عملکرد باشگاه های ورزشی به دلیل نقش ورزش در سلامت جامعه مورد توجه می باشد؛ در این راستا، پژوهش حاضر به بررسی تأثیر همکاری-رقابت بر عملکرد با توجه به نقش میانجی نوآوری باز و استفاده از دانش بیرونی در باشگاه های فوتبال خصوصی منتخب استان های شمالی کشور پرداخته است. این پژوهش کاربردی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را مدیران و اعضای هیئت مدیره باشگاه های فوتبال خصوصی استان های گیلان، مازندران و گلستان تشکیل دادند که ۲۴۵ نفر از آنها به روش نمونه گیری غیرتصادفی قضاوتی به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. به منظور جمع آوری داده از پرسشنامه های استاندارد همکاری-رقابت بونچن و فردریچ (۲۰۱۲)، ارزیابی هماهنگ نوآوری باز (۲۰۱۲)، استفاده از دانش بیرونی و عملکرد باشگاه ویمر و همکاران (۲۰۱۶) استفاده شد. آلفای کرونباخ هر یک از پرسشنامه های مذکور به ترتیب ۰/۸۱۶، ۰/۷۰۱، ۰/۷۹۷ و ۰/۸۰۳ به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری نرم افزار Smart PLS انجام شد. نتایج نشان داد که همکاری-رقابت بر عملکرد باشگاه ها به صورت مستقیم تأثیرگذار نیست، اما از طریق متغیرهای میانجی استفاده از دانش بیرونی و نوآوری باز بر عملکرد باشگاه ها تأثیرگذار است. همچنین مشخص شد که نوآوری باز بیشترین درصد تغییرات عملکرد باشگاه ها را تبیین میکند. بنابراین فضای همکاری و رقابت با استفاده از دانش بیرونی و نوآوری باز میتواند به گونه ای باشد که عملکرد باشگاه ها بهبود یابد.
