جستجو در مقالات منتشر شده


۹ نتیجه برای احمدی
بررسی رابطه بین شاخص درک فشار و درصدهای مختلف یک تکرار بیشینه حرکت پرس‌سینه در ورزشکاران نابینا
عادل نجفی بابادی، محمد فشی، شرکو احمدی، علیرضا خاتمی،
دوره ۰، شماره ۰ - ( ۸-۱۳۹۸ )
چکیده

مقدمه: ارزیابی مستقیم یک تکرار بیشینه (۱RM)  ورزشکاران نابینا به دلیل محدودیت‌های بینایی و خطرات مرتبط با آن چالش‌برانگیز است. به همین دلیل، شاخص درک فشار (RPE) به‌عنوان روشی ایمن‌تر و غیرمستقیم پیشنهاد شده است. هدف این مطالعه بررسی رابطه بین شاخص درک فشار و درصدهای مختلف ۱RM در حرکت پرس سینه ورزشکاران نابینا بود.

روش پژوهش: در این مطالعه نیمه‌تجربی، ۴۳ ورزشکار نخبه نابینا (میانگین سنی ۲/۲۷ ± ۵/۵ سال؛ شاخص توده بدنی ۵/۲۵ ± ۴/۲ کیلوگرم بر مترمربع) در چهار رشته ورزشی (گلبال، فوتبال، دوومیدانی و شنا) در دسته‌های B۱، B۲ و B۳ شرکت کردند. ابتدا ۱RM برای هر ورزشکار به روش استاندارد ارزیابی شد و سپس شاخص RPE در درصدهای ۴۰ تا ۹۰ درصد ۱RM با استفاده از مقیاس CR-۱۰ تعیین گردید.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که همبستگی مثبت و معناداری (r = ۰,۸۹) بین RPE و درصدهای مختلف ۱RM وجود دارد. میانگین نمرات RPE در ۴۰ درصد ۱RM برابر ۱۶/۳، ۵۰ درصد ۱۳/۴، ۶۰ درصد ۳۲/۵، ۷۰ درصد ۸۵/۶، ۸۰ درصد ۰۴/۸ و در ۹۰ درصد ۰۵/۹ بود.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که RPE می‌تواند به‌عنوان ابزاری ایمن و قابل اعتماد در برنامه‌ریزی تمرینات مقاومتی برای ورزشکاران نابینا، در کنار ۱RM استفاده شود.


اثر محدود کردن حرکت قفسه سینه در آب بر عملکرد قلبی تنفسی، توان هوازی و عملکرد دختران شناگر نخبه
میترا عزیزی، سحر رزمجو، خالد محمدزاده، پژمان احمدی،
دوره ۹، شماره ۲ - ( ۷-۱۳۹۰ )
چکیده

هدف تحقیق حاضر بررسی اثر محدودکردن حرکت قفسه سینه در آب بر عملکرد قلبی تنفسی، توان هوازی
و عملکرد دختران شناگر نخبه بود. ۲۴ دختر شناگر نخبه داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنیها
به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (تمرین شنا بدون بستن باند) و تجربی (تمرین شنا با بستن باند) تقسیم
شدند. هر دو گروه در برنامه تمرین شنای یکماهه (سه بار در هفته برای چهار هفته) شرکت کردند و در هر
شنا کردند. توان هوازی، عملکرد ریوی، زمان رسیدن (HRmax % جلسه حدود ۳,۵ تا ۴ کیلومتر ( ۷۰ تا ۸۵
استفاده t به واماندگی و عملکرد شنا اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و آزمون
نتایج .(P=۰/ شد. نتایج نشان داد زمان رسیدن به واماندگی در گروه تجربی افزایش معنیداری داشت ( ۰۱۲
بیست نیز بهبود معنیداری را برای همین گروه نشان داد. در مقایسه بینگروهی نیز تغییر t آزمون عملکردی
معنیداری مشاهده نشد. در مجموع، استفاده از باند الاستیکی به منظور افزایش میزان بار وارد بر عضلات
تنفسی در هنگام تمرین هوازی باعث ایجاد سازگاریهایی در این عضلات میشود و این امر مزیتهایی
برای بهبود عملکرد ورزشی به ارمغان میآورد.


تأثیر تمرینات ویبریشن کل بدن (WBVT) بر برخی عوامل آمادگی جسمانی، غلظت هورمون رشد و IGF-۱ دختران تمرین کرده
محمد رضا کردی، محمد همتی نفر، فاطمه احمدی، علی اصغر رواسی،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۱ )
چکیده

 ویبریشن کل بدن به­عنوان روشی جدید و مکمل برای فعالیت عصبی ـ عضلانی، باعث تحریک مکانیکی این سیستم می­شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرینات منتخب ویبریشن بر برخی عوامل آمادگی جسمانی، مقادیر هورمون رشد و IGF-۱ دانشجویان دختر تمرین­کرده بود. ۲۰ دانشجوی دختر رشته تربیت­بدنی با میانگین و انحراف ­استاندارد سنی ۲/۲±۷۵/۲۱سال، وزن ۲۸/۷±۲۵/۵۴ کیلوگرم و BMI ۴۴/۲±۱/۲۰ کیلوگرم بر مترمربع انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (۱۰n=) و کنترل (۱۰n=) قرار گرفتند. تمرینWBV به مدت۱۰ روز با فرکانس ۳۰ هرتز و دامنه ۱۰ میلی­متر در ۶ وضعیت­ بدنی مختلف انجام شد. نمونه­های خونی ۲۴ ساعت قبل و بعد از تمرینWBV اندازه­گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون آماری t همبسته و مستقل استفاده شد. یافته­های تحلیل آماری نشان داد ۱۰ روز برنامه تمرین WBV منجر به افزایش معنی‌دار قدرت، سرعت، توان، مقادیر هورمون رشد و IGF-۱ در گروه تجربی شد (۰۵/۰≥P)، در­­ حالی ­که چابکی در این گروه تغییر معنی‌داری نداشت. یافته­ها نشان داد برنامه تمرینیWBV می­تواند به­عنوان یک شیوه تمرینی جدید و مکمل در کنار سایر روش­های تمرینی جهت بهبود مقادیر هورمون­های آنابولیکی و عوامل آمادگی جسمانی استفاده شود.


تأثیر شش هفته تمرین بدمینتون بر میزان تغییرات استرس و سطح کورتیزول دانشجویان دختر
عاطفه یاراحمدی، دکتر محمدعلی سمواتی شریف، شیما اقبالی خسرو، پوریا حصاری،
دوره ۱۳، شماره ۹ - ( ۱-۱۳۹۴ )
چکیده

هدف این تحقیق تعیین تأثیرششهفته تمرین بدمینتون بر تغییرات استرس و سطوح کورتیزول در دانشجویان دختر غیرورزشکار بود. در این تحقیق فشار روانی
± ۲/ برآورد شد. از بین آزمودنیها، ۰۰ دانشجوی دختر با میانگین سن ۶۸ (HAD scale) ۱۲۰ دانشجوی دختر غیرورزشکار، ازطریق پرسشنامه فشار عصبی
۱۶ ( را داشتند انتخاب شدند. جهت برآورد سطوح /۴۶ ±۴/ ۶۵ کیلوگرم که بیشترین میزان اضطراب )نمره ۴۲ ± ۴/ ۱۸۰ سانتیمتر و وزن ۵۶ ± ۶/ ۲۲ ، قد ۶۸
قرار گرفتند. گروه ) n= و تجربی ) ۱۶ )n= ۶ خون از آزمودنیها گرفته شد. سپس آزمودنیها به طور تصادفی در دو گروه کنترل ) ۱۶ cc کورتیزول سرمی، مقدار
تجربی برای مدت ششهفته تحت تمرین بدمینتون قرار گرفت. اما گروه کنترل هیچگونه فعالیتی انجام نمیدادند. پساز اتمام پروتکل تمرینی، مجدداً متغیرهای
۰/ مورد نظر اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها در هر گروه از آزمون تی همبسته و برای مقایسه گروهها با هم از آزمون مستقل با سطح معنیدار ) ۰۶
استفاده شد. ) p<
در گروه تجربی کاهش یافت. )p = ۰/۰۰۶( ٪۰۲/ و سطح کورتیزول سرمی به مقدار ۰۴ )p =۰/۰۰( ٪۲۶/ نتایج آماری نشان داد استرس به میزان ۸۶
نتایج نشان داد انجام تمرین بدمینتون باعث کاهش استرس در دانشجویان دختر غیرورزشکار میشود.


مقایسۀ اثر یک جلسه تمرین تخصصی فوتسال با و بدون محدودیت جریان خون بر فعال‌سازی عوامل آنژیوژنیک و آنژیواستاتیک در مردان فعال
فرشته شهیدی، اعظم احمدی،
دوره ۱۷، شماره ۱۸ - ( ۱۰-۱۳۹۸ )
چکیده
هدف این پژوهش، مقایسۀ تأثیر یک جلسه تمرین تخصصی فوتسال همراه با و بدون محدودیت جریان خون (BFR) بر فعال‌سازی عوامل آنژیوژنیک و آنژیواستاتیک مردان فعال بود. ۱۲ نفر دانشجوی تربیت‌بدنی، که ویژگی‌های شرکت در پژوهش را داشتند، به‌صورت هدفمند انتخاب و به دو گروه تمرین تخصصی فوتسال همراه با محدودیت جریان خون (سن ۱/۱۷±۲۴/۱۶ سال و کیلوگرم بر متر مربع ۲/۲۵±۲۲/۴۸: BMI) و تمرین بدون محدودیت جریان خون (سن ۱/۸۳±۲۳/۷۶ سال و کیلوگرم بر متر مربع ۱/۸۳±۲۱/۸۷:BMI) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در هر دو گروه، تمرین سه در برابر سه را، که یک تمرین تخصصی در رشتۀ فوتسال است، به‌صورت شش تکرار دودقیقه‌ای انجام دادند. بین هر تکرار یک دقیقه استراحت اعمال شد. در گروه تمرین با محدودیت جریان خون، فشار کاف ۱۱۰ درصد فشار خون سیستولیک روی ناحیۀ فوقانی هر دو ران در نظر گرفته شد. از همۀ آزمودنی‌ها قبل و بلافاصله بعد از انجام پروتکل، نمونۀ خونی به‌منظور اندازه‌گیری مقادیر VEGF و اندوستاتین و نسبت این دو فاکتور به هم گرفته شد. همچنین، روش الایزا برای اندازه‌گیری متغیرها مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون‌های تی مستقل و وابسته در سطح معنی‌داری ۰/۰۵≥P  برای تعیین تفاوت بین‌گروهی و درون‌گروهی استفاده شد. نتایج آزمون‌ها تفاوت معنی‌داری را برای هیچ‌کدام از متغیرها بین دو گروه نشان نداد. بااین‌حال، مقادیر VEGF به‌طور معنی‌داری در هر دو گروه کاهش یافت (۰/۰۰۲=P) و همچنین، مقدار اندوستاتین در هر دو گروه به‌طور معنی‌داری افزایش نشان داد (گروه تمرین با P=۰/۰۰۳ :BRF، گروه تمرین:
P=۰/۰۰۵). نسبت VEGF به اندوستاتین در گروه تمرین با BFR به‌طور معنی‌داری تغییر کرد (P=۰/۰۰۲)، اما تغییر آن در گروه تمرین معنی‌دار نبود (P=۰/۰۰۶). این نتایج در
حالی به‌دست آمد که تفاوت معنی‌دار لاکتات نشان‌دهندۀ شدت بیشتر برای گروه تمرین با محدودیت جریان خون (P=۰/۰۰۳) بود. نتایج این پژوهش نشان‌داد که یک
جلسه تمرین تخصصی فوتسال با محدویت جریان خون سطح سرمی VEGF را کاهش می‌دهد و همانند بسیاری از مطالعات، سطح اندوستاتین را افزایش می‌دهد.
فعالیت ورزشی و پیش آماده سازی قلب: یک مطالعه مروری
دکتر مجید کاشف، دکتر مارال رامز، خانم اعظم احمدی،
دوره ۲۰، شماره ۲۴ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده
برآورد شده است که تا سال ۲۰۳۵، بیشتر از ۱۳۰ میلیون فرد بزرگسال از انواع مختلف بیماری های قلبی عروقی رنج خواهند برد. بنابراین شناخت پاتوژن های بیماری های قلبی و بررسی درمان های جدید بسیار اهمیت دارد. همچنین، علی رغم پیشرفت مداوم در تشخیص بیماری، آموزش بیماران و مدیریت عوامل خطرآفرین، انفارکتوس عضله قلب (MI)  یکی از رایج ترین علل ناخوشی، بستری شدن در بیمارستان و مرگ و میر در سطح جهان است. رخ داد های همراه با MI به مقدار زیادی پیچیده است و با تغییرات متابولیکی و بیوشیمیایی سریع مشخص می شود. تمرین ورزشی یک استراتژی موثر برای محافظت از قلب است که اثرات نامطلوب MI و ایسکمی/ خون رسانی مجدد (I/R) را از طریق سازوکاری که پیش آماده سازی ورزشی نامیده می شود،کاهش می دهد. مسیرهای سیگنالینگ متعدد پیش آماده سازی ورزش در کاهش آسیب های قلبی ناشی از MI یکی از موضوعاتی است که توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. در این مقاله به برخی از عوامل مشارکت کننده در محافظت قلبی ناشی از ورزش از جمله تغییرات میتوکندریایی، تغییرات متابولیکی، سازگاری های عروقی ، ظرفیت آنتی اکسیدانی، پروتئین های شوک گرمایی، سطح سیکلواکسیژناز، کانال های پتاسیمی حساس به ATP، آدنوزین، پروتئین کیناز C، هموئوستاز کلسیم و کلوتو پرداخته شده است.
 

اثر حاد عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه بر هزینه سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و کورتیزول بزاقی فعالیت تناوبی شدید در زنان غیرفعال
محسن محمدنیا احمدی، راضیه حیدری،
دوره ۲۱، شماره ۲۶ - ( ۱۰-۱۴۰۲ )
چکیده
با توجه به پیشرفت استفاده از طب سنتی در تحقیقات اخیر، عصاره بادرنجبویه به عنوان عامل اثرگذار بر چربی خون و کاهنده استرس جسمانی و روانی موردتوجه قرارگرفته است. بر این اساس، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر حاد مصرف عصاره هیدروالکی بادرنجبویه بر هزینه سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و کورتیزول بزاقی هنگام و پس از فعالیت تناوبی شدید است. تعداد ۱۰ نفر از زنان غیرفعال (شاخص توده بدنی ۶۰/۰ ± ۲۸/۲۲ کیلوگرم بر مترمربع) در ۲ جلسه مجزا در آزمون شرکت کردند. آزمودنی­ها در جلسه اول، عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه (۵۰۰ میلی­گرم) و در جلسه دوم، دارونما (۵۰۰ میلی‌گرم نشاسته) را ۶۰ دقیقه قبل از انجام فعالیت تناوبی شدید (۱۱ تناوب دویدن ۱ دقیقه کار و ۲ دقیقه استراحت به ترتیب با شدت ۹۰ و ۶۰ درصد max۲vVO) مصرف نمودند. هزینه سوخت و سازی و اکسایش سوبسترا با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی، ضربان قلب با استفاده از ضربان­سنج پولار و کورتیزول بزاقی به روش نورتابی شیمیایی اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد در دو گروه بادرنجبویه و دارونما بین شاخص­های میانگین اکسیژن مصرفی (۵۱/۰=P)، اکسایش چربی (۹/۰=P)، نسبت تبادل تنفسی (۷۶/۰=P)، هزینه انرژی (۶/۰=P)، ضربان قلب (۴۲/۰=P) و کورتیزول بزاقی (۱۵/۰=P) تفاوت معنی­داری وجود نداشت. بر اساس یافته­های این مطالعه، مصرف عصاره هیدروالکلی بادرنجبویه همراه با انجام فعالیت تناوبی شدید تأثیری بر هزینه سوخت و سازی، اکسایش سوبسترا و سطح کورتیزول در زنان غیرفعال ندارد.

 
تأثیر تمرین هوازی شنا بر سطوح IL-۶ و IL-۱۰ در بافت مغز موش‌های ماده مبتلا به انسفالومیلیت خودایمن تجربی
المیرا احمدی، شهناز شهربانیان، محمدرضا کردی، رضا قراخانلو، گریگوری پیرسی،
دوره ۲۲، شماره ۲۷ - ( ۶-۱۴۰۳ )
چکیده
خستگی از شکایات بیماران مالتیپل اسکلروزیس (MS) است. در بیماران MS تعادل سایتوکاین‌های التهابی در مغز برهم ریخته که یکی از رخدادهای آن خستگی ذهنی است و احتمالاً تمرینات هوازی میزان التهاب سایتوکاین‌ها را تعدیل کرده و از این طریق خستگی ذهنی را کاهش می‌دهد. مطالعه حاضر به‌ منظور بررسی تأثیر تمرین هوازی شنا بر فاکتور پیش التهابی (اینترلوکین ۶) و فاکتور ضدالتهابی (اینترلوکین ۱۰) برای ارزیابی خستگی ذهنی در مغز موش‌های ماده پس از القای EAE  انجام شد. در این پژوهش ۲۱ موش (۸ هفته‌ای، ۱۸ تا ۲۰ گرم) به ۳ گروه کنترل سالم، کنترل  EAE و فعالیت ورزشی هوازی شنا EAE تقسیم شدند و حیوانات در گروه تمرین طی ۴ هفته، هرهفته ۵ جلسه‌ی ۳۰ دقیقه‌ای به تمرینات شنا با شدت متوسط پرداختند. بررسی آزمایشگاهی متغیرهای پژوهش با روش وسترن بلات انجام شد. نتایج نشان داد در میزان IL-۶ در میان گروه EAE و تمرین شنا تفاوت معناداری وجود نداشت اما میزان IL۱۰ در گروه تمرین شنا نسبت به گروه EAE افزایش معنی داری نشان داد. با این حال نسبت مقادیر IL۱۰/IL۶ بین گروه تمرین شنا با EAE نیز معنادار نبود. بنظر می‌رسد تمرینات هوازی شنا با شدت متوسط، بدون تغییر در عامل پیش التهابی، همراه با سوق دادن به سمت عوامل ضدالتهابی، با افزایش IL۱۰، می‌تواند بین گروه EAE و تمرین شنا منجر به بهبود تعادل شاخص التهابی و کاهش میزان خستگی ذهنی ناشی از خستگی سایتوکاینی گردد.


 
اثر تعاملی شش هفته تمرین مقاومتی و مکمل یاری پروتئین وی بر بیان ژن PRAS۴۰ و میزان هایپرتروفی عضله دوقلو در رت‌های نر نژاد ویستار
فرشته شهیدی، حمیده احمدی، مجید کاشف،
دوره ۲۲، شماره ۲۸ - ( ۱۰-۱۴۰۳ )
چکیده
PRAS۴۰   در انواع بافت‌های بدن بیان و در مسیر رشد عضلانی وجود دارد. مطالعات نشان داده است که  PRAS۴۰در تنظیم رشد سلولی نقش دارد. هدف از این مطالعه تأثیر شش هفته تمرین مقاومتی و مکمل یاری پروتئین whey بر PRAS۴۰  و هایپرتروفی عضله دوقلو رت‌های نر نژاد ویستار بود. این مطالعه تجربی که از لحاظ هدف توسعه‌ای بود در سال ۱۴۰۱ انجام شد ۲۳ سر رت نر نژاد ویستار هشت هفته‌ای با وزن ۲۵۰ گرم به طور تصادفی در چهار گروه: تمرین مقاومتی، تمرین مقاومتی+مکمل، شم و ‏کنترل قرار گرفتند. گروه تمرین مقاومتی و تمرین مقاومتی+مکمل دو هفته با تمرینات آشنا و شش هفته پنج روز در هفته به ‏تمرین مقاومتی بالا رفتن از نردبان لدر پرداختند در گروه تمرین+مکمل بعد از تمرینات مکمل ‏whey‏ به میزان  g/kg۰۵/۲ به صورت گاواژ داده شد. در پایان با خارج کردن خون از قلب بافت عضله دو قلو خارج و به تانک ازت منتقل و برای بررسی بیان ژن ‏PRAS۴۰‎‏ استفاده شد. شش هفته تمرین مقاومتی به همراه مکمل whey باعث کاهش معنی‌داری در بیان ژن PRAS۴۰ و افزایش وزن عضله در گروه‌های تمرینی شد.
پروتکل تمرین مقاومتی همراه با مکمل whey از طریق سرکوب مسیر PRAS۴۰ می‌تواند منجر به هایپرتروفی عضلانی شود و مسیرهای آنابولیک در عضله بیشتر فعال کند.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وبگاه متعلق به پژوهش در طب ورزشی و فناوری است.

طراحی و برنامه‌نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Research in Sport Medicine and Technology

Designed & Developed by : Yektaweb