۳ نتیجه برای بازیکنان فوتبال
دکتر سجاد کرمی، دکتر حمید رجبی، دکتر مجید کاشف، دکتر محمد علی قرائت،
دوره ۰، شماره ۰ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
سابقه و هدف : مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مصرف حاد مکمل گلوتامین همراه با فعالیت ورزشی تناوبی بر پاسخ Hsp۷۰ و لاکتات خون بازیکنان فوتبال باشگاهی انجام گرفت. مواد و روش‌ها : ۳۲ بازیکن تیم راه آهن تهران انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل، مکمل، مکمل- فعالیت ورزشی و فعالیت ورزشی تقسیم شدند. آزمودنیها قبل از انجام مطالعه در تمرینات روزانه شرکت داشتند و فقط دو گروه مکمل- فعالیت ورزشی و فعالیت ورزشی، پروتکل تناوبی را انجام دادند. نمونه خون پایه، پیشآزمون، پسآزمون و ۹۰ دقیقه پس از آزمون گرفته شد. مکمل و دارونما به مقدار g/kgBW۵/۰ و حجم ml/kgBW۵ یک ساعت قبل از پروتکل تناوبی مصرف شد. پروتکل تناوبی شامل ۳ مرحله دویدن ۲۰ دقیقهای با شدت ۸۰% حداکثر ضربان قلب بیشینه و استراحت ۵ دقیقهای پیاده روی بین مراحل بود. مقادیر HSP۷۲ و لاکتات خون به ترتیب با استفاده از روش الایزا و آنزیماتیک سنجیده شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری و عامل بین گروهی در سطح ۰۵/۰ P≤تحلیل شد. یافته‌ها : مکمل گلوتامین به تنهایی و همراه با ورزش محرک پاسخ HSP۷۲ بوده و ترکیب مکمل- فعالیت ورزشی منجر به پاسخ بزرگتری از HSP۷۲ میشود و در این پاسخ تغییرات لاکتات نقشی نداشته است. نتیجه‌گیری : به نظر میرسد که مصرف مکمل گلوتامین در طولانی مدت سازگاریهای بیشتری را ایجاد کند که البته باید مورد مطالعه قرار بگیرد.
حمید محمودی، حمید رجبی، محسن باپیران، پژمان معتمدی،
دوره ۱۹، شماره ۲۱ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر تمرین پلایومتریک قبل و بعد از بلوغ همراه با تمرین فوتبال بر شاخص الکترومایوگرافی و عملکرد بازیکنان فوتبال بود. تعداد ۳۰ دانش آموز فوتبالیست قبل از بلوغ (وزن ۶/۵۹±۳۲/۳۸ کیلوگرم، سن ۰/۵۳±۱۰/۳۵ سال و قد ۶±۱۴۱ سانتی‌متر) و بعد از بلوغ (وزن ۹۶/۱۰±۷۹/۴۳ کیلوگرم، سن ۰/۷۲±۱۵/۴۳ سال و قد ۹±۱۵۶ سانتی‌متر) از شهرستان دلفان انتخاب شدند. آزمودنیها در دو گروه ۱۵ نفرِ قبل و بعد از بلوغ قرار گرفتند. برای ارزیابی سن از شاخصهایی همچون قد، سن دندانی و سن استخوانی (روش پرتونگاری) استفاده شد، سپس جهت همگنکردن گروهها از شاخص سن بیولوژیکی توسط رادیولوژیست استفاده شد. قبل و بعد از ۴ هفته تمرین، آزمون‌های عملکردی دو ۲۰ متر سرعت، چابکی، پرش سارجنت و همچنین آمپلیتود عضله پهن جانبی گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمون t زوجی نشان داد در گروه قبل از بلوغ در پرش عمودی، چابکی و ۲۰ متر سرعت تفاوت معناداری مشاهده شد. در گروه بعد از بلوغ تنها در عملکرد پرش عمودی و چابکی تغییرات معناداری مشاهده شد و در سایر متغیرها تفاوت معناداری مشاهده نشد. در تغییرات بین گروهی آزمون t مستقل نشان داد، تنها در آزمون ۲۰ متر سرعت تفاوت معناداری مشاهده شد و در سایر متغیرها باوجود تفاوتهای ظاهری، ازنظر آماری تفاوتی نداشت. نتایج پژوهش نشان داد تمرین پلایومتریک در گروه قبل از بلوغ نسبت به گروه بعد از بلوغ اثری بیشتری داشت و این نتایج میتواند به مربیان گروههای سنی قبل از بلوغ در استفاده از این نوع تمرینات در طراحی تمرین فوتبال کمک شایانی کند.
زهرا ابراهیمی، ابراهیم محمدعلی نسب فیروزجاه، سجاد روشنی، مصطفی زارعی،
دوره ۱۹، شماره ۲۲ - ( ۱۰-۱۴۰۰ )
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان شیوع آسیب‌های بازیکنان لیگ برتر فوتبال ایران قبل و بعد از شیوع ویروس کرونا (کوویدـ۱۹) از طریق آنالیز ویدیوئی در فصل ۹۹-۹۸ بود. انواع آسیب‌های ورزشی بر اساس مکانیسم به دو دسته حاد و مزمن تقسیم شده و آسیب‌ها با بررسی ۱۴۳ فیلم ویدیوئی از ۲۳۹ مسابقه، با آنالیز ویدیوئی انجام شد. میزان شیوع، زمان بروز و ناحیه آسیب دیده در برگه مخصوص ثبت شد. باتوجه‌به نتایج ۲۱۹ آسیب قبل از شیوع ویروس کرونا و ۲۷۶ آسیب بعد از شیوع ویروس کرونا رخ داد. در دوران قبل و بعد از شیوع ویروس کرونا اندام تحتانی بازیکنان (۷/۵۸ درصد) بیش از دیگر نقاط بدن آنها آسیب دید. همچنین بیشترین میزان بروز آسیب بعد از شیوع ویروس کرونا نسبت به قبل آن در دقایق پایانی بازی (۳/۲۴ درصد) رخ داد. یافته‌های پژوهش نشان داد که میزان شیوع آسیب در بازیکنان فوتبال لیگ برتر ایران در دوران بعد از شیوع ویروس کرونا به دلیل قرنطینه خانگی و تعطیلی مسابقات زیاد شد.
