علی عباس زاده، حمیدرضا طاهری، علی حیرانی، بهرام یوسفی،
دوره ۲، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۱ )
چکیده
هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر روشهای ارائه بازخورد (پس از کوششهای موفق و ناموفق) بر یادگیری و قابلیت شناسایی خطا در تکلیف تولید نیرو بود. ۶۰ دانشجوی مقطع کارشناسی (با دامنه سنی ۴±۲۰,۶) در این آزمایش شرکت کردند و بر اساس نوع بازخورد دریافتی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول بعد از کوششهای موفق بازخورد دریافت میکردند. گروه دوم پس از کوششهای ناموفق و گروه سوم هیچ بازخوردی دریافت نمیکردند. همه شرکتکنندگان در تمامی کوششها در مرحله اکتساب و یادداری برآورد خطا داشتند. تکلیف، تولید نیروی ۷۰ درصد بیشینه قدرت پنجه دست راست با استفاده از دستگاه تولید نیرو بود. پس از جمعآوری دادهها، برای تجزیه و تحلیل نتایج مرحله اکتساب، از تحلیل واریانس با تکرار سنجش استفاده شد. در آزمون یادداری، روش تحلیل واریانس یکراهه به کار گرفته شد. نتایج مرحله اکتساب نشان داد بین گروه اول (KR پس از کوششهای موفق) و گروه دوم (KR پس از کوششهای ناموفق)، درعملکرد تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معناداری وجود نداشت (P> ۰,۰۵). بااین حال، در آزمون یادداری، بین گروه اول (KR پس از کوششهای موفق) و گروه دوم (KR پس از کوششهای ناموفق)، در عملکرد تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معناداری حادث شد (P&le۰,۰۵). به عبارتی، گروه اول که پس از تلاشهای موفق بازخورد دریافت میکردند عملکرد بهتری در تکلیف تولید نیرو و قابلیت شناسایی خطاهایشان نسبت به گروه دوم و گروه کنترل داشتند.این الگوی نتایج نشان میدهد اگر افراد پس از کوششهای موفق نسبت به کوششهای ناموفق بازخورد دریافت کنند، یادگیری و قابلیت شناسایی خطای بهتری رخ خواهدداد.
