دکتر محمدجواد رضی، حسن مدرس سبزواری، زهرا شاکری حسین آباد،
دوره ۰، شماره ۰ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر شرایط آموزش مجازی و افزایش زمان نشستن بر وضعیت اسکلتی-عضلانی و فعالیت بدنی دانشجویان در دوران پاندمی کرونا بود. در پژوهش توصیفی حاضـر از پرسـشـنامههای اسـتاندارد وضـعیت اسـکلتی-عضـلانی نوردیک و فعالیت بدنی بک اسـتفاده شـد. جامعه آماری شامل دانشجویان دختر و پسر دانشگاه فرهنگیان پردیس یزد بود که از این بین ۴۴۰ نفر به عنوان نمونه در پژوهش حاضر شـرکت نمودند. از آزمونهای مکنمار، یومن ویتنی و آزمون همبسـتگی اسـپیرمن در سـطح معناداری ۰۵/۰≥p استفاده گردید. میزان شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در دوران کرونا نسبت به قبل از آن افزایش معنادار را نشان میدهد (۰۵/۰>p). ارتباط بین میزان فعالیت بدنی با اختلالات اسکلتی-عضلانی مشاهده شد (۰۵/۰>p). اختلالات اسکلتی عضلانی در دانشجویانی که الگوی نشستن را رعایت نمی کردند، در نواحی گردن (۰۰۰۱/۰>p) ، شانه (۰۰۶/۰=p)، مچ دست۰۰۲/۰=p)، کمر (۰۰۱/۰=p) لگن (۰۱/۰=p) و زانو (۰۰۱/۰=p) معنادار بود. همه گیری کرونا و شرایط قرنطینه ممکن است بر وضعیت اسکلتی عضلانی دانشجویان اثرات نامطلوب داشته و نشستنهای طولانی به همراه عدم رعایت اصول نشستن این عوامل را تشدید میکند.
