4 نتیجه برای پرش عمودی
آقای رامین رفیعی، دکتر صادق امانی شلمزاری، آقای علی شاه حسینی،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
هدف: از روشهایی که به منظور بهبود عملکرد ورزشی استفاده میشود، استفاده از غرغره کردن محلول کربوهیدراتی است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دهان شویه محلول کربوهیدراتی بر عملکرد اختصاصی فوتبالیستهای تمرین کرده میباشد.
روش شناسی: 18 بازیکن فوتبال حرفهای (2 ± 22 سال) در حالت ناشتا پس از هشت ساعت خواب شبانه به صورت متقاطع تصادفی در دو گروه دهان شویه کربوهیدرات و دارونما قرار گرفتند. در طول دو جلسه آزمون اصلی، به ورزشکاران یک نوشیدنی کربوهیدراتی یا یک نوشیدنی بدون کالری (دارونما) با رنگ و طعم همسان برای شستشو در دهان در یک طرح متقاطع تصادفی دوسوکور ارائه شد. از بازیکنان خواسته شد تا محلول را به مدت 10-15 ثانیه در دهان خود غرغره و سپس آن را به داخل لیوان پلاستیکی برگردانند. عملکرد دوی سرعت، حداکثر پرش ارتفاع و آزمون آمادگی متناوب 15-30 ثانیه (30-15 IFT) از آزمودنیها گرفته شد.
یافتهها: دهان شویه کربوهیدراتی باعث افزایش مسافت دویدن در آزمون 30-15 IFT گردید. در حالی که هیچ تفاوت معنیداری بین دو گروه در عملکرد آزمون سرعت 30 متر و حداکثر پرش عمودی مشاهده نشد.
نتیجهگیری: از اینرو، به آن دسته از بازیکنان فوتبال که قادر به نوشیدن محلول کربوهیدراتی نیستند به دلیل ناراحتیهای گوارشی، توصیه میشود برای ارتقای عملکرد خود در جریان بازی از روش غرغره کردن کربوهیدرات استفاده نمایند.
مهدی سلطانی ایچی، پژمان معتمدی، حمید رجبی،
دوره 17، شماره 17 - ( 2-1398 )
چکیده
هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر حاد تمرین پلایومتریک به همراه تغییر ارتفاع فرود برفعالیت الکترومایوگرافی مرحله پیشآمادهسازی درحرکت فرود-پرش بود. 10 دانشجوی تربیتبدنی و علوم ورزشی (سن1/286±21/10سال ، قد6/467±173سانتیمتر، وزن 7/42±68/2کیلوگرم) در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنیها در چهار روز متفاوت یکی از پروتکلهای تمرین پلایومتریک و حرکت فرود-پرش از ارتفاع 40 و 60 سانتیمتر را تکپا انجام دادند. فعالیت الکترومایوگرافی مرحله پیشآمادهسازی گروه عضلانی چهارسر و همسترینگ 150 میلی ثانیه پیش از تماس پا با زمین ثبت شد. از روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد فعالیت عضلات راست رانی، پهن خارجی و دو سر رانی در مرحله پیشآمادهسازی پس از تغییر ارتفاع فرود افزایش معنیداری به ترتیب ( 0/002=p=0/001 ،p=0/001،p ) داشته است. فعالیت عضلات (راست رانی، پهن خارجی، دو سر رانی) پس از اجرای پلایومتریک و تغییر ارتفاع فرود در مرحله پیشآمادهسازی افزایش معنیداری به ترتیب (0/039=p، 0/001=p) (0/006=p، 0/000=p) (0/001=p، 0/014=p) داشته است. نتایج این مطالعه نشان داد اجرای تمرین پلایومتریک به شکل حاد با تغییر در ارتفاع فرود موجب افزایش در فعالیت الکتریکی عضلات در فاز پیشآمادهسازی و در نهایت افزایش در میزان ارتفاع پرش میشود.
سید فردین قیصری، شهزاد طهماسبی بروجنی، مهدی شهبازی،
دوره 18، شماره 19 - ( 4-1399 )
چکیده
مطالعات گوناگون برتری کانون توجه بیرونی را بر کانون توجه درونی نشان دادهاند، اما تاکنون هیچ پژوهشی سطح فعالیت الکتریکی عضلۀ راست شکمی را بهمنزلۀ عضله تثبیتکننده تنه بررسی نکرده است. هدف این مطالعه، تعیین اثر «کانون توجه» بر فعالیت الکتریکی عضلۀ راست شکمی در فازهای مختلف حرکت پرش عمودی بود. دوازده والیبالیست ماهر مرداز میان والیبالیستهای دانشگاه تهران داوطلبانه در این تحقیق مشارکت کردند. آزمودنیها حرکت پرش عمودی را با تمام توان در دو وضعیت کانون توجه بیرونی و کانون توجه درونی روی صفحۀ نیروسنج اجرا کردند. در حین پرش، علامتهای الکترومایوگرافی سطحی عضلۀ راستشکمی، با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد و فعالیت الکتریکی این عضله در فازهای مختلف حرکت پرش عمودی محاسبه شد. نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که ارتفاع پرش در وضعیت کانون توجه بیرونی بهطور معنیداری بیشتر از وضعیت کانون توجه درونی بود. کانون توجه درونی نسبت به کانون توجه بیرونی افزایش معنیداری در فعالیت الکتریکی عضلۀ راستشکمی در طول فاز درونگرا ایجاد کرد اما تفاوت معنیداری در فعالیت الکتریکی عضلۀ راست شکمی بین وضعیتهای کانون توجه بیرونی و درونی در فاز برونگرا مشاهده نشد. این نتایج حاکی از آن است که کانون توجه بیرونی با افزایش مؤثرکارآیی حرکت پرش عمودی همراه است؛ازاینرو، استفاده از دستورالعملهای کانون توجه بیرونی در هنگام اجرای حرکت پرش عمودی توصیه میشود.
حمید محمودی، حمید رجبی، محسن باپیران، پژمان معتمدی،
دوره 19، شماره 21 - ( 6-1400 )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر تمرین پلایومتریک قبل و بعد از بلوغ همراه با تمرین فوتبال بر شاخص الکترومایوگرافی و عملکرد بازیکنان فوتبال بود. تعداد 30 دانش آموز فوتبالیست قبل از بلوغ (وزن 6/59±32/38 کیلوگرم، سن 0/53±10/35 سال و قد 6±141 سانتیمتر) و بعد از بلوغ (وزن 96/10±79/43 کیلوگرم، سن 0/72±15/43 سال و قد 9±156 سانتیمتر) از شهرستان دلفان انتخاب شدند. آزمودنیها در دو گروه 15 نفرِ قبل و بعد از بلوغ قرار گرفتند. برای ارزیابی سن از شاخصهایی همچون قد، سن دندانی و سن استخوانی (روش پرتونگاری) استفاده شد، سپس جهت همگنکردن گروهها از شاخص سن بیولوژیکی توسط رادیولوژیست استفاده شد. قبل و بعد از 4 هفته تمرین، آزمونهای عملکردی دو 20 متر سرعت، چابکی، پرش سارجنت و همچنین آمپلیتود عضله پهن جانبی گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمون t زوجی نشان داد در گروه قبل از بلوغ در پرش عمودی، چابکی و 20 متر سرعت تفاوت معناداری مشاهده شد. در گروه بعد از بلوغ تنها در عملکرد پرش عمودی و چابکی تغییرات معناداری مشاهده شد و در سایر متغیرها تفاوت معناداری مشاهده نشد. در تغییرات بین گروهی آزمون t مستقل نشان داد، تنها در آزمون 20 متر سرعت تفاوت معناداری مشاهده شد و در سایر متغیرها باوجود تفاوتهای ظاهری، ازنظر آماری تفاوتی نداشت. نتایج پژوهش نشان داد تمرین پلایومتریک در گروه قبل از بلوغ نسبت به گروه بعد از بلوغ اثری بیشتری داشت و این نتایج میتواند به مربیان گروههای سنی قبل از بلوغ در استفاده از این نوع تمرینات در طراحی تمرین فوتبال کمک شایانی کند.