۲۷ نتیجه برای تعادل
احسان آبشناس، محمدحسین علیزاده، محسن نادری،
دوره ۰، شماره ۰ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه و هدف: از چالش‌های جدی در ورزش، روشهای پیش‌بینی آسیب است که می‌تواند در خصوص پیشگیری و کاهش آسیب کمک‌کننده باشد. لذا هدف از اجرای این پژوهش پاسخ به این سؤال است که آیا آزمون های غربالگری حرکتی عملکردی، تعادلی وای و سیستم امتیازدهی خطای فرود قدرت پیش‌بین آسیب های ورزشی دانشجویان دختر ورزشکار را دارد؟ روش‌شناسی: این مطالعه از نوع کوهرت آینده‌نگر بود. جامعه پژوهش حاضر ورزشکاران زن دانشگاهی و نمونه پژوهش ۱۲۴ نفر از دانشجویان ورزشکار دختر شرکت‌کننده در پانزدهمین المپیاد ورزشی دانشجویی ایران بودند که به صورت در دسترس مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمون تعادل Y، سیستم امتیازدهی خطای فرود و آزمون غربالگری حرکتی عملکردی از نمونه‌ها قبل از المپیاد گرفته شد و آسیبهای ورزشکاران در طول مسابقات توسط فرم جمع آوری اطلاعات ثبت شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری دادهها از آزمون رگرسیون لجستیک و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که درمجموع ۲۶ آسیب در طول مسابقات در ۱۲۴ نفر آزمودنی به ثبت رسید. هیچ یک از متغیرهای پیش‌بین قابلیت پیش‌بینی متغیر ملاک یعنی آسیبدیدگی را نداشتند (۰۵/۰p>). نتیجه‌گیری: در یک نتیجه‌گیری کلی بر اساس نتایج این تحقیق، امکان پیش‌بینی آسیب به صورت عمومی با استفاده از آزمونهای عملکردی وجود ندارد.
حمید عباسی بافقی، محمد حسن کردی اشکذری، عبدالمجید هراتی زاده، سعید عابدین زاده،
دوره ۰، شماره ۰ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
زمینه و هدف: مچ پا یکی از شایعترین آسیبهای ورزشی میباشد که بـه دلایلـی ماننـد برخـورد مسـتقیم بـا بازیکـن حریـف یـا زمیـن، تـکلهایـی کـه از سـمت داخـل و خــارج و پــرش و فرود ایجاد میگردد. از بین این آسیبها، اسـپرین خارجـی مـچ پـا از شـایعتریـن آسیبها مـیباشـد که با ناپایداری مچ پا همراه است. هدف از تحقیق حاضر مقایسه تمرینات تعادلی و هاپینگ بر حس عمقی ورزشکاران مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا میباشد.
مواد و روش ها: تعداد ۳۰ ورزشکار مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا در ۲ گروه های مطالعه کارآزمایی بالینی به صورت تصادفی تقسیم شدند. گروه اول شامل ورزشکاران مبتلا به ناپایداری عملکردیمچ پا تمرینات هاپینگ (۱۵ نفر)، گروه دوم شامل ورزشکاران مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا تمرینات تعادلی (۱۵ نفر) بود. در ابتدا با کمک عکسبرداری حس عمقی مفصل مچ پای آنها ارزیابی شد و سپس به مدت ۶ هفته به تمرینات پرداختند و در انتها مجددا حس عمقی مفصل مچ پا ارزیابی شد. جهت تجزیه وتحلیل دادههای این پژوهش ازنرم افزار SPSSنسخه ۲۰ استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد تمرینات تعادلی و هاپینگ به طور معناداری باعث کاهش خطای مطلق بازسازی دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن مچ پا شدند (p<۰/۰۵). همچنین بین دو گروه تمرینات تعادلی و هاپینگ تفاوت معناداری وجود دارد (p<۰/۰۵).
نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات تعادلی و هاپینگ باعث بهبود حس عمقی مفصل مچ پا ورزشکاران مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا گردیده است و همچنین تمرینات هاپینگ نسبت به تعادلی اثر بخشی بیشتری دارند.
marzieh sekonji، hasan sadeghi، neda boroushak، mohd sofian omar fauzee،
دوره ۰، شماره ۰ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
یکی از شایع ترین ناهنجاری های اندام تحتانی، کف پای صاف منعطف است که با کاهش قوس طولی داخلی همراه می باشد که تقریبا کف پا با زمین تماس کامل پیدا می کند و منجر به ایجاد ناراستایی در ساختارهای بخش اسکلتی پا می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثر شش هفته تمرینات موضعی و جامع بر حس عمقی، تعادل و افت ناوی مچ پا دختران ۱۸-۱۰ سال دارای ناهنجاری کف پای صاف منعطف بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی بود که در ۲ مرحله پیش آزمون-پس آزمون انجام شد. ۵۱ دختر دارای کف پای صاف منعطف، به عنوان آزمودنی وارد این پژوهش شدند و به صورت تصادفی در ۲ گروه تجربی (جامع و موضعی) و یک گروه کنترل (هر گروه ۱۷ نفر) تقسیم شدند. از تمامی آزمودنی ها شاخص افت ناوی به منظور بررسی وضعیت کف پا به عنوان یکی از معیارهای ورود به تحقیق گرفته شد. آزمودنی های گروه تجربی، تمرینات اصلاحی را به مدت ۶ هفته ( ۳ جلسه در هفته به مدت ۳۰ دقیقه) انجام دادند در حالی که گروه کنترل فعالیت های معمول خود را اجرا می کردند. قبل و بعد از اجرای تمرینات حس عمقی، تعادل و افت ناوی ارزیابی گردید. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نسخه ۲۶ نرم افزار SPSS انجام شد و به منظور بررسی تفاوت های بین گروهی از آزمون تحلیل کوواریانس و به منظور بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون تی همبسته استفاده شد. یافته های این تحقیق نشان داد گروه تمرینات اصلاحی در پس آزمون به طور معناداری در حس عمقی، شاخص افت ناوی و تعادل عملکرد بهتری را نسبت به پیش آزمون داشته است (P=۰,۰۰۰) اما در گروه کنترل تفاوت معناداری بین ۲ مرحله آزمون مشاهده نشد (P> ۰,۰۵). همچنین در مقایسه بین گروهی مشاهده شد که در پس آزمون متغییرهای حس عمقی، شاخص افت ناوی و تعادل گروه تجربی نتایج بهتری را نسبت به گروه کنترل به دست آورده است (P<۰,۰۵). نتایج پژوهش نشان می دهد ۶ هفته تمرینات موضعی و جامع به طور معناداریی باعث بهبود حس عمقی، تعادل و افت ناوی در دختران ۱۸-۱۰ سال دارای کف پای صاف منعطف شده است. با توجه به نتایج بدست آمده در این پژوهش به نظر می رسد تمرینات اصلاحی بتوانند در این گروه در جهت بهبود حس عمقی ، تعادل ایستا و همچنین پاسچر کف پا مورد استفاده قرار گیرد.
مهرداد عنبریان، حمیده خداویسی،
دوره ۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۰ )
چکیده
با توجه به نقش پا در تشکیل سطح اتکای بدن در هنگام ایستادن بهعنوان یک مؤلفۀ مهم بیومکانیکی در حفظ تعادل بدن، هر گونه تغییر در ساختار آناتومیکی طبیعی پا می‌تواند بر کنترل تعادل بدن مؤثر باشد. هدف مطالعه حاضر، مقایسه عملکرد تعادلی ایستا در بین نوجوانان با ساختار متفاوت پا بود. ۶۰ دختر نوجوان در سه گروه با ساختار پای پرونیت، سوپینیت و طبیعی بهعنوان آزمودنی شرکت کردند. برای مشخص کردن نوع ساختار پای آزمودنیها از روش افتادگی استخوان ناوی[۱] استفاده شد. برای سنجش عملکرد تعادل ایستا از سیستم شمارش تعداد خطای بالانس در دو سطح سفت و نرم استفاده شد (۰۵.۰P<). نتایج نشان داد که بر روی سطح سفت گروه پای پرونیت و گروه پای طبیعی از عملکرد تعادلی نسبتاً مشابهی برخوردار هستند. اما در سطح نرم، گروه پای طبیعی، عملکرد بهتری در مقایسه با گروه پای پرونیت داشت. گروه پای سوپینیت بر روی هر دو سطح سفت و نرم عملکرد تعادلی ضعیف‌تری در مقایسه با دو گروه دیگر نشان داد. نتایج این مطالعه نشان داد که وجود تغییرات در ساختار آناتومیکی پا می‌تواند بر عملکرد تعادلی ایستا مؤثر باشد.
بهاره به آیین، حیدر صادقی، هادی سامع، سمیرا مشهودی،
دوره ۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۰ )
چکیده
ام‌اس بیماری مادام‌العمری است که به شکل‌های مختلف فرد را درگیر میکند. شناخت ویژگی‌های تعادلی انواع مختلف این بیماری مزمن و مقایسه آن با افراد سالم متخصصان را در کنترل عوارض انواع مختلف این بیماری یاری میدهد. هدف این تحقیق شناسایی خصوصیات تعادلی ایستا و پویای افراد مبتلا به ام‌اس و مقایسه آنها با افراد سالم بود. ۵۴ زن بیمار مبتلا به ام‌اس در سه گروه (۲۷ عودکننده- فروکش کننده، ۱۶ پیشرونده ثانویه، ۱۱ پیشرونده اولیه) و ۲۰ زن سالم بهعنوان گروه کنترل در این پژوهش شرکت کردند. آزمون تعادل ایستا (حالت استاتیک) و پویا (حالت دینامیک با درجه هشت) به صورت کلی، جانبی و عقبی- جلویی توسط دستگاه بایودکس از هر چهار گروه به عمل آمد. از آزمون کلموگروف اسمیرنف جهت بررسی طبیعی بودن توزیع دادهها و آزمون کای-اسکور (مجذور خیدو) برای بررسی ارتباط بین پارامترهای تحقیق با نوع بیماری ام‌اس استفاده شد. جهت مقایسه پارامترهای پژوهش بین زنان سالم و مبتلا به بیماری ام‌اس درصورت طبیعی بودن توزیع دادهها از آزمون t نمونه‌های مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که بین شاخص تعادل کل و سطح جانبی در حالت ایستا و پویا در زنان مبتلا به انواع مختلف بیماری ام‌اس تفاوت معنیدار وجود دارد (۰/۰۵P<). گروه ام‌اس پیشرونده اولیه تعادل ایستا و پویای ضعیف‌تر و گروه ام‌اس عود کننده- فروکش کننده تعادل ایستا و پویای قویتری در مقایسه با گروههای دیگر داشتند. بین تعادل ایستا و پویای انواع مختلف بیماران ام‌اس در سطح قدامی- خلفی اختلاف معنیدار مشاهده نشد (۰/۰۵P>). در حالی که اختلاف بین شاخص تعادل ایستا و پویا در همه سطوح بین گروه کنترل و بیماران ام‌اس معنیدار بود (۰/۰۵P<). با توجه به یافتههای تحقیق، زنان مبتلا به ام‌اس عودکننده- فروکش کننده تعادل ایستا و پویای بهتری نسبت به انواع پیشرونده، خصوصاً پیشرونده اولیه، داشتند. تعادل ایستا و پویای زنان مبتلا به انواع ام‌اس ضعیف‌تر از زنان سالم بود.
حیدر صادقی، حسین رستم خانی، حمداله هادی،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۹۰ )
چکیده
هدف از انجام تحقیق، مقایسه اثر خستگی عضلات اکستنسور زانو و پلانتار فلکسور مچ پا بر تعادل پویا در
مردان سالمند فعال بود. ۱۵ نفر از سالمندان بالای ۶۰ سال که هفتهای سه بار در فعالیتهای آمادگی جسمانی
۱۶۸,۴ سانتیمتر و وزن ± ۷۲ سال، قد ۴.۸ ± شرکت داشتند، با میانگین و انحراف استاندارد سنی ۶.۵۷
۷۰,۵±۷.۴ کیلوگرم، بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی، در این تحقیق شرکت کردند. برای برآورد تعادل
۵ دقیقه کشش و دوی نرم)، از تست تعادل ستاره - پویای آزمودنیها، پس از گرمکردن مختصر ( ۱۰
(SEBT) ۱ در هشت جهت استفاده شد. برای ایجاد خستگی در عضلات اکستنسور زانو و پلانتار فلکسور
مچ پای آزمودنی ها حرکات بازشدن زانو و پلانتار فلکشن مچ پا در تکرارهای ۵۰ تایی و ستهای نامحدود،
با ۵۰ درصد یک تکرار بیشینه و استراحت چهار دقیقهای بین ستها اجرا شد. فرض بر این بود که در هر
کدام از تکرارها که آزمودنی قادر به ادامه حرکت نباشد خستگی اتفاق افتاده است. آزمون خستگی در دو
گروه عضلانی مورد مطالعه، با فاصله ۷۲ ساعت و تاحد ممکن در شرایط مساوی اجرا شد. پس از اعمال
به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی، SEBT برنامه خستگی پس آزمون
استفاده شد. یافتههای تحقیق نشان داد که اعمال p≤ ۰/ همبسته و مستقل در سطح معنیداری ۰۵ t آزمون
برنامه خستگی در عضلات اکستنسور زانو و پلانتار فلکسور مچ پا باعث کاهش معنیدار فاصله دستیابی در
می شود. ضمن اینکه اعمال برنامه خستگی در ناحیه زانو باعث کاهش بیشتر فاصله دستیابی SEBT آزمون
آزمودنیها شد. با توجه به یافتههای این تحقیق میتوان توصیه کرد که در طراحی برنامههای تمرینی، که با
هدف افزایش تعادل پویا در گروه سالمندان طراحی میشود، افزایش استقامت عضلانی اندام تحتانی در ناحیه زانو مورد توجه قرار گیرد.
علیرضا سرمدی، سید رسول باقری، فائزه نصیری پور، محبوبه بانژاد،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۹۰ )
چکیده
نواربندی بهعنوان یکی از ابزارهای توانبخشی بیماران و ورزشکاران مورد استفاده قرارمیگیرد. مطالعات
بسیاری درمورد تأثیرگذاری این روش بر افزایش دقت حس تشخیص موقعیت مفصل و بهبود تعادل
بیماران انجام شده است. اثر نواربندی بر گیرندههای حسی پوست و ایجاد آگاهی بیشتر درباره اندامی که
نواربندی بر آن انجام شده از سازوکارهای اثر آن است. این سؤال مطرح است که آیا هنگامی که فرد
توجه خود را به کارهای دیگری معطوف میکند و توجه او از تحریکات حسی ناشی از نواربندی دور
۱۶۱±۴/ ۲۶ سال، قد ۱ ±۳/ میشود، این اثرگذاری همچنان باقی است یا خیر؟ ده فرد سالم با میانگین سن ۳
۵۲ کیلوگرم بهعنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند . آزمودنی ها در پنج ±۱۴/ سانتیمتر و وزن ۱
مرحله روی دستگاه ثبتکننده تعادل قرار گرفتند و تعادل آن ها سنجیده شد . مراحل آزمایش شامل
ایستادن و حفظ تعادل روی یک پا (پای غالب)، ایستادن و حفظ تعادل همراه با انجام تکلیف دوگانه
(شمارش معکوس ۳ تایی از ۱۰۰ )، ایستادن و حفظ تعادل همراه با اعمال نواربندی بر ساق پا، ایستادن و
حفظ تعادل همراه با نواربندی و انجام تکلیف دوگانه، مرحله اول تکرار میشد. با وجود اینکه تغییرات
الگوی تغییرات نشان داد که افراد به هنگام ،(p>۰/ یافتشده در این مطالعه به سطح معنیداری نرسید ( ۰۵
انجام تکلیف دوگانه با و بدون نواربندی، تعادل بهتری پیدا میکنند. اما نواربندی اثر کمی بر کاهش
شاخص ثبات افراد داشت.نواربندی اثرمثبت مختصری در بهبود تعادل داشت، ولی اثر تکلیف دوگانه به
باعث شد تعادل فرد به هنگام انجام تکلیف دوگانه بسیار بهتر شود. این U-shape صورت مدل غیرخطی
یافته نشان میدهد شمارش معکوس سهتایی، سختی کافی برای به چالش کشیدن منابع توجهی فرد را
برای اثرگذاری بر تعادل ندارد. لذا پیشنهاد م یشود اثر تداخل تحریکات نواربندی و تکلیف شناختی با
انجام تکالیف ذهنی پیچیدهتری بررسی شود.
رحمت حمدی، حسن دانشمندی، امیرحسین براتی،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۱ )
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل کمتوانان ذهنی و سالم است. نمونه آماری پژوهش شامل ۳۱ دانشآموز پسر عقبمانده ذهنی است که در دو گروه (کنترل ۱۴ نفر با میانگین سن ۰۲/۳±۰۷/۱۱ سال، قد ۸۶/۷±۱۵۲ سانتیمتر) و (۱۷ نفر تجربی با میانگین سن ۹۵/۱±۲۳/۱۱ سال، قد ۰۷/۷±۱۴۷ سانتیمتر) و یک گروه دانش آموز سالم (۱۵ نفر با میانگین سن ۵۱۶/.±۵۳/۱۱سال، قد ۷۷/۴±۳۳سانتیمتر) بودند که به صورت تصادفی هدفدار انتخاب شدند. گروههای تجربی برنامه تمرینی که شامل تمرینهای مرتبط با ثبات مرکزی بود به مدت ۶ هفته (۳ بار در هفته) انجام دادند. در سه هفته اول آزمودنیها تمرینات مذکور را ۲ نوبت با ۵ تکرار و در سه هفته دوم ۲ نوبت با ۱۰ تکرار انجام دادند برای ارزیابی تعادل پویا از تستY استفاده گردید (۹۱درصدr=). از آزمون t مستقل برای مقایسه پیشآزمون و پسآزمون و برای مقایسه تفاوتهای بینگروه از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) استفاده شد (۵p≤./.). نتایج نشان داد تعادل پویا در بین گروههای تجربی در جهت خلفی داخلی معنیدار بود و در بررسی بین سه گروه آزمودنی در جهات خلفی خارجی و خلفی داخلی تفاوت معنیداری مشاهده گردید (۵p≤./.). با توجه به نتایج این تحقیق مربیان و معلمان میتوانند از تمرینات ثبات مرکزی برای افراد کمتوان ذهنی و افراد سالم استفاده کنند.
فریبرز هوانلو، ایوب بابائی، زهرا انتظاری خراسانی،
دوره ۱۱، شماره ۶ - ( ۷-۱۳۹۲ )
چکیده
تعادل و قدرت از مهمترین تواناییهایی هستند که ورزشکاران باید از آن برخوردار باشند. اما ارتباط بین آنها
از موضوعاتی است که مطالعات بیشتری میطلبد. بنابراین هدف تحقیق حاضر تعیین میزان ارتباط میان
حداکثر قدرت در حرکت پرس پا )زنجیره حرکتی بسته بدون تحمل وزن( و حرکت اسکوات )زنجیره
حرکتی بسته با تحمل وزن( با تعادل ایستا و پویا بود. بدینمنظور ۰۳ فرد فعال ) ۱۱ مرد و ۱۱ زن با میانگین
۱۷۱/۲۶±۶/ ۲۲ سال، قد ۲۲ /۱۰±۱/ سن ۱۵ ۶۶ کیلوگرم( در این آزمون شرکت /۳۲±۸/ سانتیمتر و وزن ۲۷
کردند. برای اندازهگیری تعادل از دستگاه تعادلسنج بایودکس استفاده شد. تعادل ایستا و پویای آزمودنیها
طی دو کوشش ۵۳ ثانیهای اندازهگیری شد و شاخصهای قدامی_خلفی، میانی_جانبی و کلی آنها به دست
آمد. قدرت حداکثر نیز با یک تکرار بیشینه در حرکات اسکوات و پرس پا تعیین شد. نتایج نشان داد که در
- ۳/ مردان بین نمرات یک تکرار بیشینه اسکوات و نمرات خطا در تعادل قدامی_خلفی ایستا ) ۱۵۱ r=
۳/ و ۳۱۲ P= - ۳/ ( و تعادل میانی_جانبی پویا ) ۱۰۲ r= ۳/ و ۳۲۱ P= ( و در زنان نیز بین نمرات یک تکرار بیشینه
- ۳/ اسکوات و نمرات خطا در تعادل قدامی_خلفی ایستا ) ۱۱۲ r= ۳/ و ۳۱۶ P= ( و قدامی_خلفی پویا
- ۳/۵۲۱( r= ۳/ و ۳۰۲ P= ( رابطه معنیدار منفی وجود داشت. بین نمرات یک تکرار بیشینه پرس پا و نمرات
خطا در تعادل در هر دو گروه رابطه معنیداری مشاهده نشد. طبق نتایج این تحقیق حداکثر قدرت در حرکت
اسکوات در مقایسه با حداکثر قدرت در حرکت پرس پا ارتباط بیشتری با برخی شاخصهای تعادل ایستا و
پویا دارد.
سید حامد موسوی،
دوره ۱۲، شماره ۸ - ( ۷-۱۳۹۳ )
چکیده
هدف این تحقیق بررسی اثر خستگی عملکردی بر تعادل ایستا و پویای دانشآموزان پسر ۵۱ تا ۵۱ ساله با قوس کف پای متفاوت بود. برای اندازهگیری قوس کف
پای آزمودنیها از آزمون افت استخوان ناوی استفاده شد. سپس به صورت تصادفی دانشآموزان در سه گروه ۲۲ تایی با قوس پای متفاوت قرار گرفتند. آزمون
تعادلی اصلاحشده لکلک و گردش ستاره، پروتکل خستگی عملکردی و مقیاس میزان درک تلاش ) RPE ( بورگ اجرا شد. از آزمون تی وابسته، ANOVA و
Scheffe ۵ استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری بین نمرههای تعادل ایستا و پویا در پیشآزمون و پسآزمون هرسه گروه نشان داد. آزمون / در سطح معنیداری ۵۱
تعقیبی شفه نیز نشان داد که بین میانگین تفاضل نمرههای تعادل ایستا و پویا در پیشآزمون و پسآزمون گروه کف پای نرمال با گروه کف پای صاف و با گروه کف
پای گود اختلاف معنیداری وجود دارد، ولی این تفاوت معنادار میانگین بین دو گروه کف پای صاف و گود وجود نداشت. با توجه به کاهش معنیدار تعادل در
آزمودنیهای دارای ناهنجاری قوس کف پا، اصلاح ناهنجاریهای قوس کف پا و استفاده از دورههای تمرینی مناسب جهت ارتقای آمادگی جسمانی این افراد
توصیه میشود.
دکتر حیدر صادقی، خانم شیوا نوری،
دوره ۱۳، شماره ۱۰ - ( ۷-۱۳۹۴ )
چکیده
با توجه به اهمیت ارزیابی آزمونهای عملکردی تعادل با تأکید بر پارامترهای مؤثر بر تعادل، ازجمله تیپ بدنی، هدف این تحقیق پایاییسنجی آزمونهای عملکردی
۱۶۱ سانتیمتر و /۱۳±۶/ ۲۷ سال، قد ۳۷ /۳۲±۲/ ۲۴ سال سالم بود. ۲۵ زن آندومورف )با میانگین سنی: ۱۳ - تعادل )ایستا، نیمهپویا و پویا( در زنان آندومورف ۳۴
۵۸ کیلوگرم( در این تحقیق مشارکت کردند. تعادل آزمودنیها با استفاده از آزمونهای عملکردی تعادل و تیپ بدنی با استفاده از روش هیث - /۲۸±۸/ وزن ۴۶
جهت بررسی نرمال- ،)K-S( کارتر ارزیابی شد. هر آزمونی برای هر فرد در سه نوبت با فاصلۀ استراحت ۷۲ ساعت انجام شد. از آزمون کلموگروف – اسمیرنوف
P − ۰/ برای بررسی پایایی آزمونها در سطح معناداری ۰۵ ICC بودن توزیع دادهها و از روش آماری
< استفاده شد. پایایی همه آزمونهای تعادلی ایستا، نیمهپویا و
پویای استفاده شده در این تحقیق، با تیپ بدنی آندومورف تأیید شد. برای ارزیابی تعادل ایستا آزمونهای لکلک و فرشته، تعادل نیمهپویا آزمون ستاره، و تعادل
.)ICC>۰/ پویا، آزمونهای زمان برخاستن و رفتن و راهرفتن تاندم از سطح پایایی خیلی خوب برخوردار شدند ) ۸۰
اقای محمد علی ناصری روحانی، دکتر محمد تقی امیری خراسانی، دکتر محمد رضا امیر سیف الدینی،
دوره ۱۴، شماره ۱۱ - ( ۱-۱۳۹۵ )
چکیده
هدف این پژوهش، بررسی تأثیر سطح ناپایدار پای تکیهگاه بر کینماتیک شوت روی پای فوتبال بود ۳۰ بازیکن فوتبال مرد در این مطالعه مشارکت کردند. پس‌از آزمونهای تعادل ایستا و پویا با دستگاه بایودکس، ۲۰ بازیکنی که ازلحاظ تعادل در سطح مطلوبی قرار داشتند، به‌منزلۀ نمونۀ آماری انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات از شش دوربین اپتوالکترونیک سه‌ب‍ُعدی تحلیل حرکت با سرعت ۲۰۰ هرتز استفاده شد. پارامترهای کینماتیکی در سه لحظۀ بحرانی مهارت شوت (حرکت روبه‌جلوی ران، تماس با توپ و ادامۀ حرکت) با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مکرر و تی مستقل در سطح معنیداری ۰۵/۰ مقایسه شدند. نتایج تحقیق نشان داد که حداکثر سرعت زاویهای و جابه‌جایی زاویهای مفصل ران و نیز سرعت توپ در شوت روی سطح باثبات به طور معنیداری بیشتر از شوت روی سطح بیثبات است. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که شوت روی سطح بیثبات باعث کاهش مقادیر پارامترهای کینماتیکی در بیشتر مراحل مهارت شوت درنتیجه باعث کاهش سرعت اولیۀ حرکت توپ میشود.
کامران جوهری، محمدحسین علیزاده، امیرحسین براتی،
دوره ۱۵، شماره ۱۴ - ( ۷-۱۳۹۶ )
چکیده
هدف این پژوهش بررسی اثر برنامۀ جامع گرمکردن فیفا +۱۱ داوران بر تعادل پویای داوران و کمک‌داوران مرد فوتبال ایران بود. ۵۲داور و کمک‌داور فوتبال بدون سابقۀ آسیبدیدگی داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و به‌صورت تصادفی به گروههای تجربی و کنترل (۲۶ نفر گروه تجربی، ۲۶ نفر گروه کنترل) تقسیم شدند. گروه تجربی به‌مدت هفده هفته برنامۀ +۱۱ داوران را انجام دادند، درحالی که گروه کنترل در طول نیم‌فصل روش گرمکردن معمول و سنتی خود را اجرا کرد، برای برآورد تعادل پویای داوران در پیشآزمون و پسآزمون از آزمون تعادل Y استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و آزمون تحلیل واریانس صورت گرفت. یافتهها نشان داد که تعادل پویا در جهتهای قدامی و خلفی داخلی و نمرۀ کلی تعادل داوران گروه تجربی در پسآزمون در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنیداری داشت، درحالی که درجهت خلفی خارجی تفاوت معنیداری بین گروه‌ها مشاهده نشد. با توجه به یافتههای تحقیق، برنامۀ جامع گرمکردن فیفا +۱۱ داوران می تواند تعادل پویای داوران و کمک‌داوران فوتبال را بهبود بخشد.
الهه پیمانی، غلامعلی قاسمی، مهدی قادریان،
دوره ۱۶، شماره ۱۶ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
میلومننگوسل پس از فلج مغزی شایعترین نقص مادرزادی سیستم عصبی است که موجب اختلال در عملکرد بسیاری از ساختارهای بدن میشود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر شش هفته تمرینات جسمانی منتخب بر تعادل، کنترل قامت و عملکرد اندام تحتانی کودکان میلومننگوسلی بود. در این مطالعه شبه آزمایشگاهی ۱۰ پسر ۱۰ تا ۱۱ ساله مبتلا به میلومننگوسل با ضایعه در سطوح L۴ -L۵ که مستقلاً قادر به ایستادن و برداشتن حداقل پنج گام بودند، انتخاب و پس از اخذ رضایت‌نامه کتبی از والدین در یک گروه تجربی قرار گرفتند. پیش و پس از شش هفته (چهار جلسه ۶۰ دقیقهای در هفته) انجام پروتکل تمرینی محقساخته، متغیرهای تعادل ایستا و پویا (مقیاس تعادلیPBS)، نوسانات پاسچر (دستگاه فوت اسکن)، زاویه کرانیوورتبرال گردن و دامنه حرکتی زانو و ران (گونیامتر)، زاویه قوس پشتی (خط‌کش منعطف)، قدرت اکستنسورهای تنه و زانو (دینامومتر) آزمودنیها اندازهگیری شد. اطلاعات با آزمون تی وابسته در نرم‌افزار SPSS ۲۲ تحلیل گردید (۰/۰۵≥p). نتایج نشان‌دهندۀ تفاوت معنادار میان پیشآزمون و پسآزمون در همه متغیرها به جز شاخص کلی نوسانات قامتی و قدرت اکستنسورهای تنه (۰/۰۵≤p) بود. باتوجه به اثربخشی پروتکل تمرینی استفاده شده، میتوان از این پروتکل، برای بهبود وضعیت قامت، تعادل و عملکرد اندام تحتانی در توانبخشی مبتلایان میلومننگوسل و افراد مشابه با این افراد استفاده کرد.
حامد اراززاده، علی اصغر نورسته،
دوره ۱۷، شماره ۱۷ - ( ۲-۱۳۹۸ )
چکیده
اگر چه برای بهبود تعادل و درک حس عمقی، ورزش‌های تعادلی توصیه می‌شوند، اما سازوکار روشنی برای اثربخشی تمرین تعادلی روی افراد سالم ارایه نشده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت‌هفته تمرین تعادلی اختصاصی مچ پا بر تعادل و حس عمقی زانو و مچ پای والیبالیست‌های نوجوان است. نمونه آماری این تحقیق را ۳۰ نفر از بازیکنان والیبالیست نوجوان در لیگ استان گلستان که به‌طور در دسترس انتخاب و تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار داده شدند. گروه تجربی به مدت هشت‌هفته، سه‌جلسه در هفته به مدت ۴۰ دقیقه تمرین تعادلی اختصاصی مچ پای والیبالست‌ها را انجام دادند. نتایج نشان داد که میانگین تعادل و میزان خطا در بازسازی زوایای مفصلی زانو و مچ پا پس از تمرین در گروه تجربی تفاوت معنیداری داشت، درحالی‌که در گروه کنترل معنیدار نبود. براساس نتایج تحقیق،میتوان گفت که تمرینهای تعادلی می‌تواند سبب بهبود زمان تعادل و همچنین حس عمقی در مفاصل زانو و مچ پا شود.
شهرام لنجان نژادیان، جلیل رئیسی،
دوره ۱۷، شماره ۱۷ - ( ۲-۱۳۹۸ )
چکیده
تعادل مفهومی پیچیده است به ویژه هنگامی که یک فرد بخواهد مهارت حرکتی پیچیده‌ای را انجام دهد؛ بنابراین، تعادلِ در هنگام فعالیت به لحاظ عملکردی نسبت به تعادل ایستا و پویا، که بدون اجرای مهارت انجام میشود، از اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف از این پژوهش ارایه شاخص جدید تعادل هنگام فعالیت در بازیکنان فوتبال حرفه‌ای بود. ۲۷ نفر از نوجوانان (۱۲-۱۴سال) حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران در این پژوهش شرکت نمودند. به منظور سنجش تعادل، فعالیت و مهارت بازیکنان از آزمونهای تعادل ایستا، دینامیک، دویدن و دریبل‌زدن استفاده شد. در مدت انجام این آزمونها علاوه بر امتیاز متناسب با هر آزمون، شتاب مرکز بدن با استفاده از شتابسنج ثبت و با تحلیل آن شاخص تعادل هنگام فعالیت محاسبه شد. نتایج، ضریب همبستگی مثبت و معنیداری را میان شاخص تعادل با امتیاز تعادل ایستا و پویا نشان داد (۰/۰۰۲p=، ۰/۶r=)؛ همچنین، میان نمره شاخص تعادل با امتیاز مهارت دریبل‌زدن همبستگی منفی و معنیدار مشاهده گردید (۰/۰۲۶p=، ۰/۴۵r=-) که میتوان آن را به لزوم چابکی بازیکن تفسیر کرد. از نتایج این پژوهش چنین استنباط میشود که شاخص معرفی‌شده نه فقط برای تعادل بلکه برای بررسی مهارت بازیکن نیز موفق بود.
مهدیه ترمه، افشین قنبرزاده، محمدهادی هنرور، کورش حیدری شیرازی،
دوره ۱۸، شماره ۱۹ - ( ۴-۱۳۹۹ )
چکیده
در طراحی حرکت راهرفتن، حفظ حداکثری تعادل، در کنار تأمین قیود سینماتیک و میزان انرژی مصرفی باید در کانون توجه قرار گیرد. در این پژوهش، هدف یافتن طول گام بهینه است. در این مطالعه، از یک تابع هزینۀ حداقل مصرف انرژی و هزینۀ افتادن استفاده شد. تابع هزینۀ افتادن با استفاده از مفهوم حاشیۀ پایداری و کمیت شاخص تعادل طراحی شد. برای بررسی وضعیت تعادل و بازسازی الگوی حرکتی، از حرکت راهرفتن طبیعی آزمودنیهای سالم داده‌برداری شد و الگویی هفت‌لینکی تعریف شد. در این پژوهش، مناسب‌ترین طول گام برای فرد با قد و وزن و مشخصات دورۀ راهرفتن معلوم به‌دست آمد. برای مثال، طول گام بهینه در راهرفتن فردی با قد ۱۸۷ سانتیمتر و جرم ۹۲ کیلوگرم، ۵۴ سانتیمتر است. در این پژوهش با تحلیل راهرفتن فرد، ویژگی‌های سینماتیکی و سینتیکی الگوی حرکتی او تشخیص داده شد. با محاسبۀ شاخص تعادل، به فرد در یافتن طول گام بهینه‌ای که به‌ازای آن تعادل بیشینه میشود، کمک شده است. نتایج این مطالعه می‌تواند طول گام بهینه را با هدف اصلاح الگوی راهرفتن تعیین کند.
وحیده تیموری قله زو، فاطمه علیرضایی نقندر، حمید رضا طاهری،
دوره ۱۸، شماره ۲۰ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات تکلیف دوگانه شامل تمرینات تعادلی نشستن و برخاستن و تمرین شناختی بر کنترل وضعیت نشستن و برخاستن در زنان سالمند بود. ۱۵ زن سالمند، به‌صورت تصادفی در دو گروه کنترل (۷ نفر) و آزمایش (۸ نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل تمرینات ترکیبی (شناختی-تعادلی) در گروه آزمایش و تعادلی در گروه کنترل بود. کنترل پاسچر توسط آزمون میدانی برگ و آزمون زمان برخاستن و رفتن ارزیابی شد. همچنین دامنه و سرعت نوسانات قامتی در جهت قدامی-خلفی و جانبی داخلی حین نشست‌وبرخاست با استفاده از دستگاه صفحه نیرو با فرکانس ۱۰۰ هرتز در پیشآزمون و پسآزمون ارزیابی شد. از آزمون تی همبسته و مستقل، ویلکاکسون و یومن ویتنی در سطح معنیداری ۰/۰۵≥P استفاده شد. تفاوت معنیداری در نتایج آزمون برگ و دامنه تغییرات و سرعت تغییرات مرکز فشار در جهت قدامی خلفی و میانی-داخلی در گروه آزمایش، قبل و پس از آزمون مشاهده شد. بر اساس نتایج، تمرینات تعادلی به شیوه ترکیبی باعث بهبود تعادل عملکردی و کاهش نوسانات قامتی و متعاقب آن کنترل پاسچر نشست‌وبرخاست و کاهش خطر سقوط در سالمندان میشود.
کرار خواجه‌نعمت، حیدر صادقی، اسماعیل ابراهیمی تکامجانی، رغد معمار،
دوره ۱۸، شماره ۲۰ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
حسی عمقی برای عملکرد مفصل ضروری است و از طریق آن فرد حرکت اجزاء بدن خود در فضا را درک میکند. یافتن تأثیر تمرین تعادلی بر روی سطح ناپایدار با جابجایی عمقی، افقی و ترکیبی بر حس وضعیت مفصل زانوی جوانان فعال سالم. ۳۹ مرد فعال به سه گروه تمرینی و یک گروه کنترل (۹ نفر) تقسیم شدند. سه گروه تمرین با جابجایی عمقی (۱۰ نفر)، با جابجایی افقی (۱۰ نفر) و تمرین ترکیبی (۱۰ نفر)، به مدت هشت هفته، هفتهای سه جلسه تمرین داشتند. میزان خطای بازسازی فعال و غیرفعال موقعیت مفصل زانو در زوایای ۳۰، ۴۵ و ۶۰⁰ با دستگاه بایودکس سیستم ۳، قبل و بعد از دوره تمرینی اندازهگیری شد. از آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه در سطح معنیداری P≤۰,۰۵ استفاده شد. میانگین میزان خطای بازسازی فعال و غیرفعال موقعیت مفصل زانو در زوایای مذکور پس از هشت هفته در گروههای تمرینی کاهش یافت اما این بهبود ازلحاظ آماری معنیدار نبود. به نظر می‌رسد تمرین تعادلی بر روی سطوح ناپایدار به‌تنهایی نتواند بر حس وضعیت زانوی مردان جوان فعال تأثیرگذار باشد.
علیرضا حسینی، مصطفی زارعی، فریبرز هوانلو،
دوره ۱۹، شماره ۲۲ - ( ۱۰-۱۴۰۰ )
چکیده
کشتی ورزش پر برخوردی است که خطر بروز آسیب در آن بسیار بالا است. شناسایی عوامل خطر می‌تواند به پیشگیری از بروز آسیب کشتی‌گیران کمک نماید. اطلاعات اندکی درزمینه نقش حس عمقی و تعادل در پیش‌بینی آسیبهای ورزشی وجود دارد. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین تعادل پویا و حس عمقی زانو و میزان بروز آسیبهای کشتی‌گیران است. ۷۲ نفر از کشتی‌گیران لیگ برتر جوانان استان تهران در این مطالعه شرکت کردند. قبل از شروع فصل، حس عمقی مفصل زانو در زاویه‌های هدف ۳۰، ۶۰ و۹۰ درجه به‌صورت فعال اندازهگیری شد. برای اندازهگیری تعادل پویا از دستگاه تعادل سنج بایودکس استفاده شد. آسیبهای کشتی‌گیران به مدت ۹ ماه در فرم ثبت آسیب ثبت گردید. نتایج آزمون رگرسیون لجستیک رابطه معناداری میان حس عمقی مفصل زانو در زاویه‌های ۳۰، ۶۰ و ۹۰ درجه و تعادل پویا و وقوع آسیبها در کشتی‌گیران جوان را نشان نداد. استفاده از آزمونهای تعادل و حس عمقی اجراشده در این مطالعه بهعنوان آزمونهای غربالگری برای پیش‌بینی آسیبهای کشتی‌گیران جوان توصیه نمی‌گردد.
