هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر حاد گرمکردن عمومی و نیرومندسازی پسفعالی بر پرش عمودی و الگوی پرش- فرود زنان هندبالیست دارای نقص تنه بود. 12 هندبالیست دارای نقص تنه داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنیها در سه روز متفاوت هر سه پروتکل: 1- گرمکردن عمومی 2- گرمکردن عمومی با اجرای دو تکرار نیماسکات پویا با شدت 90 درصد یک تکرار بیشینه و 3-گرمکردن عمومی با اجرای دو تکرار نیماسکات ایستا با شدت 90 درصد یک تکرار بیشینه را تصادفی اجرا کردند. آزمون پرش عمودی و سیستم امتیازدهی خطای فرود 5 دقیقه پس از هر پروتکل انجام شد و ارتفاع پرش عمودی، نمره سیستم امتیازدهی خطای فرود، زوایای ولگوس و فلکشن زانو استخراج گردید. برای تحلیل آماری دادهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری تکراری استفاده شد. ارتفاع پرش پس از اجرای پروتکلهای دوم و سوم نسبت به گرمکردن عمومی به طور معناداری افزایش یافت (به ترتیب 039/0p= و 047/0p=)، اما در نمرات سیستم امتیازدهی خطای فرود، زوایای ولگوس و فلکشن زانوی آزمودنیها در هر سه پروتکل تمرینی تفاوت معناداری مشاهده نگردید. به نظر میرسد گرمکردن با استفاده از نیرومندسازی پسفعالی میتواند منجر به بهبود عملکرد پرش عمودی ورزشکاران بدون تغییر خطر آسیب لیگامنت صلیبی قدامی گردد.
