آقای میلاد پیران حمل ابادی، دکتر امیرعلی جعفرنژادگرو، اقای حامد نقی زاده،
دوره ۰، شماره ۰ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه و هدف: دویدن یکی از فعالیتهای مهم برای نظامیان میباشد که پوتینها نقش موثر در این فعالیت دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر طول عمر سه نوع زیره پوتین عملیاتی بر نیروی عکس العمل زمین در طی دویدن بود.
روششناسی: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بود. ۱۵ دانشجوی پسر سالم (۲۰-۲۵ سال) از سه نوع زیره پوتین متفاوت استفاده شده و جدید استفاده کردند. با استفاده از صفحه نیرو برتک با ابعاد (۶۰×۴۰ سانتیمتر مربع) نیروهای عکسالعمل زمین در جهتهای عمودی، قدامی-خلفی و داخلی-خارجی هنگام دویدن اندازهگیری شد. جهت تحلیلهای آماری از آنالیز واریانس دوسویه در سطح معنیداری ۰۵/۰ استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد اثر عامل طول عمر در نیروی داخلی -خارجی مرحلۀ تماس پاشنه (۰۰۱/۰=P؛ ۴۰۷/۰=d)، نیروی داخلی -خارجی مرحلۀ هل دادن (۰۰۱/۰=P؛ ۶۷۴/۰=d)، زمان رسیدن به اوج محور داخلی – خارجی مرحله هل دادن (۰۰۱/۰=P؛ ۳۹۴/۰=d) و زمان رسیدن به اوج محور قدامی – خلفی مرحله هل دادن (۰۳۱/۰=P؛ ۲۲۶/۰=d) از نظر آماری معنادار بود. علاوه بر این نتایج نشان داد اثر عامل گروه در نیروی عمودی عکس العمل زمین (۰۲۷/۰=P؛ ۱۶۳/۰=d) و زمان رسیدن به اوج محور قدامی – خلفی در مرحله تماس پاشنه پا (۰۳۵/۰=P؛ ۱۵۰/۰=d) تفاوت معناداری داشت. اثر تعاملی زمان و گروه در نیروی عمودی عکس العمل زمین در مرحله تماس پاشنه پا (۰۰۱/۰=P؛ ۴۰۴/۰=d) و نیروی داخلی-خارجی در مرحلۀ هل دادن (۰۱۴/۰=P؛ ۲۷۲/۰=d) دارای اختلاف معناداری بود.
بحث و نتیجهگیری نهایی: نتایج پژوهش نشان داد در پوتینهای نظامی استفاده شده نیروی عمودی عکس العمل زمین، نیروی داخلی-خارجی در مرحلۀ تماس پاشنه، زمان رسیدن به اوج نیروی داخلی-خارجی عکس العملزمین بطور معناداری بالا بوده است به طوری که افزایش این مقدار میتواند با آسیبهای شکستگی ناشی از فشار و درد کشککی رانی مرتبط باشد. همچنین نتایج این مطالعه نشان میدهد که نوع پوتین مورد استفاده میتواند در پیشگیری از آسیبهای اندام تحتانی موثر باشد از طرف دیگر استفاده از پوتین عملیاتی جدید برای نظامیان پیشنهاد میگردد.
محسن علی نقی زاده، رضا قراخانلو، مهدیه ملانوری شمسی،
دوره ۰، شماره ۰ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: تحقیقات گذشته نشان‌داده که پلی‌مورفیسم‌های ACTN۳ rs۱۸۱۵۷۳۹ و COL۵A۱ rs۱۲۷۲۲ ممکن‌‌است بر عملکرد توانی اثرگذار باشند. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط میان پلی‌مورفیسم‌های ACTN۳ و COL۵A۱ با سطح پایه عملکرد توانی و تاثیر آن بر سازگاری به‌دنبال تمرین پلایومتریک بود. روششناسی: آزمودنی‌های تحقیق را ۳۸ پسر با میانگین سن ۵۳/۰ ± ۳/۱۰ تشکیل می‌دادند. از آزمون‌های پرش‌عمودی (CMJ) و پرش‌افقی (SBJ) برای ارزیابی توان‌عضلانی پایین‌تنه استفاده گردید. پروتکل تمرین پلایومتریک به‌مدت ۶ هفته بود. DNA ژنومیک از بزاق استخراج و تعیین‌‌ژنوتیپ به‌‌شیوه PCR-RFLP صورت گرفت. برپایه آنالیز ژنتیکی، افراد در پلی‌مورفیسم ACTN۳ به این گروه‌هاRX (n=۲۰), RR (n=۱۳) و XX (n=۵) و در پلی‌مورفیسم COL۵A۱ به این گروه‌ها تقسیم شدند: CT (n=۱۹), CC (n=۸) و TT (n=۱۱). برای انجام آنالیزهای آماری از آزمون ANCOVA استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان‌داد که تمرین پلایومتریک باعث افزایش معنی‌دار در آزمون‌های CMJ و SBJ شده‌بود (p<۰,۰۵). با این‌حال زمانی‌که میانگین عملکرد پایه و سازگاری به‌تمرین پلایومتریک با‌توجه به ژنوتیپ‌های ACTN۳ و COL۵A۱ با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفت تفاوت معنیداری مشاهده نشد (p>۰,۰۵). بحث و نتیجهگیری: تمرین پلایومتریک برای افزایش توان در کودکان موثر است اما این تفاوت‌ها احتمالا از ژنوتیپ‌های ACTN۳ و COL۵A۱ تاثیر نمی‌پذیرد.
