سامانه نشریات علمی

هدف اصلی این تحقیق بررسی پارامترهای بیومکانیکی اندام فوقانی بسکتبالیستها حین پرتابهای آزاد موفق و ناموفق بود. ششنفر (میانگین و انحراف از
۲۲ ) از بسکتبالیستهای حرفهای که در سوپرلیگ بسکتبال فعالیت داشتند با کسب رضایت در آزمون مشارکت کردند. جهت ثبت سینماتیک ±۲/ معیار سنی ۹۰
استفاده ME۶۰۰۰ T در فرکانس ۲۴۹ هرتز و جهت ثبت فعالیت الکتریکی از دستگاه الکترومایوگرافی ۱۶ Casio zr- حرکت از دو دوربین پرسرعت ۲۰۰
مشاهده کردیم که سرعت زاویهای .)p ≤ ۹/ شد. از آزمون آماری ویلکاکسون جهت بررسی اختلافات معنیدار بین پرتابهای موفق و ناموفق استفاده شد ) ۹۰
نیز فلکشن )p ≤ ۹/ و شانه ) ۹۲۲ )p ≤ ۹/ مفاصل مچ ) ۹۹۰ .)p ≤ ۹/ مفصل مچ در لحظه رهایی توپ بهطور معناداری در پرتابهای موفق بیشتر بود ) ۹۲۰
در پرتابهای موفق فلکشن کمتری نسبت به پرتابهای ناموفق داشت. نتایج نشان )p ≤ ۹/ بیشتری در پرتابهای موفق نشان دادند؛ درحالیکه آرنج ) ۹۹۲
در پرتابهای موفق بهطور معناداری بیشتر از پرتابهای ناموفق بود. سطح زیر منحنی پتانسیل )p ≤ ۹/ و آرنج ) ۹۹۴ )p ≤ ۹/ دادند جابهجایی زاویهای مچ ) ۹۲۴
الکتریکی هر سه عضله فلکسور کفدستی زند اعلی، سهسر بازو و دلتوئید قدامی در پرتابهای موفق بیشتر از پرتابهای ناموفق بود، اما تنها اختلاف معنیدار
در نگاه کلی، میتوان گفت افزایش در سرعت زاویهای مچ دست و میزان فعالیت عضله .)p ≤ ۹/ در سطح زیر منحنی عضله سهسر بازویی مشاهده شد ) ۹۲۴
سهسر بازویی در موفقیت پرتابهای آزاد تأثیر داشتهاند.