---

 این مطالعه حاصل مجموعۀ پژوهش‌های انجام­ شده طی سال های 1388 تا 1391 بر روی پرندگان جوجه‌آور منطقۀ حفاظت شدۀ دز است. روش انجام مطالعه، بازدیدهای میدانی با فواصل زمانی دو تا چهار روز بوده است. در مدت مطالعه پنج گونۀ جوجه‌آور بومی، شامل بلبل‌خرما (Pycnonotus leucotis)، لیکو (Turdoides caudatus)، یاکریم (Streptopelia decaocto)، قمری معمولی (Streptopelia senegalensis) و سبزقبا (Coracias garrulous ) و هفت گونۀ جوجه‌آور مهاجر، شامل میوه‌خور (Hypocolius ampelinus)، سنگ­ چشم­خاکستری (Lanius excubitor)، سلیم ­طوقی کوچک (Charadrius dubius)، دیدومک (Vanellus indicus)، باقرقره شکم ­سفید (Pterocles alchata)، چلچلۀ رودخانه­ های ( Riparia riparia) و زنبور­خور گلوخرمایی (Merops persicus) مشاهده­ شد. از میان گونه ­های‌جوجه‌آور، یاکریم طولانی­ ترین دورۀ جوجه‌آوری را به خود اختصاص داد و از اسفند تا مرداد همچنان تخم‌گذاری می­کرد. لیکو با 53 آشیانه در طول دورۀ بررسی معمول‌ترین گونۀ جوجه‌آور در بخش خشکی زیستگاه دز بوده است. پرندگان خشکی‌زی جوجه‌آور منطقه، زیستگاه‌های با گونۀ رمیلک Ziziphus nummularia را برای جوجه‌آوری ترجیح داده بودند. چلچلۀ رودخانه‌ای نیز با بیش از 300 آشیانه، معمول­ ترین گونه در بخش زیستگاه آبی بوده و دیواره‌های عمودی حاشیۀ رودخانه را برای آشیانه­ سازی انتخاب کرده­اند. مهم­ترین عامل تهدیدکنندۀ جوجه‌آوری پرندگان در منطقه، تخریب زیستگاه بوده است.

---

سرده .Ganoderma Karst متعلق به راسته Polyporales بوده و از قارچ های مهم دارویی و بیماری زای گیاهی است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت های طبیعی دو گونه براق Ganoderma با استفاده از نشانگر مولکولی RAPD است. بدین منظور چهار جمعیت از گونه .Ganoderma resinaceum Boud و هشت جمعیت از گونه  .Ganoderma lucidum Karst جمع آوری شده از جنگل های شمال کشور طی سالهای 91 - 90 برای اولین بار در ایران مورد بررسی قرار گرفت. برای تکنیک RAPD، از 10 آغازگر تصادفی استفاده شد. نتایج RAPD – PCR موید وجود تنوع ژنتیکی وسیعی بین جمعیت های مورد مطالعه بود به طوری که تنوع درون گونه ای G. lucidum و G. resinaceum به ترتیب 48 / 61 و 16 / 40 برآورد شد. نتایج حاصل از تجزیه خوشه ای نشان داد که جدایه ها در سه خوشه قرار گرفتند و این گروه بندی جدایی جمعیت های دو گونه مورد مطالعه را تأیید کرود. در ارزیابی تجزیه ساختار ژنتیکی، دو گروه احتمالی (K=2) در ژرم پلاسم مورد مطالعه شناسایی شد به طوری که نتایج حاصل از بارپلات نیز آن را تأیید کرد.