۶ نتیجه برای دانشمندی
رحمت حمدی، حسن دانشمندی، امیرحسین براتی،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۱ )
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل کمتوانان ذهنی و سالم است. نمونه آماری پژوهش شامل ۳۱ دانشآموز پسر عقبمانده ذهنی است که در دو گروه (کنترل ۱۴ نفر با میانگین سن ۰۲/۳±۰۷/۱۱ سال، قد ۸۶/۷±۱۵۲ سانتیمتر) و (۱۷ نفر تجربی با میانگین سن ۹۵/۱±۲۳/۱۱ سال، قد ۰۷/۷±۱۴۷ سانتیمتر) و یک گروه دانش آموز سالم (۱۵ نفر با میانگین سن ۵۱۶/.±۵۳/۱۱سال، قد ۷۷/۴±۳۳سانتیمتر) بودند که به صورت تصادفی هدفدار انتخاب شدند. گروههای تجربی برنامه تمرینی که شامل تمرینهای مرتبط با ثبات مرکزی بود به مدت ۶ هفته (۳ بار در هفته) انجام دادند. در سه هفته اول آزمودنیها تمرینات مذکور را ۲ نوبت با ۵ تکرار و در سه هفته دوم ۲ نوبت با ۱۰ تکرار انجام دادند برای ارزیابی تعادل پویا از تستY استفاده گردید (۹۱درصدr=). از آزمون t مستقل برای مقایسه پیش‌آزمون و پسآزمون و برای مقایسه تفاوتهای بینگروه از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) استفاده شد (۵p≤./.). نتایج نشان داد تعادل پویا در بین گروههای تجربی در جهت خلفی داخلی معنیدار بود و در بررسی بین سه گروه آزمودنی در جهات خلفی خارجی و خلفی داخلی تفاوت معنیداری مشاهده گردید (۵p≤./.). با توجه به نتایج این تحقیق مربیان و معلمان میتوانند از تمرینات ثبات مرکزی برای افراد کمتوان ذهنی و افراد سالم استفاده کنند.
حسن دانشمندی، منصوره مقربی منظری،
دوره ۱۲، شماره ۷ - ( ۱-۱۳۹۳ )
چکیده
هدف این پژوهش بررسی تأثیر هشتهفته تمرین اصلاحی جامع بر سندرم متقاطع فوقانی بود. ۰۴ دانشجوی دختر که به ناهنجاریهای سر به جلو، شانه به
۱۱ سال، قد /۰۴±۱/ جلو و کایفوز مبتلا بودند داوطلبانه در این پژوهش مشارکت کردند. آزمودنیها بهصورت تصادفی به دو گروه تجربی )با میانگین سنی ۰۴
۵۷ کیلوگرم( /۰۱±۵/ ۱۰۴ سانتیمتر، وزن ۰۰ /۱۵±۰/ ۱۱ سال، قد ۲۱ /۷۵±۱/ ۵۱ کیلوگرم( و کنترل )با میانگین سنی ۷۰ /۴۰±۰/ ۱۵۱/۰۷±۵/۱۱ سانتیمتر، وزن ۰۴
تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینهای اصلاحی جامع را به مدت هشتهفته و سهروز در هفته انجام میدادند. زوایای سر به جلو و شانه به جلو آزمودنیها به
قبل و بعد از هشتهفته تمرین اصلاحی اندازهگیری شد. دادهها و اطلاعات )r=۴/ روش عکسبرداری از نمای جانبی و زاویه کایفوز توسط خطکش منعطف ) ۱۲
نتایج نشان داد زوایای سر به جلو، شانه به جلو و کایفوز آزمودنیها به طور معناداری در گروه تجربی .)p≤۴/ تجزیه و تحلیل آماری شد ) ۴۵ SPSS با نرمافزار
براساس یافتهها به محققان و متخصصان پیشنهاد میشود به منظور کسب نتیجه مؤثرتر در برنامه تمرینی خود به اصلاح همزمان .)p≤۴/ کاهش یافته است ) ۴۵
ناهنجاریها به عنوان روشی نو توجه کنند.
خانم صفورا حیدری، دکتر علی شمسی ماجلان، دکتر حسن دانشمندی، دکتر ناهید خوش رفتار یزدی،
دوره ۱۵، شماره ۱۴ - ( ۷-۱۳۹۶ )
چکیده
تکرار حرکات پرتابی میتواند باعث تغییر تعادل قدرت عضلانی و دامنۀ حرکتی شانۀ ورزشکاران در مقایسه با افراد غیرورزشکار شود؛ بنابراین، هدف مطالعۀ حاضر مقایسۀ نسبت قدرت عضلات آگونیست به آنتاگونیست و دامنۀ حرکتی شانه در زنان والیبالیست و غیرورزشکار است. آزمودنی‌های تحقیق شامل ۳۰ زن والیبالیست با میانگین سنی ۲/۵۸±۲۱ سال و ۳۰ زن غیرورزشکار با میانگین سنی ۱/۱۳±۲۲ سال بودند که بهصورت هدفمند و دردسترس انتخاب شدند. قدرت ایزومتریک با دستگاه قدرتسنج دستی و دامنۀ حرکتی توسط انعطاف‌سنج لیتون اندازهگیری شد. تجزیه و تحلیل آماری دادهها از طریق آزمون کلموگروف-اسمیرنوف و آزمون تی انجام شد (۰/۰۵P≤≥P). در مقایسۀ نسبت قدرت عضلات آگونیست به آنتاگونیست مفصل شانه، در نسبت قدرت عضلات چرخشدهندۀ داخلی به خارجی و ابداکشن به اداکشن، تفاوت معنیداری بین اندام برتر و غیربرتر والیبالیستها، (۰۰۱/۰P≤؛ ۰) و نیز اندام برتر دو گروه (والیبالیست و کنترل) بهدستآمده (۰۰۳/۰P=؛۰۰۱/۰P≤). در مقایسۀ دامنۀحرکتی کاهش معنیداری در حرکات چرخش داخلی و اکستنشن اندام برتر (۰۰۵/۰P=؛۰۰۱/۰P≤) و افزایش معنیداری در چرخشش خارجی اندام برتر والیبالیستها مشاهده شد (۰۲۶/۰=P). یافتهها نشان داد که انجام حرکات تکراری در والیبالیستها ممکن است در طولانیمدت باعث ایجاد اختلال در تعادل نسبت طبیعی قدرت و دامنۀحرکتی در مفصل شانه شود، که در صورت بهکارنگرفتن تمرینهای قدرتی و کششی مناسب، این بیتقارنی میتواند ورزشکار را مستعد آسیب سازد
چیمن علیارنژاد، حسن دانشمندی، نادر سمامی،
دوره ۱۶، شماره ۱۵ - ( ۶-۱۳۹۷ )
چکیده
سندروم متقاطع فوقانی بهعنوان یک ناهنجاری پاسچرال با فعالیت بیش از حد عضلات سینه‌ای و عضلات ذوزنقه‌ای فوقانی شناخته میشود. هدف از این مطالعه بررسی سندروم متقاطع فوقانی در دانش‌آموزان کم‌بینا، کم‌شنوا و عادی است. این مطالعه توصیفی تحلیلی روی ۳۰پسر کم‌بینا، ۳۰پسر کم‌شنوا و ۳۰پسر عادی با میانگین و انحراف استاندارد ۲/۸۹±۱۱/۷۶سال، وزن ۲۹/۴۷±۵۲ کیلوگرم، قد ۱۳/۱۳±۱۳۵/۱۵سانتیمتر انجام‌شد. ارزیابی ناهنجاری سربه‌جلو و شانه‌گرد از نمای جانبی وضعیت سر و شانه و ارزیابی کایفوز با خطکش منعطف (۰/۹۱r=) انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی شفه در سطح معناداری (۰/۰۵≥p) انجام شد. نتایج نشانداد زاویه سربه‌جلو کم‌بینایانبیشتر از گروه کم‌شنوایان و عادی بود (۰/۰۰۱p=). زاویه شانه‌گرد و کایفوز در کم‌بینایان بیشتر از کم‌شنوایان و گروه سالم بود (۰/۰۰۱p=). نارسایی بینایی و شنواییمی‌تواند باناهنجاری‌های وضعیتی مرتبط باشد. نتایج نشانداد سربه‌جلو، شانه‌گرد و کایفوز منجر به سندروم متقاطع فوقانی میشود و لازم است به آن توجه شود؛ بنابراین، به مربیان و متخصصان ورزشی توصیه میشود برای بهبود وضعیت‌بدنی این افراد برنامه‌های آموزشی پیشگیرانه و نیز تجویز برنامه حرکتی اصلاحی را برنامه‌ریزی نمایند
ندا بروشک، حسن خوشنودی، حسن دانشمندی، منصور اسلامی،
دوره ۱۷، شماره ۱۷ - ( ۲-۱۳۹۸ )
چکیده
تاکنون استاندارد مشخص و مؤثری برای بررسی کلاه‌ها در ورزشهای رزمی تعیین نشده است و این موجب بروز آسیب‌های مغزی بسیاری گردیده است. هدف این مطالعه، طراحی و نمونه‌سازی دستگاه ارزیابی کلاه در ورزشهای رزمی بر اساس پارامترها و معیارهای دینامیکی بود. جهت طراحی این دستگاه از نرم‌افزارهای SolidWorks، Adams و Catia استفاده شد؛ همچنین، به منظور ساخت این دستگاه از یک سر مصنوعی مجهز به حسگرهای نیرو و شتاب و یک بازوی مکانیکی جهت اعمال ضربه به سر بهره گرفته شد. روایی دستگاه با مقایسه نتایج حاصل از آن (نیروی ضربه، شتاب خطی و شتاب چرخشی) با نتایج حاصل از مدل شبیه‌سازی شده در کامپیوتر انجام گردید. ضریب همبستگی پیرسون ۰/۹ بدست‌آمده از این مقایسه، حاکی از درستی نتایج دستگاه می‌باشد. جهت پایایی نتایج دستگاه نیز، از ضریب درون همبستگی استفاده شد که نتایج، مقادیر ۰/۷ و بزرگ‌تر از آن را نشان داده و تکرارپذیری مناسب دستگاه را تأیید نمود. با توجه به نتایج تحقیق، دستگاه حاضر با در نظر گرفتن پارامترهای مهم شتاب‌های چرخشی و خطی و نیروی ضربه در ارزیابی کلاه‌ها و بررسی مکانیسم آسیب سر در شرایط نزدیک به مسابقه، میتواند ابزار مناسبی جهت سنجش دقیق‌تر کلاه‌ها در ورزشهای رزمی باشد.
زهرا قهرمانی، حسن دانشمندی، مهرداد عنبریان،
دوره ۲۱، شماره ۲۶ - ( ۱۰-۱۴۰۲ )
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر حاد گرمکردن عمومی و نیرومندسازی پسفعالی بر پرش عمودی و الگوی پرش- فرود زنان هندبالیست دارای نقص تنه بود. ۱۲ هندبالیست دارای نقص تنه داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنیها در سه روز متفاوت هر سه پروتکل: ۱- گرمکردن عمومی ۲- گرمکردن عمومی با اجرای دو تکرار نیماسکات پویا با شدت ۹۰ درصد یک تکرار بیشینه و ۳-گرمکردن عمومی با اجرای دو تکرار نیماسکات ایستا با شدت ۹۰ درصد یک تکرار بیشینه را تصادفی اجرا کردند. آزمون پرش عمودی و سیستم امتیازدهی خطای فرود ۵ دقیقه پس از هر پروتکل انجام شد و ارتفاع پرش عمودی، نمره سیستم امتیازدهی خطای فرود، زوایای ولگوس و فلکشن زانو استخراج گردید. برای تحلیل آماری دادهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری تکراری استفاده شد. ارتفاع پرش پس از اجرای پروتکلهای دوم و سوم نسبت به گرمکردن عمومی به طور معناداری افزایش یافت (به ترتیب ۰۳۹/۰p= و ۰۴۷/۰p=)، اما در نمرات سیستم امتیازدهی خطای فرود، زوایای ولگوس و فلکشن زانوی آزمودنیها در هر سه پروتکل تمرینی تفاوت معناداری مشاهده نگردید. به نظر میرسد گرمکردن با استفاده از نیرومندسازی پسفعالی میتواند منجر به بهبود عملکرد پرش عمودی ورزشکاران بدون تغییر خطر آسیب لیگامنت صلیبی قدامی گردد.
