و گرمازا­بودن واکنش است. بنابراین، براساس نتایج این مطالعه، سبوس برنج کارآیی خوبی در حذف اسید سیتریک از محیط‌های آبی دارد.

سرطان پستان شایع­ ترین سرطان در دنیا و دومین علت مرگ ­و­میر پس از سرطان ریه در زنان می­ باشد. میزان شیوع سرطان پستان در کشورهای آسیایی مانند ایران رو به­افزایش است. در طول چند سال گذشته نقش بسیاری از میکروRNAها (miRNA) در بروز انواع سرطان­ ها مشخص شده است. چند­شکلی تک­نوکلئوتیدی (SNP) در طول توالی miRNA در ارتباط با خطر ابتلا به انواع سرطان­ها از­جمله سرطان پستان بررسی شده است. هدف این مطالعه بررسی ارتباط میان چندشکلی تک­نوکلئوتیدی rs11614913 در mir196a2 و استعداد ابتلا به سرطان پستان می‌باشد. این مطالعه به بررسی rs11614913 در hsa-mir196a2 در 100 مورد مبتلا به سرطان پستان و 100 مورد کنترل در جمعیت زنان جنوب ایران می­ پردازد. روش مورد استفاده برای تعیین این چند­شکلی، روش RFLP- PCR بود. محصول PCR تحت اثر آنزیم محدودکنندۀ TaaI قرار گرفت و باند­هایی به طول 187 و 197 جفت باز مشاهده شد. این مطالعۀ مورد- شاهدی به ­وسیلۀ نسبت شانس (ORs) با فاصلۀ اطمینان 95٪ (CI) برای آشکار ساختن ارتباط این SNP در mir196a2 با استعداد ابتلا به سرطان پستان تحلیل گردید. فراوانی الل C در mir196a2 در گروه بیماران 0/74و در گروه کنترل 0/75 و فراوانی ژنوتیپی TT،TC وCC  به ­ترتیب 0/05، 0/42 و 0/53 در گروه بیمار و در گروه کنترل 0/06، 0/38 و 0/56 برآورد شد. در ضمن بررسی آماری نشان­ دهندۀ وجود تعادل هاردی- واینبرگ بین دو الل این ژن در جمعیت مورد مطالعه بود. با­توجه به مطالعۀ انجام ­شده مشخص شد هیچ­گونه ارتباط معناداری میان این پلی­ مورفیسم و استعداد ابتلا به سرطان پستان وجود ندارد.

این تحقیق به­ منظور ارزیابی توانایی تولید هورمونIndole acetic acid (IAA)  به­ وسیلۀ باکتری­ های جداسازی شده از خاک­ های متأثر از خشکی و شوری اجرا شد. به­ همین منظور ضمن جداسازی 400 باکتری از خاک­ های با درجات مختلف قابلیت هدایت الکتریکی و نسبت سدیم تبادلی، تغییرات تولید IAA، اثر مقادیر مختلف تریپتوفان و تنش­ های خشکی و شوری بر تولید این هورمون تحت بررسی قرار گرفت. نتایج  نشان داد که اثر تنش­ های خشکی و شوری بر تغییرات تولید IAA از نظر آماری معنی­ دار بود. گونۀ باکتری Arthrobacter siccitolerans  (جداسازی شده از خاک­ های شور-سدیمی)، مولد هورمون IAA است و مقایسۀ میانگین داده­ ها نشان داد که این باکتری  در وضعیت تنش خشکی به میزان 3/84 درصد نسبت به جدایۀ RS11، هورمون بیشتری تولید کرد. در­حالی­که جدایۀ RS11 در شرایط بدون تنش خشکی در مرحله اول غربالگری، بیشترین مقدار IAA ( µg.ml^-141/10) را نسبت به سایر باکتری­ها تولید کرد. همچنین siccitolerans A. تا قابلیت الکتریکی برابر با 40 دسی­زیمنس بر متر و پتانسیل اسمزی 25-  بار همچنان به تولید  IAA ادامه داد. مقدار تولید هورمون IAA به­ ازای مصرف هر واحد تریپتوفان، در این باکتری برابر با 0/1 و در باکتری­ های دیگر، کمتر از 0/1 بود. با توجه به آزمون­های انجام شده، برتری نسبی باکتری یاد­شده محرز شد و برای انجام آزمون­های مزرعه­ای در تنش­ های موجود در خاک­ های متأثر از خشکی، شوری و شور- سدیمی پیشنهاد شد.

با توجه به کاربرد روغن­های گل­مغربی و گاوزبان در پزشکی سنتی و با توجه به فقدان گزارش درباب اثرات ضد­میکروبی این روغن­ها، اثر این دو روغن بر Staphylococcus aureus،Staphylococcus epidermidis ، Pseudomonas aeruginosa، Candida albicans  و Aspergillus niger بررسی شد. به­ این منظور عصارۀ دانۀ گیاهان فوق با کلروفرم:متانول (2:1) استخراج و پس­از حذف حلال در دما و فشار کم، روغن­ها تهیه شد. حداقل غلظت بازدارندۀ رشد میکروارگانیسم­ها در محدودۀ mg/l  1000-10 با استفاده از محیط­های کشت مولر­هینتون براث و سابورود­دکستروز­براث اندازه­گیری شد. نتایج حاصل نشان داد که روغن گل­مغربی، حتی در غلظت  mg/l1، رشد S. Aureus، S. epidermidis  و P. aeruginosa را مهار می­کند ولی فاقد اثر ضدمیکروبی بر C. albicans    و A. niger بوده و حتی موجب افزایش رشد آنها نیز گردید. روغن گاو­زبان نیز باعث رشد A. niger و S. epidermidis شد. ولی غلظت 1  mg/l   این روغن مانع از رشد P. aeruginosa و C. albicans گردید. این روغن در تمام غلظت­های آزموده شده بر S. aureus بی­اثر بود. نتایج حاصل از این پژوهش برای اولین­بار مبین اثرات ضدمیکروبی روغن­های گل­مغربی و گاوزبان است.

ماهی زبرا دانیو (Danio rerio Hamilton, 1822) یکی از ماهیان زینتی تجاری آب شیرین است که در مناطق گرمسیری زندگی می ­کند و در کشور ما ارزش اقتصادی بسیاری دارد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر جیره غذایی حاوی ریزجلبک اسپیرولینا (.Spirulina sp) بر شاخص ­های رشد و تغذیه ماهی زبرا دانیو (Danio rerio) انجام شد. تعداد 360 قطعه ماهی زبرا دانیو به طور تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار در 12 آکواریوم تقسیم شدند که تیمارهای غذایی شامل تیمار 1 یا شاهد (غذای تجاری فاقد مکمل جلبک اسپیرولینا)، تیمار 2 (غذای تجاری به همراه 0/5 درصد مکمل جلبک اسپیرولینا)، تیمار 3 (غذای تجاری به همراه 1 درصد مکمل جلبک اسپیرولینا) و تیمار 4 (غذای تجاری به همراه 5/1درصد مکمل جلبک اسپیرولینا) بودند. به­ طور کلی،  استفاده از جلبک اسپیرولینا در جیرۀ غذایی ماهی زبرا دانیو سبب افزایش وزن بدن و ضریب رشد ویژه  این­گونه شد، اما افزایش میزان پودر جلبک اسپیرولینا در جیره غذایی ماهی زبرا دانیو طی دوره پرورش 60 روزه تأثیری بر شاخص ضریب تبدیل غذایی نداشت. با توجه به اینکه دربارۀ شاخص های رشد بین تیمار 1 و 1/5 اختلاف معنی­ داری وجود ندارد، تیمار 1 درصد پودر جلبک اسپیرولینا بهترین تیمار جهت رشد ماهی زبرا دانیو بود.

میدان­ الکترومغناطیسی فاکتور استرس ­زایی است که موجب تغییر عملکرد دستگاه­های بدن می­شود. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر حفاظتی عصارۀ آبی خیار­دریایی گونۀ خلیج­ فارس در آسیب­های ناشی از میدان­ های الکترومغناطیسی با فرکانس کم بر غدد جنسی موش نر نژاد Balb/C است. موش­ ها به گروه ­های شاهد، شاهد آزمایشگاهی و تجربی 1 و 2 و 3 و 4 و 5 تقسیم ­بندی شدند. گروه­های تجربی به­ مدت 10 روز، روزانه 4 ساعت در­معرض میدان قرار گرفتند. همچنین نمونه­ های گروه­های تجربی 5-2، 6 ساعت قبل از تیمار با میدان الکترومغناطیسی عصارۀ خیار­دریایی دریافت کردند. نمونه ها پس از طی دورۀ تیماری تثبیت و و جهت مطالعات بافت شناسی آماده و با روش H&E رنگ آمیزی شدند. . سپس قطر و تعداد لوله­های منی­ساز، قطر بیضه، وزن بیضه و اپیدیدیم، ضخامت تونیکا­آلبوژینه، تعداد سلول­های اسپرماتوژنیک شامل اسپرماتوگونی­ ها، اسپرماتوسیت­ ها، اسپرماتید­ها، سلول­ های سرتولی­ و سلول­ های لایدیگ اندازه­ گیری شد. نتایج نشان داد که تیمار با میدان بر وزن اپیدیدیم، قطر لوله­های منی­ساز و ضخامت تونیکاآلبوژینه اثر معنی­ دار ندارد اما باعث کاهش معنی­دار در وزن و قطر بیضه، تعداد لوله­های منی­ساز و سلول­های اسپرماتوژنیک در گروه تجربی 1 نسبت به شاهد می­ شود. همچنین نمونه­ های گروه­ های تجربی که قبل­ از تیمار با میدان الکترومغناطیسی عصارۀ خیاردریایی دریافت کرده بودند افزایش معنی­دار نسبت به گروه تجربی 1 نشان دادند. یافته­ها نشان می­ دهد که میدان الکترومغناطیسی بر پارامتر­های بافت بیضه اثر تخریبی دارد، اما عصارۀ خیاردریایی دارای اثر پیشگیری کننده بر آسیب­های القایی توسط میدان الکترومغناطیسی بر غدد جنسی نر می ­باشد.

جنس تنگرسRhamnus L.  از تیرۀ عنابیان است و تاکنون هشت گونه از تنگرس در ایران گزارش شده است. در این تحقیق ساختار تشریحی برگ، اپیدرم، دمبرگ و شاخه ­های جوان نه جمعیت از دو گونه Rhamnus pallasii و Rhamnus cathartica با استفاده از نمونه ­های جمع ­آوری­شده از طبیعت در مناطق مختلف شمال ایران و نمونه­ های هرباریومی تحت بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد سلول ­های اپیدرمی برگ در دو شکل چند­وجهی و نامنظم وجود دارند. الگوی دیواره آنتی­کلینالی راست تا کمانی و موج­ دار بودند. در هر دو گونه هر دو سطح برگ دارای تیپ روزنه­ ای آنموسیتیک و دو زیرگونه R. pallasii subsp. pallasii و R. pallasii subsp. sintenisii دو نوع تیپ روزنه آنموسیتیک و پاراسیتیک مشاهده شد. صفات شکل سطح مقطع، نوع کرک، تعداد لایه ­های کلانشیم و پارانشیم در برگ و دمبرگ و شاخه جوان در بین تاکسون­ های تحت بررسی بسیار مشابه است. در­مجموع مطالعات تشریحی انجام­ شده، تشابه این تاکسون­ها را در صفات آناتومی نشان می­ دهد.

ساختار تشریحی برگ 35 جمعیت متعلق به 18 آرایه از Scrophularia L. تحت بررسی قرار گرفت .از بین 39 صفت کیفی و کمی تحت بررسی در برگ، صفاتی نظیر ضخامت پهنک، ضخامت کوتیکول فوقانی و تحتانی رگبرگ میانی، طول سلول‌های پارانشیم نردبانی فوقانی و تحتانی، ضخامت دیوارۀ اپیدرم تحتانی رگبرگ میانی، ضخامت اپیدرم تحتانی و فوقانی پهنک، تعداد لایه‌های پارانشیم اسفنجی، نوع کلانشیم فوقانی رگبرگ میانی و وجود ایدیوبلاست، ارزش آرایه‌شناسی بالاتری در جدایی آرایه‌ها دارند. درنهایت، مقایسۀ نتایج این مطالعه با طبقه‌بندیGrau  (1981) حاکی از آن است که از بین 12 گروهی که او ارائه کرده است، 4 گروه به ­واسطه صفات تشریحی تأیید شده و در بقیۀ موارد هم­خوانی قابل توجهی بین دو مطالعه مشاهده نمی‌شود.

واضح است که دستگاه ­های تشخیص غلظت DNA در زمینه­ های ژنتیک و زیستی و بیوتکنولوژی کاربرد زیادی دارند. بر این اساس، تعدادی دستگاه مشابه با نور لیزر طراحی شده است که معایب آن قیمت بالا و استفاده از مقادیر قابل ملاحظه از نمونه می ­باشد. دستگاه طراحی شده با نور LEDکار می­ کند که هزینۀ ساخت این دستگاه را بسیار ارزان­تر می­ کند. مقادیر DNA استفاده شده در این دستگاه بسیار کم و در حدود چند میکرولیتر می­ باشد و اندازه ­گیری سریع و کوچک و قابل حمل بودن آن نیز از امتیازات این دستگاه می­ باشد. داده­ های خروجی از این دستگاه به صورت ولتاژ بر حسب زمان و تبدیل فوریه آن، یعنی تبدیل فرکانسی ثبت می­ شود. از نمودارهای فرکانسی بدست آمده می ­توان با استفاده از قانون بیرلامبرت به غلظت نسبی DNA و سنجش ویروس­ ها و اندازه­ گیری میزان آسیب به DNA و کاربردهای بسیار دیگر پی برد. با استفاده از این دستگاه، غلظت DNAهای رنگ شده با سه رنگینۀ مختلف توسط دستگاه فلورومتر اندازه ­گیری شد.