کاربران عمومی فقط به فهرست مقالات منتشر شده دسترسی دارند.
2 نتیجه برای موضوع مقاله:
سید مرتضی حسینی، دکتر حیدر صادقی، دکتر راضیه یوسفیان ملا،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: تعیین توانایی و مهارتهای خاص در ورزش والیبال، به کمیت ویژگیهای آنتروپومتریکی، فیزیولوژیکی، بیومکانیکی و روانی بازیکنان این رشته بستگی دارد و برای بهبود اجرای مهارت های ورزشی در آن ها حیاتی می باشد. از آنجا که با مقایسه این فاکتورهای مهم در گروه نوجوانان با جوانان، میتوان نوجوانان را در جهت راه یابی و پرورش به سمت عوامل موفقیت در جوانی و بزرگسالی سوق داد، هدف از تحقیق حاضر، مقایسه ویژگیهای اصلی بازیکنان نخبه نوجوان وجوان پسر در ورزش والیبال بود.
روش بررسی: 30 نفراز اعضای پسر تیم ملی والیبال جوانان و نوجوانان جمهوری اسلامی ایران (۱۵ جوان و ۱۵ نوجوان) از جهت ویژگیهای اصلی آنتروپومتریکی، بیومکانیکی، فیزیولوژیکی و روانی با هدف ارزیابی و تعیین اجزای اصلی و مقایسه آن ها، مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور تعیین مولفههای اجزای اصلی شاخصهای ارزیابی شده، ابتدا از روش آماری PCA و سپس از روش آماری تی مستقل جهت مقایسه دو گروه استفاده گردید (۰۵/۰£ P).
یافته ها: از میان شاخص های اصلی ویژگی های آنتروپومتریکی، بیومکانیکی، فیزیولوژیکی و روانی، تنها در شاخص فیزیولوژیکی ضربان قلب بیشینه، اختلاف معنی داری بین دو گروه دیده شد (۰۵/۰≥p).
نتیجه گیری: به نظر می رسد تفاوتهای اصلی والیبالیست ها در این دو رده سنی، بیشتر به تجربه در بازی و تسلط در اجرای مهارتهای مختلف و تکنیک آن مرتبط است و میتوان تمامی این ویژگیهای اصلی را در مسیر و فرآیند استعدادیابی این گروه جوانان و نوجوانان مد نظر قرار داد.
آقای اکبر گنج خانی، دکتر طاهره باقرپور، دکتر نعمت الله نعمتی،
دوره 0، شماره 0 - ( 8-1398 )
چکیده
مقدمه:. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات تداومی و تناوبی با شدت بالا روی فتوئین A و فتوئین B سرمی در مردان چاق بود.
روش: برای این منظور 45 مرد چاق (وزن بدن: 41/1±65/94 کیلوگرم، سن: 5±26 سال، BMI: kg.m2 41/62±1/33) داوطلب بعد از همگنسازی بر اساس ویژگیهای فردی و به روش تصادفی به 3 گروه کنترل (15 نفر)، تمرین تداومی (15 نفر)، تمرین تناوبی (15 نفر) تقسیم شدند. تمرینات در 12 هفته و 3 جلسه در هر هفته انجام شد . تمرین تناوبی شامل6 وهله ی 3 دقیقهای دویدن با شدت معادل90% حداکثر اکسیژن مصرفی و بین هر وهله 3 دقیقه دویدن به عنوان استراحت فعال با شدت معادل 50% حداکثر اکسیژن مصرفی روی تردمیل بود. تمرین تداومی نیز شامل 50 دقیقه دویدن با شدت معادل 70% حداکثر اکسیژن مصرفی دویدن روی تردمیل بود. نمونه خونی قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین گرفته شد و برای آنالیز شاخصها با استفاده از دستگاه الایزا مورد استفاده قرار گرفت.
نتایج: آنالیز سطوح پلاسمایی فتوئین A و فتوئین B با آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت بین گروهی (کنترل، MICT و HIIT) از نظر آماری معنادار بوده است (001/0>p). بر اساس نتایج حاصل از آزمون تعقیبی بونفرونی برای سطوح فتوئین A، تفاوت معناداری بین گروههای HIIT (001/0>p) و MICT (007/0=p) با گروه کنترل وجود داشت. همچنین بر اساس نتایج حاصل از آزمون تعقیبی بونفرونی برای سطوح فتوئین B، تفاوت معناداری بین گروههای HIIT (001/0>p) و MICT (001/0>p) با گروه کنترل وجود داشت. علاوه بر این، کاهش فتوئین B در گروه HIIT نسبت به گروه MICT از نظر آماری معنادار بود (001/0>p).
نتیجه گیری: نتایج حاضر نشان داد که باوجود تاثیرات مثبت هر دو نوع تمرین MICT و HIIT در کاهش سطوح پلاسمایی هپاتوکاینها (فتوئین A، فتوئین B)، HIIT دارای اثرگذاری بیشتری روی این متغیرها بوده است و HIIT نسبت به MICT توانسته بود که کاهش بیشتری در سطوح فتوئین B اعمال کند اما در فتوئین A تفاوتی بین گروههای تمرینی نبود.
