سرطان پستان شایع­ ترین سرطان در دنیا و دومین علت مرگ ­و­میر پس از سرطان ریه در زنان می­ باشد. میزان شیوع سرطان پستان در کشورهای آسیایی مانند ایران رو به­افزایش است. در طول چند سال گذشته نقش بسیاری از میکروRNAها (miRNA) در بروز انواع سرطان­ ها مشخص شده است. چند­شکلی تک­نوکلئوتیدی (SNP) در طول توالی miRNA در ارتباط با خطر ابتلا به انواع سرطان­ها از­جمله سرطان پستان بررسی شده است. هدف این مطالعه بررسی ارتباط میان چندشکلی تک­نوکلئوتیدی rs۱۱۶۱۴۹۱۳ در mir۱۹۶a۲ و استعداد ابتلا به سرطان پستان می‌باشد. این مطالعه به بررسی rs۱۱۶۱۴۹۱۳ در hsa-mir۱۹۶a۲ در ۱۰۰ مورد مبتلا به سرطان پستان و ۱۰۰ مورد کنترل در جمعیت زنان جنوب ایران می­ پردازد. روش مورد استفاده برای تعیین این چند­شکلی، روش RFLP- PCR بود. محصول PCR تحت اثر آنزیم محدودکنندۀ TaaI قرار گرفت و باند­هایی به طول ۱۸۷ و ۱۹۷ جفت باز مشاهده شد. این مطالعۀ مورد- شاهدی به ­وسیلۀ نسبت شانس (ORs) با فاصلۀ اطمینان ۹۵٪ (CI) برای آشکار ساختن ارتباط این SNP در mir۱۹۶a۲ با استعداد ابتلا به سرطان پستان تحلیل گردید. فراوانی الل C در mir۱۹۶a۲ در گروه بیماران ۰/۷۴و در گروه کنترل ۰/۷۵ و فراوانی ژنوتیپی TT،TC وCC  به ­ترتیب ۰/۰۵، ۰/۴۲ و ۰/۵۳ در گروه بیمار و در گروه کنترل ۰/۰۶، ۰/۳۸ و ۰/۵۶ برآورد شد. در ضمن بررسی آماری نشان­ دهندۀ وجود تعادل هاردی- واینبرگ بین دو الل این ژن در جمعیت مورد مطالعه بود. با­توجه به مطالعۀ انجام ­شده مشخص شد هیچ­گونه ارتباط معناداری میان این پلی­ مورفیسم و استعداد ابتلا به سرطان پستان وجود ندارد.

سرطان ریه شایع­ ترین عامل مرگ­ و میر ناشی از سرطان در سطح جهان است و محاسبه شده حدود ۱,۴ میلیون مرگ در هر سال با این سرطان مرتبط است. سرطان ریه پنجمین سرطان شایع در ایران، با نرخ شیوع ۲/۹-۷/۴ در هر ۱۰۰ هزار نفر است. با وجود شیوع کم، بقا آن نیز محدود است. کشف نشانگرهای بیولوژیکی و کاربرد آنها در رابطه با تشخیص سرطان می­تواند منجر به تشخیص زودهنگام و در نتیجه افزایش میزان بقا بیماران شود. در این مطالعه، امکان استفاده از چندشکلی تک نوکلئوتیدی (single nucleotide polymorphism, SNP) rs۱۱۶۱۴۹۱۳ درmiRNA-۱۹۶a۲ به عنوان بیومارکر زیستی در تشخیص زودهنگام سرطان ریه سلول­ های غیرکوچک (non-small cell lung cancer, NSCLC) تحت بررسی قرار گرفت. در این مطالعه ۹۵ فرد مبتلا به NSCLC و ۱۰۰ فرد سالم (شاهد) در جمعیت جنوب ایران بررسی شدند. پلی­مورفیسم rs۱۱۶۱۴۹۱۳  بواسطه تکنیک RFLP- PCR تعیین شد. ابتدا ژنوم با یک جفت پرایمر اختصاصی تکثیر و سپس با آنزیم TaaI هضم شدند. در صورت حضور باز T در جایگاه پلی­مورفیسم، دو باند به اندازه­ های bp۱۸۷ و bp۱۹۶ و در حصورت حضور باز C تنها یک باند bp۳۸۳ مشاهده شد. با بررسی الگوی الکتروفورزی هضم آنزیمی، فراوانی الل C در جایگاه پلی­مورف rs۱۱۶۱۴۹۱۳  SNP در ژن miR-۱۹۶a۲ را در گروه بیماران ۶۹۵/۰ و در گروه کنترل برابر با ۷۶/۰ برآورد شد. بنابراین فراوانی ژنوتیپی  TC,TT وCC  در گروه بیمار به ترتیب ۰۷۴/۰ ، ۴۶۳/۰ و ۴۶۳/۰ و در گروه کنترل به ترتیب ۰۶/۰ ، ۳۶/۰ و ۵۸/۰ بود. تجزیه و تحلیل آماری وجود تعادل هاردی-واینبرگ را در دو الل این ژن در جمعیت تحت مطالعه تأیید می­نماید (χ۲=۰.۰۲ و p>۰.۰۵). براساس نتایج این مطالعه، ارتباط معنی­داری بین rs۱۱۶۱۴۹۱۳  SNP و استعداد ابتلا به NSCLC در کل جمعیت وجود ندارد لکن بررسی جمعیت تحت مطالعه برحسب جنسیت، نشان داد افراد مذکر با ژنوتیپ CC در مقایسه با CT+TT، دارای استعداد بیشتری برای ابتلا به سرطان NSCLC هستند.