هدف از تحقیق حاضر بررسی تغییرات تعادل ایستا و پویا و دقت حس عمقی مفاصل زانو و مچ پای تکواندوکاران نوجوان، قبل و بعد از اعمال خستگی است. تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی است. آزمودنیهای تحقیق را تعداد ۲۰ نفر از تکواندوکاران پسر نوجوان (۴/۴±۸۶/۱۷ سال، ۲/۵±۳۷/۱۷۴ سانتیمتر، ۱/۶±۶۱/۶۵ کیلوگرم) از بین جامعه آماری تشکیل داده است. متغیرهای تعادل ایستا و پویا به ترتیب بوسیله آزمون تعادل ایستای استورک و آزمون تعادل پویای Y و همچنین حس عمقی مفاصل مچ پا و زانو به ترتیب در زوایای ۱۰ درجه دورسیفلکشن مچ پا و ۳۰ درجه فلکشن زانو بوسیله روش عکسبرداری مورد اندازهگیری قرار گرفت. سپس پروتکل خستگی عملکردی اعمال شد. پس از اتمام پروتکل خستگی، مجدداً تمامی متغیرها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که پس از اعمال پروتکل خستگی، بین میانگین امتیازات تعادل ایستا (۰۲۸/۰P=) و پویا در هر سه جهت قدامی (۰۰۱/۰P=)، خلفی-داخلی (۰۱۲/۰P=) و خلفی-خارجی (۰۰۹/۰P=) و همچنین دقت حس عمقی مفاصل زانو (۰۰۳/۰P=) و مچ پای (۰۰۱/۰P=) آزمودنیها تفاوت معنیداری وجود دارد.
به کلیه مربیان و ورزشکاران رشته تکواندو توصیه میشود نسبت به انجام تمرینات آمادهسازی تخصصی رشته تکواندو و متناسب با سنین نوجوانی، اقدام نمایند.
