دوره ۱۸، شماره ۵۷ - ( ۱۰-۱۳۸۳ )
چکیده
در این تحقیق تعداد ۲۰۷ سونداژ قائم ژئوالکتریکی به روش مقاومت ویژه و با آرایه شلومبرژه در دشت شورو واقع در ۸۰ کیلومتری جنوب غرب زاهدان برداشت گردیده و پس ازتصحیح، داده‌های صحرایی به کمک نرم‌افزار روسی۱ با در نظر گرفتن اطلاعات لوگ چاه‌های گمانه در منطقه، پردازش و تفسیر شده و مقاومت حقیقی و ضخامت لایه‌های زیر سطحی مختلف، مشخص و محدوده آبخوان در دشت تعیین گردیده است. سنگ کف منطقه عموماً از جنس اسلیت بوده و در برخی نقاط به صورت شیل ظاهر شده است. مقاطع ژئوالکتریک، نقشه‌های هم عمق و هم مقاومت لایه آب‌دار و سنگ کف ترسیم و با توجه به نقشه هم تراز آب زیرزمینی جهت حرکت آب، ورودی‌ها و خروجی‌های دشت مشخص گردیده است. بر اساس مدل ژئوالکتریکی به دست آمده دو بخش مجزا در دشت قابل تفکیک است(بخش شرقی و بخش غربی). عمق و ضخامت متوسط لایه آب‌دار در کل دشت به ترتیب برابر با ۳۰ و۳۰ متر، در شرق برابر۲۳ و ۲۴ متر و درغرب برابر۴۰ و ۴۱ متر اندازه‌گیری شده است. با استفاده از تشابه بین جریان الکتریکی و جریان آب در محیط متخلخل، پارامترهای هیدروژئولوژی دشت نظیر تخلخل، آب‌دهی ویژه، حجم ذخیره و حجم آب قابل استحصال آبخوان با استفاده از پارامترهای ژئوالکتریکی محاسبه گردیده است. مقدار تخلخل آبخوان شورو برابر۳۷/۰ و آب‌دهی ویژه آن ۱۸/۰ تخمین زده شده است. با استفاده از این پارامترها حجم آب قابل استحصال در آبخوان شورو حدوداً برابر۸۵۵ میلیون مترمکعب برآورد شده است.
