شهربانو عریان،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۹ )
چکیده
سپتوم و هپیوکامپ به‌صورت توأمان در کنترل اضطراب نقش دارند. در این پژوهش، میان‌کنش احتمالی بین سیستم‌های گابائرژیک سپتومی و دوپامینرژیک هیپوکامپی در تست EPM به‌عنوان مدل سنجش اضطراب بررسی شده است. تزریق دوز۱۰ نانوگرم موسیمول، آگونیست رسپتور گابا-A، در هستۀ سپتوم میانی، تأثیر اضطراب‌زدایی داشت، درحالی‌که دوزهای پایین‌تر آن (۵/۲ و ۵ نانوگرم)، هیچ تأثیری نداشتند. تزریق دوزهای بالاتر (۵/۰ و ۱ نانوگرم) باکلوفن، آگونیست رسپتور گابای B، در هستۀ سپتوم میانی، در همان جای‌گاه، حضور در بازوی باز را در تست EPM کاهش داد. اما دوز پایین‌تر (۱/۰ نانوگرم)، تأثیری نداشت. تزریق آپومورفین، آگونسیت رسپتور D۲/D۱ دوپامین به درون هستۀ هیپوکامپ پشتی، تأثیرات متضادی بر رفتارهای شبه‌اضطرابی به‌صورت وابسته به دوز داشت. دوز پایین آپومورفین (۰۰۵/۰ میکروگرم) درصد حضور و ورود به بازوی باز را افزایش داد، در حالی‌که دوزهای میانی (۰۱/۰ و ۰۵/۰ میکروگرم) این پارامترها را تغییر نداد. ولی دوز ۱/. این پارامترها را کاهش داد. تزریق توأمان دوزهای بی‌اثر آپومورفین (۰۱/۰ میکروگرم) و موسیمول (۵/۲ نانوگرم)، به‌ترتیب به‌درون هیپوکامپ پشتی و سپتوم میانی، رفتارهای شبه‌اضطرابی را به‌صورت معنی‌داری کاهش داد. در حالی‌که تزریق توأم دوزهای بی‌اثر آپومورفین (۰۱/۰ و ۰۵/۰ میکروگرم ) و باکلوفن (۱/۰ نانوگرم) اثر اضطراب‌زایی ایجاد کرد. نتایج نشان می‌دهد که احتمالاً سیستم‌های دوپامینرژیک هیپوکامپی و گابائرژیک سپتومی به‌صورت سینرژیستیک (هم افزا) در تعدیل اضطراب نقش داشته و دخالت دوپامین در این زمینه وابسته به دوز است .
