5 نتیجه برای مظفری
مریم اهوازی، ولی ا... مظفریان، محمدمهدی چرخچیان،
دوره 2، شماره 1 - ( 3-1394 )
چکیده
با 88 گونه، تیرۀ باقلائیان (Fabaceae) با 56 گونه، تیرۀ نعناعیان (Lamiaceae) با 46 گونه، تیرۀ کرفسیان (Apiaceae) با 34 گونه و تیرۀ گلسرخیان (Rosaceae<span style="font-family: " b="" zar";="" font-size:="" 10pt;="" mso-ascii-font-family:="" "times="" new="" roman";="" mso-hansi-font-family:="" roman";"="" lang="AR-SA">) با 30 گونه هستند. از تعداد کل گونه‌های گیاهی، 190 گونه متعلق به گیاهان دارویی رایج، 51 گونه مربوط به گیاهان کاربردی در طب سنتی منطقه، 59 گونه انحصاری ایران، 37 گونه سمی، 75 گونه علف هرز، 119 گونه علوفه‌ای، 17 گونه کاشته شده است.
حکیمه علومی، فاطمه نصیبی، حسین مظفری،
دوره 5، شماره 2 - ( 6-1397 )
چکیده
گیاهان دارویی منابع غنی از متالیت‌های ثانویه هستند. شاهی گیاهی واجد ترکیبات موثره و متابولیت‌های ثانویه از جمله ترکیبات پلی‌فنل، آنتوسیانین، فلاونوئید می‌باشد که بواسطه این ترکیبات دارای اهمیت ویژه دارویی و اقتصادی است. ملاتونین یک تنظیم کننده رشد است که نقش آن در افزایش میزان متابولیت‌های ثانویه منجر به ایجاد تحمل گیاهان به تنش های محیطی می‌شود. در این مطالعه اثر ملاتونین برون‌زا بر تولید متابولیت‌های ثانویه گیاهچه شاهی (Lepidium sativum) در آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار ملاتونین (0، 5، 10، 50 و 100 میکرومولار) و 3 تکرار انجام گرفت. پس از اعمال تیمار، میزان رشد و محتوای رنگیزه‌ای، محتوای آب برگ و همچنین محتوای فلاونوییدها، آنتوسیانین‌ها و ترکیبات فنولی کل مورد بررسی قرار گرفت. تیمار بذر با ملاتونین بویژه در غلظت 50 و 100 میکرو مولار موجب بهبود رشد و محتوای رنگیزه های فتوسنتزی گردید. همچنین مقادیر بالای ملاتونین متابولیت‌های ثانویه گیاه از جمله آنتوسیانین ها، کاروتنوئیدها و ترکیبات فنولی گیاه را افزایش داد. این تغییرات می‌تواند تایید کننده نقش ملاتونین بعنوان تنظیم کننده رشد و تاثیر آن بر بهبود رشد و مقاومت گیاهی باشد.
خدیجه محمودی، منیژه پاکروان، ولی الله مظفریان،
دوره 5، شماره 3 - ( 9-1397 )
چکیده
سرده Zoegea L. از تیره کاسنیان، به طور تقریبی دارای 10 گونه در جهان است. این سرده به عنوان یک عنصر ایرانی-تورانی و مدیترانه‌ای شناخته می‌شود که در جنوب غربی و مرکز آسیا و در مرکز، جنوب، شمال غرب و جنوب غربی ایران گسترش یافته است. طبقه بندی زیرگونه‌های این سرده در منابع مختلف آرایه شناسی متفاوت است. در این پژوهش تفاوت‌های گونه‌های نواحی مختلف ایران مورد مطالعه قرار گرفته است. به علاوه ویژگی‌های آناتومی و گرده‌شناسی نیز برای انجام تحلیل خوشه‌ای و تعیین حدود آرایه‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. درنهایت این مطالعه نشان داد که Z. baldschuanica و Z. glabricaulis گونه های مستقلی هستند.
فریده عطار، ولی الله مظفریان، منصور میرتاج الدینی،
دوره 5، شماره 3 - ( 9-1397 )
چکیده
گونه Cousinia elymaitica به عنوان گونه جدید از غرب ایران گزارش می‌شود. این گونه به واسطه شکل رویشی، گلبرگ های ارغوانی و برگ‌های ساقه آغوش در بخشه Pugioniferae قرار دارد. نزدیک ترین خویشاوند آن، C. macroptera است. نقشه پراکنش به همراه تصاویری از این گونه ارائه شده است.
بهنام حمزه، مصطفی خوشنویس، پروانه عشوری، ولی اله مظفریان، هومن روانبخش،
دوره 7، شماره 1 - ( 1-1399 )
چکیده
آتش سوزی بر پوشش گیاهی اثر گذاشته و موجب تغییر مسیر توالی در آن می گردد. در این مقاله، پوشش گیاهی ایستگاه تحقیقات سیراچال که در تابستان 1393 دچار آتش سوزی شد، بر اساس شاخص های تنوع با مناطق سالم مانده از آتش مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفت. طرح به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شده است. ابتدا پوشش گیاهی منطقه از نظر فیزیونومی به سه بخش مشجر، مرتع مشجر و مرتع تقسیم گردید. سپس هر بخش به دو قسمت شامل بخش سوخته و بخش نسوخته (شاهد) که در مجاورت آن قرار دارد تفکیک گردید. درون هر بخش (سوخته و نسوخته) سه واحد نمونه برداری با استفاده از روش PNP به طور تصادفی مستقر شده و اندازه‌گیری‌های مربوط به پوشش گیاهی انجام گردید. بر اساس تحلیل داده ها، در مجموع 141 آرایه در قالب 28 تیره، 95 سرده شامل یک گونه بازدانه، 19 آرایه تک لپه ای و 121 آرایه دولپهای در دو بخش سوخته و نسوخته ایستگاه سیراچال شناسایی گردید. براساس تحلیل های آماری انجام شده با نرم افزارهای Past3 و SPSS، هیچ اختلاف معنی داری از نظر تعداد آرایه ها بین پوشش گیاهی بخش های مختلف سوخته و نسوخته وجود نداشت. از میان شاخص های بررسی شده در نرم افزار Past3، تعداد افراد و شاخص غنای منهینیک و تا حد زیادی شاخص تنوع شانون در بین تیمارهای مختلف در بخش های سوخته و نسوخته تفاوت معنی دار وجود دارد. طبق مقایسات میانگین دانکن تعداد افراد در بخش نسوخته با تاج پوشش زیر 25 درصد، بیشتر از بخش سوخته با این تاج پوشش است اما بین بخش سوخته با تاج بیش از 25 درصد و بخش نسوخته با تاج بیش از 25 درصد اختلاف معنی داری در تعداد افراد وجود ندارد. همچنین غنای گونه ای در بخش سوخته با تاج پوشش کمتر از 5 درصد به طور معنی داری بیشتر از بخش نسوخته با همین تاج پوشش است.
