پژوهش های نوین فیزیک

---

در جنوب شرق صحنه و در شمال رودخانه گاماسیاب، در غرب ایران توده­های پراکنده گابرویی با روند شمال شرق- جنوب غرب که بخشی از مجموعه افیولیتی زاگرس هستند رخنمون دارند. این مجموعه از واحدهای مجاور به‌وسیلۀ گسل­های عمیق جدا شده است و در بعضی بخش­ها نیز دایک­های پیروکسنیتی آن‌ها را قطع کرده­اند. شواهد صحرائی، پتروگرافی و ژئوشیمیایی این سنگ­ها نشان می­دهد که تغییرات شدیدی در مجموعه کانیایی و فراوانی عناصر این سنگ­ها نسبت به گابروهای سالم روی داده است. به­علاوه نسبت­های ایزوتوپی زیاد ¹⁴³Nd/¹⁴⁴Nd (512945/0-513021/0)  و نسبت­های کم ⁸⁷Sr/⁸⁶Sr (70334/0- 70656/0) از یک منشأ گوشته­ای تهی­شده زیراقیانوسی برای این سنگ­ها حکایت دارد. ثابت ماندن تغییرات نسبت­های ایزوتوپی ¹⁴³Nd/¹⁴⁴Nd هم‌زمان با افزایش نسبت­های ایزوتوپی ⁸⁷Sr/⁸⁶Sr، هم‌چنین تهی‌شدن شدید این سنگ‌ها از SiO₂ و غنی شدن آن‌ها از CaO  و Al₂O₃ دلالت بر واکنش شدید گابروها با آب دریا دارد. مجموعه کانی­های این سنگ­ها شامل گراسولار/ هیدروگراسولار، آندرادیت، اپیدوت، پرهنیت، وزوویانیت و دیوپسید­ است که نشان‌گر فرایند رودنگیتی شدن  گابروها در آب­های نه چندان عمیق  در محیطی  قلیایی است.